1 min
Theo Dersjant verwijst op de De Nieuwe Reporter naar een rechtzaak in Ierland waarin is uitgesproken dat de Ierse krant The Irish News eigenaar Ciaran Convery van restaurant Goodfellas in Belfast 25.000 Britse pond moet betalen.De krant publiceerde een voor het restaurant negatieve recensie. Culinair journaliste Caroline Workman oordeelde vernietigend over haar bezoek aan het restaurant in 2000. Volgens Workman was de bediening onattent, de zaak te rokerig, de cola zonder prik en de chicken marsala veel te zoet. De jury oordeelde dat de recensie ‘lasterlijk, beschadigend en kwetsend’ was.
The Irish News gaat in beroep tegen de uitspraak. Wanneer de krant het beroep verliest, is de kans aanwezig dat de zaak bij het Europees Hof komt. Daarmee raken alle Europese journalisten betrokken bij de zaak aldus Dersjant.
Wat denken jullie, kan onze eigen Johannes van Dam binnenkort met pensioen of zal de zaak in hoger beroep alsnog worden teruggedraaid?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Ailko, en jij hebt geen idee hoe goed ik ben in biefstuk bakken! :-) Al prefereer ik een entrecôte. Ik gebruik uitsluitend geklaarde boter, no way dat die voorgebakken biefstuk daarmee is klaargemaakt.
@ Eric, ik ben ervan overtuigd dat je het verschil tussen de biefstuk thuis en de voorgebakken biefstuk niet proeft in een restaurant. je hebt geen idee hoe ver men hier al mee is!
Mijn zwager heeft ook zo zijn methodes om obers van repliek te dienen, als antwoord op hun standaard riedeltje. Ober, enkele minuten na het uitreiken van de menukaarten: "En, heeft u al besloten?"
Mijn zwager kijkt hem dan verheugd aan en zegt: "Ja, we blijven!". Meestal worden we daarna door een andere ober verder geholpen.....
Overigens is er een keer erg adequaat gereageerd door een ober van een AC-restaurant (ja, je moet wat, als je onderweg bent en toch echt dringend wat moet eten...). Het was abominabel wat er uit de keuken kwam, en de ober was het daar kennelijk direct mee eens. Wij kregen de uiterst fatsoenlijke keuze: hetzelfde weer bestellen, wat anders bestellen, of geld terug. Zo kan het dus ook.
Even voor alle duidelijkheid, Wouter K, ik vond De Boer & jouzelf altijd bijzonder onderhoudend en informatief. Subjectief of niet, wat kan het schelen. Je weet wie je leest en wat je eraan hebt. Ik heb me regelmatig tranen gelachen om de stukjes, en dat stond dan nog eens helemaal los van de waarde van de recensie. Ik heb zelfs de Volkskrant nog gemaild wat ze bezielde om dit topgerecht van de kaart te halen ("we hebben gekozen voor een meer eigentijdse formule", zoiets), kun je nagaan.
Ja nee, of het gesmaakt had, daar ging het op zich niet om. Maar om de werkelijke belangstelling van de gastheer of mevrouw de ober voor ons welzijn. Het is een afgezaagde vraag, meestal gesteld door iemand die het persoonlijk geen moer kan schelen.
Heeft het gesmaakt heren.
De Cocq - melig - antwoordde steevast, mijnheer, wat kunt u lekker koken!
De Boer & De Cocq waren bepaald geen klagers die gerechten of wijn terug stuurden. En als het niet echt goed gesmaakt had, ach wat zal je de ober er over lastig vallen.
Het werd pas interessant als we echt heel ontevreden waren. Dan was het ook werkelijk niet te vreten geweest en dat zeiden we dan in alle bescheidenheid. Nee, het was niet lekker, het was eigenlijk, naar ons idee, bedorven mijnheer. Dan de reactie. Wanhoop. Niet weten wat te doen. 'Ik zal het doorgeven aan de keuken, heren'.
Of: 'We hebben daar nooit klachten over.'
Of, na ruggespraak: 'De koffie is van het huis, om het goed te maken.'
Nooit werd zo een gerecht dan van de rekening geschrapt. Nee sterker. Als het ons overkwam dat iets absoluut niet te eten was en de ober voorstelde om ons een andere gerecht te brengen, dan stonden beide gerechten op de rekening. Het heeft nu ging zin meer namen van eethuizen te noemen waar ons zulke dingen overkwamen.
We waren absoluut niet allergisch voor obers, maar ze hebben ons veel hilarische momenten bezorgd, dat was lekker schrijven. En lekker lezen, begrepen we.