Voor het eerst is in kaart gebracht hoe intensief onze oceanen bevist worden. 31% van alle vis ter wereld wordt overbevist. Dat is drie keer zoveel als 40 jaar geleden. Niettemin levert vis maar 1,2% van de menselijke consumptie aan calorieën. Vis blijkt nogal eindig, terwijl nu al 73% - zegt dit onderzoek - van de wereldzeeën bevist wordt. Er is een lichtpuntje: landen blijken zichzelf van oudsher beperkingen op te leggen.
Vissersschepen gooien hun netten uit over een gebied van 200 miljoen vierkante kilometer. Dat is een gebied dat vier keer zo groot is als het oppervlak dat de landbouw gebruikt. Wereldwijd is 50 miljoen vierkante kilometer akkerbouwgrond in gebruik.
Dat blijkt uit berekeningen die verschenen zijn in Science van de NGO's Global Fishing Watch, National Geographic Society en SkyTruth. Voor het maken van de sommen werkten ze samen met de universiteiten van Californië en Stanford in de VS en Dalhousie in Canada. In samenwerking met Google filterden ze 22 miljard signalen van de zogeheten Automated Identification Systems (AIS) uit de periode 2012-2016. De AIS, oorspronkelijk bedoeld om aanvaringen te voorkomen, zenden iedere tien seconden gegevens over de identiteit van het schip, de positie, snelheid en draaihoek naar satellieten en meetstations op het land.
Op deze bulk aan data lieten de onderzoekers machine learning-technologie los - zeg maar patroonherkenningssoftware. Die leverde de eerste 'interactieve kaart' op die voor iedereen die dat wil alle visserij-activiteiten inzichtelijk maakt. Volgens de onderzoekers hebben ze 70.000 commerciële vissersboten geïdentificeerd, met hun grootte, vermogen, gedrag (zijn ze aan het vissen of aan het varen), gebruikte techniek, op elk moment en elke plek waar ze zich ophielden.
Het drukst bevist zijn de Noordoostelijke Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Noordwestelijke Pacific. Ook enkele gebieden ter hoogte van Zuid-Amerika en West-Afrika zijn uitermate druk bevist. Terwijl de meeste landen vooral in hun eigen Exclusieve Economische Zone - de 200-mijlszone - vissen, blijken vooral China, Spanje, Taiwan, Japan en Zuid-Korea het meest daarbuiten, in internationale wateren actief, te zijn. Deze 5 landen nemen 85% van de wereldwijde 'vis-uren' voor hun rekening. Het minst druk is het in de uitgestrekte Zuidelijke IJszee, en in een aantal 'zwarte gaten' waar blijkbaar te weinig vis te halen valt.
De schepen komen overal, denken de onderzoekers. Ze bevissen feiteliijk bewijsbaar 55% van het oceaanoppervlak. De onderzoekers durven een stap verder te gaan, omdat de satellietdekking niet overal optimaal is, en extrapoleren hun gegevens daarom tot een bevissingspercentage van de wereldzeeën van 73%.
Alleen al in 2016 waren de schepen 40 miljoen uur aan het vissen. Ze verbruikten daarbij 19 miljard kWh aan energie en legden een afstand af van meer dan 460 miljoen kilometer. Dat is 600 keer op en neer naar de maan, schrijft Le Monde. De meest gebruikte vistechniek is de langelijnvisserij (in 45% van de oceanen), gevolgd door de zegenvisserij (17%) en de trawlervisserij (sleepnetten, 9%).
Een opvallende 'bijvangst' van het onderzoek is dat natuurverschijnselen, zoals klimaatontwikkelingen, seizoensinvloeden of de vissentrek, weinig invloed hebben op de visserijactiviteit. Ook de brandstofprijs blijkt weinig uit te maken. Wel blijken politiek of cultureel geïnspireerde besluiten van invloed te zijn op de visserij. Zo leggen de Chinese autoriteiten een zomermoratorium op en wordt er op het noordelijk halfrond minder gevist tijdens de weekends en kerstvakantie. Dat is een interessant gegeven in het licht van de overbevissing. "Dat betekent dat wij mensen zelf besluiten hoe we de oceanen bevissen: we zijn niet voorbestemd om te overbevissen, we kunnen het onder controle houden," zegt onderzoekersleider David Kroodsma in The Guardian.
Volgens de FAO is inmiddels 31% van alle visbestanden overbevist, drie keer zoveel als 40 jaar geleden. "De mondiale voetafdruk van de visserij is veel groter dan die van andere bronnen van voedselproductie, terwijl de visserij slechts 1,2% van de door mensen geconsumeerde calorieën levert, of 34 kcal per hoofd van de bevolking per dag", zeggen de auteurs. "Dit versterkt nog eens de noodzaak van een duurzaam visserijbeheer."
