1 min
Het kabinet heeft besloten het klimaatvonnis aan te vechten. Is dat goed voor de democratie of juist niet?
Urgenda kreeg voor elkaar dat de rechter de Nederlandse overheid aan haar afspraken hield. Volgens de rechter moet Nederland doen wat het democratisch heeft afgesproken. Geen reductie van 17% CO2-uitstoot per 2020, maar 25%. Dat is van belang voor de condities waaronder we op aarde kunnen wonen en daar voedsel kunnen verbouwen, vindt Urgenda.
Twee opvattingen van democratie
Over het vonnis is veel gedebatteerd in de media en op Foodlog. Volgens de ene stroming ondermijnt het vonnis de vrijheid en democratie omdat het parlement moet beslissen wat Nederland wil en hoe het dat uitvoert. Volgens de andere stroming is het vonnis juist een overwinning van wat moet gebeuren en daarmee een teken van een nieuwe democratie die niet versteend is geraakt in niet meer vooruit te branden institutionele belangen. Er moet, zegt de laatste stroming, een 'transitie' komen naar een nieuwe samenleving.
Het kabinet heeft besloten de kant van de institutionele democratie te kiezen. Niet, zo werd vanmorgen in de media duidelijk, omdat het niets voor het klimaat wil doen, maar omdat niet iedere avantgarde zo direct voor de rechter zijn gelijk moet kunnen halen. Minister Wilma Mansveld schrijft dat het kabinet heeft besloten het vonnis aan te vechten omdat het kabinet zijn beleidsruimte ingeperkt ziet en dat niet kan accepteren . Mansveld: "Vanwege de gevolgen voor het klimaatbeleid en omdat niet uit te sluiten valt dat de uitspraak van de rechtbank gevolgen heeft voor andere beleidsterreinen is het wenselijk om deze uitspraak te laten toetsen bij een hoger rechtscollege."
Wan- en vertrouwen
Die motivatie is uiteraard correct. De samenleving heeft democratische spelregels afgesproken en die geven het kabinet gelijk. Maar wat oogst je als zelfs de bazen van multinationals hun regeringen overal in de wereld oproepen serieuzer met het klimaat om te gaan? Op die vraag is maar 1 antwoord: wantrouwen en verwarring. Waarom wil het kabinet immers speelruimte voor minder maatregelen, als zelfs grote bedrijven wereldwijd méér maatregelen willen?
Het publiek gaat zich afvragen of de spelregels nog wel kloppen, cq. of de spelers de spelregels nog wel zo hanteren voor de doelen waar ze voor bedoeld waren.
Vraag aan de lezers: vinden jullie het beroep van het kabinet, dat vermoedelijk tot aan de Hoge Raad zal worden uitgevochten, verstandig als test voor de democratie?
Marjan Minnesma, directeur van Urgenda, laat weten het beroep van de overheid 'met vertrouwen tegemoet te zien.'
Fotocredits: directeur Marjan Minnesma van Urgenda, Urgenda
-- POLL --
Dit artikel afdrukken
Twee opvattingen van democratie
Over het vonnis is veel gedebatteerd in de media en op Foodlog. Volgens de ene stroming ondermijnt het vonnis de vrijheid en democratie omdat het parlement moet beslissen wat Nederland wil en hoe het dat uitvoert. Volgens de andere stroming is het vonnis juist een overwinning van wat moet gebeuren en daarmee een teken van een nieuwe democratie die niet versteend is geraakt in niet meer vooruit te branden institutionele belangen. Er moet, zegt de laatste stroming, een 'transitie' komen naar een nieuwe samenleving.
Wie het zo zegt, moet zich afvragen: wiens democratie ligt het dichtst bij ons algemene belang?Je zou kunnen zegen dat de partijen die tegenover elkaar staan, zich verhouden als de institutionele democratie versus de transitionele. Dat is zoiets als de gevestigde orde versus de avantgarde. Wie het zo zegt, moet zich afvragen: wiens democratie ligt het dichtst bij ons algemene belang?
Het kabinet heeft besloten de kant van de institutionele democratie te kiezen. Niet, zo werd vanmorgen in de media duidelijk, omdat het niets voor het klimaat wil doen, maar omdat niet iedere avantgarde zo direct voor de rechter zijn gelijk moet kunnen halen. Minister Wilma Mansveld schrijft dat het kabinet heeft besloten het vonnis aan te vechten omdat het kabinet zijn beleidsruimte ingeperkt ziet en dat niet kan accepteren . Mansveld: "Vanwege de gevolgen voor het klimaatbeleid en omdat niet uit te sluiten valt dat de uitspraak van de rechtbank gevolgen heeft voor andere beleidsterreinen is het wenselijk om deze uitspraak te laten toetsen bij een hoger rechtscollege."
Wan- en vertrouwen
Die motivatie is uiteraard correct. De samenleving heeft democratische spelregels afgesproken en die geven het kabinet gelijk. Maar wat oogst je als zelfs de bazen van multinationals hun regeringen overal in de wereld oproepen serieuzer met het klimaat om te gaan? Op die vraag is maar 1 antwoord: wantrouwen en verwarring. Waarom wil het kabinet immers speelruimte voor minder maatregelen, als zelfs grote bedrijven wereldwijd méér maatregelen willen?
Het publiek gaat zich afvragen of de spelregels nog wel kloppen, cq. of de spelers de spelregels nog wel zo hanteren voor de doelen waar ze voor bedoeld waren.
Vraag aan de lezers: vinden jullie het beroep van het kabinet, dat vermoedelijk tot aan de Hoge Raad zal worden uitgevochten, verstandig als test voor de democratie?
