Korte keten vetzuren
Een nieuw onderzoek dat in PLOS One verscheen laat zien dat ook aspartaam - dat veel vaker wordt gebruikt tegenwoordig dan sacharine - diezelfde werking heeft. Beide stoffen hebben geen invloed op ons lichaam, maar op de medewerkers in onze darmen die er voor helpen zorgen dat ons eten op de juiste manier wordt verteerd, getransporteerd en opgenomen in ons lichaam. De studie in PLOS One is gebaseerd op muizen. Die worden weliswaar niet dikker van aspartaam, maar laten wel een zich ontwikkelende intolerantie voor suikers zien. Dat zou een gevolg zijn van korte keten vetzuren die zorgen voor de biosynthese van suikers.
Kort gezegd lijkt het erop dat zowel sacharine als aspartaam aanzetten tot het opjagen van de bloedsuikerspiegel en daardoor voor problemen zorgen die niet verschillen van de consumptie van suiker zelf. Uiteindelijk kan daardoor ons lichaam suikers niet meer goed metaboliseren, waardoor we te dik worden en diabeet kunnen worden. Die conclusie trekt - speculatief, zoals ze toegeeft - de jonge bioloog Sheena Faherty in haar opinieblog op The Scientific American.
Fotocredits: Saccharin notice, gruntzooki
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Guido, Susan Swithers is een zeer respectabele onderzoeker die weet wat ze gedaan heeft en doet. Dank voor de link.
@Peter, #12
Bedoelde alleen te zeggen dat je geen glucose uit voeding hoeft te halen. Had jouw #5 niet gelezen, daar staat het al in :-)
John Briffa bespreekt het werk van Susan Swithers die ook concludeert voorzichtig te zijn met kunstmatige zoetstoffen.
Willem van Doorn: Ik heb helaas niet zoveel tijd om u uitgebreid te antwoorden. Wel zou ik u wat te lezen kunnen geven wat het onderwerp aangaat. Ook de wetenschappelijke rapporten kunnen geven, noemen die ten grondslag liggen aan het boek wat eraan zit te komen, maar dat zou wat al teveel tijd van u vergen. Als u echt geinformeerd wilt zijn zou u onderstaande PDF bestanden eens moeten gaan lezen. U bent daar dan wel enige tijd mee kwijt. Wat KV betreft zou ik u alvast kunnen verwijzen naar een gepeperd commentaar op zijn boek dat u waarschijnlijk vind als u googeld naar "Een intellectueel oneerlijk boek". Ook kunt u even bij de Doku-site kijken of u de documentaire "Die Dicken leben länger", kunt vinden, als u tenminste Duits verstaat. Veel van wat u vraagt, opmerkt, zult u diepgaand kunnen lezen als u naar www.euleev.nl gaat en op pagina 5 kunt u de Uilenspiegel /2013, "Overgewicht de oorlog verklaard" gratis downloaden. Dat geld ook voor de Uilenspiegel met als titel "Dikkere mensen staan in hun recht", hierin kunt u lezen hoe het BMI tot stand gekomen is en waarom wij het 'racistisch' noemen. De Uilenspiegel genaamd "Darmafsnijders" gaat helemaal over de rampzalige gevolgen van bariatrische operaties, zeker voor de lange termijn. Op pagina 4 dan nog de 'Zin en onzin van studies, ook over het BMI'. Tot slot nog op pagina 6 De Super Suikerleugen. Dat is allemaal nog steeds niet Het Boek, maar daar moet ik nog even over zwijgen. Misschien een leuke opgave om eens in een aantal schoolklassen te gaan bekijken hoeveel werkelijk te dikke kinderen er zijn. Daar moet u dan niet het racistische BMI als maatstaf voor nemen. Overigens nemen steeds minder mensen dat serieus; Ook nog even de etnische komaf in beschouwing meenemen. Immers kinderen van Turkse, Aziatische, Zuid-Europese, Aplenlanden, of Eskimo komaf, zijn in hun jeugd altijd wat molliger als b.v. Nederlandse kinderen; De te dikke kinderen ten gevolge van een ziekte of stress moet u er dan ook nog van aftrekken; En misschien nog even kijken of de ouders dik zijn zodat u weet dat de appel niet ver van de boom is gevallen. Wat u dan overhoud zijn de werkelijk te dikke kinderen die meer calorieën innemen dan ze verbruiken, die teveel eet-momenten inlassen en eigenlijk niet zo dik zouden hoeven te zijn.
Dat zeg ik toch Guido.
@Peter, #10
Laten we de koolhydatendiscussie niet opnieuw doen, maar Michael Eades zegt:
"Not to worry, the body can make glucose from protein and, to a small extent, even from fat in a process called gluconeogenesis (making new sugar) that takes place in the liver. In fact, when it gets going the liver can crank out 200+ grams per day (a little over a cup), which is more than enough for all the glucose-dependent cells even if we weren’t eating any carbs at all."