Klik op het plaatje om naar de interactieve kaart te gaan
Dit artikel afdrukken
Dat blijkt uit berekeningen die verschenen zijn in Science van de NGO's Global Fishing Watch, National Geographic Society en SkyTruth. Voor het maken van de sommen werkten ze samen met de universiteiten van Californië en Stanford in de VS en Dalhousie in Canada. In samenwerking met Google filterden ze 22 miljard signalen van de zogeheten Automated Identification Systems (AIS) uit de periode 2012-2016. De AIS, oorspronkelijk bedoeld om aanvaringen te voorkomen, zenden iedere tien seconden gegevens over de identiteit van het schip, de positie, snelheid en draaihoek naar satellieten en meetstations op het land.
Op deze bulk aan data lieten de onderzoekers machine learning-technologie los - zeg maar patroonherkenningssoftware. Die leverde de eerste 'interactieve kaart' op die voor iedereen die dat wil alle visserij-activiteiten inzichtelijk maakt. Volgens de onderzoekers hebben ze 70.000 commerciële vissersboten geïdentificeerd, met hun grootte, vermogen, gedrag (zijn ze aan het vissen of aan het varen), gebruikte techniek, op elk moment en elke plek waar ze zich ophielden.
Het drukst bevist zijn de Noordoostelijke Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Noordwestelijke Pacific. Ook enkele gebieden ter hoogte van Zuid-Amerika en West-Afrika zijn uitermate druk bevist. Terwijl de meeste landen vooral in hun eigen Exclusieve Economische Zone - de 200-mijlszone - vissen, blijken vooral China, Spanje, Taiwan, Japan en Zuid-Korea het meest daarbuiten, in internationale wateren actief, te zijn. Deze 5 landen nemen 85% van de wereldwijde 'vis-uren' voor hun rekening. Het minst druk is het in de uitgestrekte Zuidelijke IJszee, en in een aantal 'zwarte gaten' waar blijkbaar te weinig vis te halen valt.
De schepen komen overal, denken de onderzoekers. Ze bevissen feiteliijk bewijsbaar 55% van het oceaanoppervlak. De onderzoekers durven een stap verder te gaan, omdat de satellietdekking niet overal optimaal is, en extrapoleren hun gegevens daarom tot een bevissingspercentage van de wereldzeeën van 73%.
Alleen al in 2016 waren de schepen 40 miljoen uur aan het vissen. Ze verbruikten daarbij 19 miljard kWh aan energie en legden een afstand af van meer dan 460 miljoen kilometer. Dat is 600 keer op en neer naar de maan, schrijft Le Monde. De meest gebruikte vistechniek is de langelijnvisserij (in 45% van de oceanen), gevolgd door de zegenvisserij (17%) en de trawlervisserij (sleepnetten, 9%).
Een opvallende 'bijvangst' van het onderzoek is dat natuurverschijnselen, zoals klimaatontwikkelingen, seizoensinvloeden of de vissentrek, weinig invloed hebben op de visserijactiviteit. Ook de brandstofprijs blijkt weinig uit te maken. Wel blijken politiek of cultureel geïnspireerde besluiten van invloed te zijn op de visserij. Zo leggen de Chinese autoriteiten een zomermoratorium op en wordt er op het noordelijk halfrond minder gevist tijdens de weekends en kerstvakantie. Dat is een interessant gegeven in het licht van de overbevissing. "Dat betekent dat wij mensen zelf besluiten hoe we de oceanen bevissen: we zijn niet voorbestemd om te overbevissen, we kunnen het onder controle houden," zegt onderzoekersleider David Kroodsma in The Guardian.
Volgens de FAO is inmiddels 31% van alle visbestanden overbevist, drie keer zoveel als 40 jaar geleden. "De mondiale voetafdruk van de visserij is veel groter dan die van andere bronnen van voedselproductie, terwijl de visserij slechts 1,2% van de door mensen geconsumeerde calorieën levert, of 34 kcal per hoofd van de bevolking per dag", zeggen de auteurs. "Dit versterkt nog eens de noodzaak van een duurzaam visserijbeheer."
Klik op het plaatje om naar de interactieve kaart te gaan
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#9 Dank je Frank! Helemaal mee eens, ik vertrouw er niet op dat regelgeving wereldwijd zomaar gaat werken en dan blijf je in de vicieuze cirkel die de tragedy of the commons is, of het prisoner's dilemma.
Even reagerend op de vraag van Wouter in #1, over hoe er onderscheid wordt gemaakt tussen vissen en varen ("stomen" zoals de vissers het noemen) en in dit onderzoek ook tussen verschillende typen schepen. Dit is gedaan door middel van zelflerende computermodellen, zogenaamde neurale netwerken. De modellen wordt "getraind" met een verzameling gegevens van schepen waarvan bekend is wat voor soort schip het is, en een verzameling gegevens van vissersschepen waarvan bekend was wanneer ze visten. In het artikel zeggen de auteurs dat het model 90% van de gevallen juist inschatte of een schip wel of niet viste. Dit blijft dus altijd een schatting.
