Indiaas dilemma: hoe eet je een koe die je niet mag slachten?

Wie rundvlees in de koelkast heeft in de Indiase deelstaat Uttar Pradesh is zijn leven niet zeker. Burgerwachten kunnen de eigenaar lynchen. In de afgelopen 7 jaar kwamen zeker 45 mensen om het leven, uit naam van de bescherming van de koe en haar nakomelingen. Koeien mogen volgens het Hindoeïsme niet worden gedood en gegeten.

Indiase koeien geven 4x zo weinig melk dan Europese
Voor hindoes is de koe heilig. Zo'n 80% van de Indiase bevolking bestaat uit Hindoes, het grootste gedeelte daarvan eet geen rundvlees. De melk van de dieren is daarentegen wel een geschenk van de goden en een belangrijke nutriëntenbron voor Hindoes.

In India lopen in totaal vier keer zoveel melkrunderen rond als in de EU, voor dezelfde hoeveelheid koeienmelk. De Indiase koe produceert simpelweg minder dan de Europese, zo'n vier keer minder. In 2016 telde India 92 miljoen stuks rundvee (koeien en buffels), Europa ruim 23 miljoen.

Voor de BJP-partij van premier Narendra Modi is hindoeïsme hoofdzaak. In 2017 kwam de BJP-partij in deelstaat Uttar Pradesh aan de macht. Het slachten van koeien werd meteen verboden. Regionale BJP-leider, Yogi Adityanath, zette het beschermen van de koe op prioriteit één. Adityanath stelde zelfs een verbod in voor het vervoer van koeien voor de slacht.

Afgedankte koeien en stieren losgelaten
Zijn de koeien ziek of uitgeproduceerd, dan zitten boeren met een probleem. Waar laten ze hun afgedankte koeien en de stieren, die geen melk geven en niet nodig zijn om de veestapel te vernieuwen? Naar een andere staat brengen, waar het doden van deze dieren nog wel legaal is, kan door het vervoersverbod niet meer. Verkopen durven ze ze niet door bovengenoemde gevaren, blijven voeren kost geld. Een groot deel van de boeren laat het boventallige vee daarom maar los.

Aanvankelijk trof het slachtverbod vooral moslims. Zij runnen vrijwel alle slachthuizen in India. Slachthuizen waren er vooral voor de export van buffelvlees, een grote industrie in deelstaat Uttar Pradesh.

Wegens het ontbreken van de juiste papieren sloot de regering de afgelopen jaren 150 slachthuizen. Het risico van hun beroep maakt dat slachters stoppen. Hetzelfde geldt voor veehandelaren. Een koe slachten kan alleen nog in het geniep, maar de burgerwachten zitten er bovenop. Ook de boer mist inkomsten omdat hun gepensioneerde vee waardeloos is geworden. Niettemin steunen hindoeboeren de aanpak van slagers en slachthuizen door de regering, zegt de NOS.

Bedreiging voor samenleving
Ondertussen bedreigt loslopend vee de hele bevolking. Doordat India zoveel vee heeft, loopt het aantal afgedankte koeien snel op. De schatting is dat er in de dorpen van de deelstaat zeker zo'n 1,2 miljoen koeien en stieren vrij rondlopen. Vermoedelijk is het aantal nog hoger. De grote dieren vernietigen oogsten en lopen de velden van arme boeren die geen omheining kunnen betalen kapot. Ook veroorzaken de runderen ongelukken en vallen ze mensen aan. Regelmatig doodt of verwondt een agressieve stier een inwoner.

Wie een koe dodelijk aanrijdt, kan slachtoffer worden van een lynchpartij. Het rundvee vormt een ware plaag. Voor de beesten zelf is het leven op straat ook geen pretje. Ze eten plastic en afval. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Om het loslopende koeprobleem op te lossen, stelde de regering geld beschikbaar voor koebeschermingscentra en koeopvangcentra. Het lost het probleem vooralsnog niet op. De centra zijn overvol en hebben te weinig middelen om alle koeien te laten eten, met de dood door hongersnood als gevolg.

Oplossing na verkiezingsuitslag op 10 maart
Het koeienprobleem dringt bij de regering door. Al beloofden Modi en zijn volgelingen beterschap. Tijdens de net gehouden deelstaatverkiezingen zag Modi noodzaak aandacht te schenken aan het steeds groter wordende probleem. Bij winst zal hij nieuw beleid introduceren om het probleem op te lossen. Maar hoe los je het slachten van een koe op die niet geslacht mag worden? Modi komt na de verkiezingsuitslag van 10 maart met een antwoord. De boeren en bevolking hebben er vooralsnog een hard hoofd in.