Marjan Minnesma, directeur van Urgenda, laat weten het beroep van de overheid 'met vertrouwen tegemoet te zien.'
Fotocredits: directeur Marjan Minnesma van Urgenda, Urgenda
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dick#
Waar ik ook zoek, ik vind in het milieu-akkoord slechts vastgelegde intenties, doelen en prognoses. Misschien mis ik iets, maar ik vind geen strikte regeringsbeslissing in de zin van wetgeving.
Urgenda heeft dus geen rechtmatige poot om op te staan, en de wijze waarop deze rechter hun gelijk aanbood, ligt op een ander, zeer subjectief vlak.
Namelijk, dat het niet halen van doelen, of beter gezegd dat de onvolledige inzet van de regering om tot het doel-resultaat te komen, de mensheid, in casu de Nederlander, ernstig schade toebrengt…
Want ik begrijp dat mede op volgend artikel deze rechter zijn besluit nam:
Bron gebaseerd op deze wet: art. 162, boek 6 van het BW
quote
1. Hij die jegens een ander een onrechtmatige daad pleegt, welke hem kan worden toegerekend, is verplicht de schade die de ander dientengevolge lijdt, te vergoeden.
2. Als onrechtmatige daad worden aangemerkt een inbreuk op een recht en een doen of nalaten in strijd met een wettelijke plicht (niet dus..) of ( en nu komt het….) met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt, een en ander behoudens de aanwezigheid van een rechtvaardigingsgrond. (Dank je de eco-koekoek..)
3. Een onrechtmatige daad kan aan de dader worden toegerekend, indien zij te wijten is aan zijn schuld of aan een oorzaak welke krachtens de wet of de in het verkeer geldende opvattingen voor zijn rekening komt.
unquote
Laten we het houden op oneigenlijk gebruik van ons rechtssysteem. Daar moet als de donder wat aan gebeuren. Niet alleen vanwege Urgenda, maar ook vanwege de bizarre mogelijkheid van precedenten, gebaseerd op extreme doelstellingen van activistische groepen die het democratisch beginsel ondergeschikt achten aan hun wensen..
Wat dus de discussie betreft in hoeverre activistische minderheidsgroepen hun stempel mogen of moeten drukken op de samenleving, ga ik niet met jou, en sommigen hier, 'mee'.
Die discussie hoort hier eigenlijk ook niet.
Dat we in de nabije toekomst daar beslist veel 'lol' mee zullen krijgen, is een andere materie.
Gerrit, ik zeg het inderdaad kort omdat ik deze discussie niet met mijn gedachten wil belasten. Als ik het heel kort duidt waar ik op doel:
- sinds Foucault zien we dat het discours en de habitus van de staatsmacht correctie nodig heeft om zich niet te vervreemden van de kiezer
- sinds Giddens en Castells zien we dat er nieuwe vormen nodig zijn die rekening houden met de razendsnelle emotie- en houdingsvorming onder het publiek
Ik denk dat ook Marjan Minnesma daar op speelt, maar meer dan reteslim genoeg is om het niet zo te formuleren. Het is een aanval op het primaat van de staat vanuit de gedachte dat die te versteend en verbonden is met slechts traag veranderende institutionele belangen (die allemaal te maken hebben met afschrijvingstermijnen en niet gebaat zijn bij schoksgewijze vernieuwing). Gepresenteerd echt als conform de spelregels. Daarom heeft Martijn gelijk. Dit moet onderzocht worden. De sociologie eromheen moet echter tegelijk goed in ogenschouw worden genomen.
Boeiend is ook de oproep van de internationale CEO's aan de in hun ogen te trage regeringen van hun landen van vestiging. Dat is een teken waar niet lang genoeg bij kan worden stilgestaan. Als leden van de burgerij en economisch controlerende bedrijven samen een pact vormen - en dat zou zo kunnen zijn - dan voelen regeringen en politici zich irrelevant worden en zullen ze zich (Foucault schreef daar al veel over) zich verzetten om hun rol te behouden.
Dick, ik vind dat je het wel even simpel #14 stelt als je spreekt van stroming in de samenleving. In het stemhokje maak je een keuze. Op basis van jou en vele andere keuzes wordt een kabinet samengesteld. Soms een kabinet over rechts, soms over links. Die kabinetten maken beleid. Of je het met het beleid eens bent of niet dat is een ander verhaal. Afhankelijk ook van je keuze in het hokje destijds. Nu zitten we echter met partijen die zich tot elkaar veroordeelt hebben tot kabinet en op bijna alle belangrijke beleidsterreinen komt daardoor bijna niets uit. Met een beetje pech zijn we dadelijk 4 jaar verloren. Daarom is het goed dat er andere wegen gezocht worden om toch nog iets van deze kabinetsperiode te maken.
Martijn, ik denk en vind dat je dat formeel correct ziet. Er lijkt echter een stroming in de samenleving te bestaan die de spelregels wil veranderen.
Om de reden die Floor noemt in #1 heb ik 'Eens' gestemd. Deze uitspraak is dusdanig dat de hoogste rechter zich er over moet buigen.
Mbt staatsrecht etc; volgens mij mag een regering best 'terugkomen' op afspraken, maar de regering mag die afspraken niet negeren. De Staat der Nederlanden heeft zich via een verdrag verbonden tot CO2 reducties, dus moet de regering dat óf doen, óf het verdrag opzeggen.
Het is overigens aan de (hoogste) rechter of dit idd een juiste interpretatie is van dit verdrag.