image

Een goede column van Johannes van Dam weerhoudt je levenslang van het kopen van slechte of verkeerde spullen of het eten bij gemakzuchtige restaurants. In Elsevier is hij onnavolgbaar in zijn smakelijke betweterigheid en in zijn eetrecensies in het Parool niet minder: "De smen is hier gelukkig huisgemaakt"; en bijna als Sjef van Oekel: "Groenteman, wat u daar op dat bordje bosbessen noemt, zijn blauwe bessen, maar doet u mij een ons". Hij herkent halffabrikaten op een kilometer afstand. Goed, hij draaft zeker af en toe wat onaardig door. Zijn afzeikactie van o.a. Wina Born tgv de Wina Born Prijs was niet netjes en niet op een WF Hermans-manier. En hij maakt soep voor de Chavistische Partij Nederland. Vegetarisch en halal, maar niet koosjer (wmb). Maar dat zijn details, vliegen die je niet moet afvangen. JvD zou toch de Wina Born Prijs moeten ontvangen.

Maar om toch een bromvlieg af te vangen: zijn stuk over thee in de Dikke van Dam was niet een stuk van een theeliefhebber. Het eerste deel van het artikel wordt in beslag genomen door licht slaapverwekkende mijmeringen over de slaapverdrijvende werking van thee. Hij noemt daarna gunpowder de beste groene Chinese thee die er is en vertelt dat hij altijd thee zet door een hoeveelheid dubbelsterke thee te verdunnen en in een grote thermoskan te gieten. Kortom, hij is hier niet in topvorm en het verhaal is verder vooral een herhaling van weetjes uit zijn omvangrijke boekenkast, een manier van werken die hij de rest van culischrijvend Nederland fel polemisch heeft verweten en daarbij dat de rest een kleinere heeft dan hij. Een kleinere boekenkast. Maar in de jongste Elsevier Aan Tafel heeft Van Dam een draai gemaakt. Hij heeft voor zijn stuk "Thee is hot" de jonge Amsterdamse thee-ondernemer Amanda Yiu ontmoet die hem de fijnste theesoorten leerde waarderen en die hem op de Chinese manier thee leerde zetten, met veel thee en het direct leegschenken van een met water op de op de theesoort afgestemde temperatuur opgegoten klein theepotje. Thee zetten doet hij nu ook met het zeer mineraalarme Spa Blauw, de aanbeveling die zowel theegoeroe Karel Thieme als chemiegoeroe Hervé This doen. Hij noemt thee minstens (!) zo bevredigend en spannend als wijn. Maar het mooiste nieuws is dat Van Dam naast zijn Laguiole-mes nu ook altijd een zakje kwaliteitsthee mee heeft in zijn kolbert.
Dit artikel afdrukken