3 min
December 2022, India. Voor de tweede keer ben ik voor de kiekendieven op pad, zowel steppe- als grauwe kiekendieven. Beide soorten die – als je van lange ademstudies houdt – veel kunnen vertellen over de staat van landbouwsystemen. We zijn te gast bij de expert van ATREE. Wij gingen op pad met onderzoekers die vanuit graslandsystemen denken. Als je zulke systemen wilt snappen dan zijn kiekendieven prima indicatoren om te laten zien hoe dingen totaal fout kunnen lopen. En soms ook goed.
Amarahngapuram (Tamil Nadu) en Rallapadu (Andra Pradesh) waren de regio’s waar we mochten meedraaien. We konden er onze indrukken staven aan de gesprekken die we hadden met collega-onderzoekers én willekeurige mensen die we tegenkwamen.
Het reservaat Rallapadu is ooit aangewezen vanwege het voorkomen van één soort, de Indische trap. Het dier is Inmiddels uitgestorven. Behalve als er tijgers zitten moet het begrip ‘natuurbescherming’ in India met nogal wat korrels zout worden gezien.
Bouw een tempel op de rand van een natuurgebied en er volgen al snel verharde wegen. We zagen – na een huwelijksceremonie – volk op de rand van kiekendiefslaapplaatsen hun behoefte doen. Er is geen kruid gewassen tegen het argument dat mensen moeten kunnen bidden, ook als dat op de meest bizarre plaatsen moet plaatsvinden. Een weetje met veel negatief perspectief: veel grond is in bezit van dezelfde mensen die tempels laten bouwen (vaak illegaal). Natuur trekt altijd aan het kortste eind als het gaat om verkoop aan mensen die huizen bouwen, windenergie opwekken en al het andere wat de moderne mens nodig heeft.
Ecologie van meet af aan verankeren
Naar verwachting zal India in 2023 het stokje overnemen van China als het gaat om de meeste inwoners. Momenteel huisvest India bijna 1.4 miljard inwoners. Een land met zoveel inwoners en zoveel bedreigde natuur, heeft baat bij een goed georganiseerde landbouw met landbouwpraktijken die toekomstbestendig zijn.
Bedenk dat India slechts 35% van de oppervlakte heeft van China (respectievelijk. 3.297 km2 vs. 9.597 km2). Het is dan ook begrijpelijk dat de regering van Modi er prioriteit aan geeft om alles uit de kast te trekken om zijn volk te voeden. Bij de woorden ‘natuurinclusieve’ of ‘biodiverse’ landbouw kijken ze je in India verbaasd aan. Het klinkt er als een soort luxe van het rijke Westen. De vroege Mansholt die boeren een waardig leven wilde bieden en de voedselzekerheid tot grote hoogste wist op te schroeven, kreeg later spijt van de ecologische consequenties van zijn beleid. De ecologie had er van meet af aan in verankerd moeten zijn. India lijkt dezelfde fout te maken als wij in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw.
Een manier om het systeem te helpen het foute pad te kiezen, is de gratis verstrekking van bestrijdingsmiddelen aan vaak kleine boeren. Er zijn tal van redenen om hier als hardwerkende boer aan mee te doen (waarvan oogstzekerheid, een gaaf product en inkomen de belangrijkste zijn), hoewel ze zich in veel gevallen wel degelijk realiseren dat ecologische teelt verdomde wenselijk is en waar mogelijk biologisch.
India heeft geen autoriteiten die de milieuaspecten van landbouwpraktijken monitoren. Boeren zijn niet zelden analfabeet en doen mede daardoor niet eens moeite de instructies voor veilige en zo milieuvriendelijk mogelijke toepassing te snappen. Helaas is dat overigens in belangrijke delen van Azië, Afrika en Zuid- en Midden-Amerika eveneens normaal. De markt dicteert, de grote chemiereuzen - die niet zelden spotgoedkope medicijnen voor kwalen die kunnen ontstaan maken - spelen er graag op in. Analfabetisme en gebrek aan controle maken de Indiase opschaling van de voedselproductie gevaarlijker dan de onze.
