Lees ook
De gemiddelde Amerikaan eet, drinkt en ademt jaarlijks tussen de 74.000 en 121.000 kleine plasticdeeltjes in. Wie water uit plastic flessen drinkt, voegt aan zijn inname nog eens 90.000 stukjes microplastic per jaar toe. Als je alleen kraanwater drinkt, zijn dat er 4.000. Tot die conclusie komen Canadese onderzoekers op basis van onderzoek waarbij ze 26 studies onder de loep namen. Ze berekenden de aantallen stukjes microplastic in vis, schaaldieren, suiker, zout, alcohol, water en lucht en combineerden dat met de consumptiegegevens van Amerikanen.

De onderzoekers zeggen overigens dat hun cijfers waarschijnlijk onderschattingen zijn, omdat ze maar met zo'n 15% van de Amerikaanse calorie-inname rekenden.

'5 gram per week'
Ondanks die mogelijke onderschatting blijken de cijfers van de Canadezen goed aan te sluiten bij een ander onderzoek waarmee vorige week het Wereld Natuur Fonds (WWF) naar buiten kwam. Het WWF liet, om de impact van plasticvervuiling inzichtelijk te maken in de vorm van onze microplastic-inname, een studie uitvoeren door wetenschappers van de Australische universiteit van Newcastle. Zij vergeleken de resultaten van ruim 50 studies en kwamen op grond van de gemiddelde jaarlijkse consumptie van schaal- en schelpdieren, honing, bier, zout en flessenwater tot ruim 100.000 plasticdeeltjes per mens per jaar. Dat zou neerkomen op een kwart kilo per jaar, 21 gram per maand, 5 gram per week. Dat zou volgens het WWF neerkomen op 'een creditcard' per week.

Factcheck
De Standaard en EOS wetenschap checkten of dat mediagenieke beeldt. De Standaard: "Omdat de onderzoekers in hun paper zelf enkele slagen om de arm houden en verwijzen naar aannames en extrapolaties die het eindresultaat kunnen vertekenen, houden we enige reserve bij het precieze aantal geconsumeerde grammen. We bestempelen de uitspraak daarom als ‘eerder wel waar’."

Volgens EOS wetenschap slaan de onderzoekers de plank mis bij de vertaalslag naar het gewicht van de deeltjes. "Via voeding krijgen we weliswaar veel, maar vooral heel lichte deeltjes binnen. Wij vinden in schaaldieren vooral deeltjes met een gewicht rond de 50 microgram (ongeveer 50 keer lichter dan 2,8 milligram, red.) Als je uitgaat van ongeveer 2.000 bolletjes plastic per week, dan zouden dat om aan 5 gram te komen deeltjes met een straal van 1,8 millimeter moeten zijn. Er klopt dus iets niet. Ik vermoed dat de totale massa minstens tien keer te hoog ligt." EOS concludeert: "Dat we veel plasticdeeltjes binnenkrijgen, staat niet ter discussie. Maar dat het om 5 gram gaat, het equivalent van een bankkaart, is hoogst onzeker."

Schadelijk?
Belangrijker dan de vraag 'hoeveel', is de vraag 'hoe schadelijk' het binnenkrijgen van microplastic is. Op die vraag blijven ook de nieuwe onderzoeken het antwoord schuldig. De risico's en gevolgen voor de gezondheid zijn en blijven vrijwel onbekend. De kleinste stukjes kunnen in het lichaamsweefsel terechtkomen en kunnen daar (gif)stoffen afgeven. Maar of we daar ziek van worden, is onbekend.

Dat we ze binnenkrijgen, is inmiddels wel zeker. In weer een ander onderzoek blijkt dat onze uitwerpselen microplastics bevatten. “In totaal troffen de onderzoekers negen verschillende typen plastic aan. Het vaakst stuitten ze op polypropyleen (PP) en polyethyleentereftalaat (PET). Gemiddeld bleek elke 10 gram uitwerpselen zo’n 20 deeltjes plastic te bevatten,” schrijft de populair-wetenschappelijke nieuwssite Scientias.
Dit artikel afdrukken