Irrelevant goede slechte producten - is het VC nog serieus te nemen?

Afgelopen week stelde het Voedingscentrum een heldendaad door een manifest ongezond product haar Jaarprijs uit te reiken. Hier zijn de absurditeit en de ongepastheid daarvan een aantal malen aan de orde geweest.

In de pers is er nauwelijks kritische aandacht voor geweest. Voor zover die er was kreeg Patricia Schutte van het VC alle ruimte om nog eens aan te geven hoe verstandig en dapper haar beleid wel niet was. In een radiofragment op Kassa is te horen hoe zij wegkomt met de bewering dat zij de Schijf van Vijf verdedigt. In de Volkskrant van afgelopen zaterdag (De verleiding, pag. 15) mag ze nog eens uitleggen dat patat nou eenmaal gegeten wordt en dat je er dus maar beter een prijs voor kunt geven als het net wat minder slecht is. Juist dat onverwachte - zo'n prijs uit handen van Rosenmöller namens het VC - moest het doen.

René Didde concludeert dan ook 'Als slecht minder slecht wordt, is dat goed'. In het artikel laat Didde Schutte aanvankelijk vervolgens beleefd wegkomen met de bewering dat er gezondheidswinst valt te behalen door een minder-slecht-slecht-product een prijs te laten behalen.

Omdat het zo massaal gegeten zou worden! Drie zinnen eerder zei Schutte nog dat je de consument niet moet onderschatten omdat die heus wel zou weten wat slecht voor hem of haar is. Ik mag een biet wezen, maar als die bewust en massaal doet, wat hij niet moet doen, dan hebben we het sowieso nergens over. Gewoon laten bijbetalen in de ziektekostenverzekering en klaar is Kees.

Maar gelukkig! Didde heeft gebeld met Wageningen en voert Prof. Frans Kok ten tonele. Voor de ononplettende lezer steunt Kok mevrouw Schutte. Net als zij is hij een voorstander van minder vet, suiker en zout in slechte producten. Zo krijg je dus geen goede, maar minder slechte producten. Niettemin, dat is het optimaal haalbare en dus een reden tot vreugde. Die vrolijke redenering hanteert ook Schutte.

Gelukkig durft Kok de koe wél bij de horens te vatten. De snacknatie die de verrassende en educatieve heldendaad van Schutte's Voedingscentrum ingeeft, is irrelevant. Zoals hij het formuleert: "Zeventig procent van onze dagelijkse zoutinname is door de industrie geregeld. En wat te denken van vermindering van het suikergehalte in frisdrank? In dergelijke producten is een veel grotere gezondheidswinst voor de Nederlandse bevolking te bewerkstellingen dan met snacks."

Wouter Klootwijk toonde al aan dat in de nodige gevallen de prijwinnende frites geen enkele verbetering realiseert. Vervolgens laat Kok zien, dat het domein waarin Schutte haar prijs kiest sowieso irrelevant is.

Kan iemand de Nederlandse bevolking nog uit leggen wat het maatschappelijk rendement is van een Voedingscentrum dat zelfs op haar jaarlijkse moment suprême alle inhoudelijk te scoren voorlichtingsplanken blijkt mis te slaan?

O ja, überhaupt nog iemand gehoord over het enige argument waar het omgaat: hoe verander je het gedragspatroon van mensen? Klootwijk probeert het in te brengen maar Schutte en zijn interviewer blijken Oostindisch) Nee? Dan zetten we het volk toch gezellig op het pimp- en techfood en hoeven we ook echt niets meer te doen aan gedragcampagnes of smaaklessen. Zonde van de moeite en frustratie. Je verandert gewoon de samenstelling van wat mensen wél eten en probeert ze vooral niet tot iets anders te bewegen.

Daar is geen Voedingscentrum voor nodig.