Om het wat begrijpelijker te maken een voorbeeld wat dichter bij huis: op marinetraffic kan je AIS gegevens van schepen volgen. Boven de Waddeneilanden kan je nu een heel kluitje vissersboten zien. Kijk je dan bijvoorbeeld naar de pulskotter UK195 dan zie je dat deze eerst met een snelheid van 11 knopen is weggevaren vanuit Harlingen en nu met een snelheid van 6,5 knopen vaart. Als je weet dat pulsvissen met een snelheid van rond de 6 knopen wordt gedaan, dan kan je dus aan de hand van satellietgegevens inschatten wanneer er gevist werd.
Ik denk dat de globale patronen gevonden in het onderzoek wel kloppen en laten zien op wat voor schaal de verschillende visserijen wereldwijd plaats vinden. Maar een belangrijke kanttekening bij dit rapport vind ik dat de resolutie waarmee de schattingen van percentages bevist gebied gedaan zin erg grof is. Ze hebben de zee in vakjes van een halve bij een halve graad verdeeld, per vakje gekeken of er gevist was of niet, en vervolgens het percentage beviste vakjes berekend. Een halve bij een halve graad is grofweg 55 km bij 55 km. Dus als er in een gebied groter dan de Nederlandse Waddenzee één keer is gevist, geldt het hele gebied als bevist. Door deze grove resolutie is het percentage bevist gebied hoger dan in werkelijkheid. Bij een hogere resolutie en dus nauwkeuriger schatting zal het percentage bevist gebied lager uitvallen.
#8 Tom, ik weet er het fijne niet zo van, maar ik dacht dat het ook om andere verdienmodellen gaat, bijvoorbeeld met zeilboten en zonnepanelen (en veel minder tot geen gebruik van fossiele energie, dus nauwelijks brandstofkosten); beslist interessant. #Wouter:'Beter wereldwijd visstandbeheer en slimme, schonere visserijtechnieken maken van de zee een schier onuitputtelijke bron van goed voedsel voor mensen'. Dan zullen we moeten afrekenen met 'the tragedy of the commons' en wereldwijde vervuiling (microplastics, CO2, chemie) en opwarming van het zeewater misschien?
#7 Beste Wouter, je staat in de polemiseerstand, ik begrijp niet waarom. Ik zie dit vaak, ook in de politiek, elkaar te kijk willen zetten is belangrijker dan serieus in gesprek gaan, zelfs tussen partijen die in de verte ergens eenzelfde doel nastreven. Lastig in zo'n situatie is dat je dan lang niet alles meekrijgt wat de ander zegt, zoals bijvoorbeeld de naam van de gesprekspartner.
Heb je de link bekeken? Ik fantaseer niets, want ik heb niet zelf verzonnen wat ik schreef. Dit idee komt van wetenschappers, is uitgewerkt en wordt nu getest, door Marokkaanse vissers. Zodra ik meer informatie heb, zal ik die hier posten.
Van mij mag je alles vinden van de bubbelvisserij (zeg je dat ook tegen de dolfijnen?)? Je had ook kunnen schrijven: vrouwtjes die nog eitjes moeten krijgen mag je ook niet vissen, zie de haring als voorbeeld, en de makreel, en de kabeljauw... Ik zou het daar direct mee eens geweest zijn. Inderdaad is stoppen met vissen de beste weg. Laten we dat vooral doen. Ik eet geen vis, dus liever vandaag dan morgen. Vis schijnt ook steeds vaker microplastics te bevatten dus die bijsmaak heeft het voor mij al.
Ik leef me, pragmatisch, in in degenen die vis willen blijven eten, want vis eten verbieden is volgens mij onhaalbare kaart. De bubbelvisserij is een interessante innovatie die een kans verdient, dat beaam jij ook in de laatste regel, en toch spreek je van bubbelvisserij. De boten gebruiken geen netten of lijnen die in zee kunnen achterblijven, en ze gebruiken weinig energie, een hele stap vooruit volgens mij, zeker als je het combineert met vangstseizoenen en je daarbuiten het vangen van vrouwtjes met eitjes nog eens voorkomt.
Ton Hoppen, ik begrijp uit uw reactie dat u eerder in deze draad uit uw nek fantaseerde. Niet het stoppen met vissen op moedervissen met kuit helpt om een bestand zich te laten herstellen, maar stoppen met vissen. Weten we al van dicht bij huis. Het sluiten van haringvisserij heeft geholpen. Makreel is er weer en kabeljauw (in het noorden) lijkt het beter te gaan dan ooit eerder, althans vanaf kabeljauwen werden geteld.
Beter wereldwijd visstandbeheer en slimme, schonere visserijtechnieken maken van de zee een schier onuitputtelijke bron van goed voedsel voor mensen. Uw catamaran met bubbelvisserij kan er vast iets aan bijdragen, maar zeg niet dat we er niets over mogen zeggen.