Er lijkt geen uitweg uit de klauwen van deze 'marktgericht' opererende chemiereuzen. Dé reden om dit stukje te schrijven vanuit de observaties hier is dat we buiten het reservaat van Rallapadu akelig weinig insecten en vogels zagen. Het was bevreemdend. Je leest erover en je zag het elders al. Maar op het schaalniveau van India grijpt het je bij de keel. Hoewel niet anders, is het er serieus erger dan elders ter wereld schat ik in. Ik zag akkers vol ogenschijnlijk mooie producten, en ook nog eens stevige opbrengsten maar het geluid van vogels en insecten was oorverdovend en onheilsspellend stil.
India laat zien dat we zelf de komeet zijn geworden die de nog leefbare aarde in slowmotion raakt. Het land heeft een groene Gandhi nodig, de wereld trouwens ook.
Dit artikel afdrukken
Het reservaat Rallapadu is ooit aangewezen vanwege het voorkomen van één soort, de Indische trap. Het dier is Inmiddels uitgestorven. Behalve als er tijgers zitten moet het begrip ‘natuurbescherming’ in India met nogal wat korrels zout worden gezien.
Bouw een tempel op de rand van een natuurgebied en er volgen al snel verharde wegen. We zagen – na een huwelijksceremonie – volk op de rand van kiekendiefslaapplaatsen hun behoefte doen. Er is geen kruid gewassen tegen het argument dat mensen moeten kunnen bidden, ook als dat op de meest bizarre plaatsen moet plaatsvinden. Een weetje met veel negatief perspectief: veel grond is in bezit van dezelfde mensen die tempels laten bouwen (vaak illegaal). Natuur trekt altijd aan het kortste eind als het gaat om verkoop aan mensen die huizen bouwen, windenergie opwekken en al het andere wat de moderne mens nodig heeft.
Ecologie van meet af aan verankeren
Naar verwachting zal India in 2023 het stokje overnemen van China als het gaat om de meeste inwoners. Momenteel huisvest India bijna 1.4 miljard inwoners. Een land met zoveel inwoners en zoveel bedreigde natuur, heeft baat bij een goed georganiseerde landbouw met landbouwpraktijken die toekomstbestendig zijn.
Bedenk dat India slechts 35% van de oppervlakte heeft van China (respectievelijk. 3.297 km2 vs. 9.597 km2). Het is dan ook begrijpelijk dat de regering van Modi er prioriteit aan geeft om alles uit de kast te trekken om zijn volk te voeden. Bij de woorden ‘natuurinclusieve’ of ‘biodiverse’ landbouw kijken ze je in India verbaasd aan. Het klinkt er als een soort luxe van het rijke Westen. De vroege Mansholt die boeren een waardig leven wilde bieden en de voedselzekerheid tot grote hoogste wist op te schroeven, kreeg later spijt van de ecologische consequenties van zijn beleid. De ecologie had er van meet af aan in verankerd moeten zijn. India lijkt dezelfde fout te maken als wij in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw.
India lijkt dezelfde fout te maken als wij in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw. Analfabetisme en gebrek aan controle maken de Indiase opschaling van de voedselproductie echter gevaarlijker dan de onzeAkelig weinig insecten en vogels
Een manier om het systeem te helpen het foute pad te kiezen, is de gratis verstrekking van bestrijdingsmiddelen aan vaak kleine boeren. Er zijn tal van redenen om hier als hardwerkende boer aan mee te doen (waarvan oogstzekerheid, een gaaf product en inkomen de belangrijkste zijn), hoewel ze zich in veel gevallen wel degelijk realiseren dat ecologische teelt verdomde wenselijk is en waar mogelijk biologisch.
India heeft geen autoriteiten die de milieuaspecten van landbouwpraktijken monitoren. Boeren zijn niet zelden analfabeet en doen mede daardoor niet eens moeite de instructies voor veilige en zo milieuvriendelijk mogelijke toepassing te snappen. Helaas is dat overigens in belangrijke delen van Azië, Afrika en Zuid- en Midden-Amerika eveneens normaal. De markt dicteert, de grote chemiereuzen - die niet zelden spotgoedkope medicijnen voor kwalen die kunnen ontstaan maken - spelen er graag op in. Analfabetisme en gebrek aan controle maken de Indiase opschaling van de voedselproductie gevaarlijker dan de onze.
Er lijkt geen uitweg uit de klauwen van deze 'marktgericht' opererende chemiereuzen. Dé reden om dit stukje te schrijven vanuit de observaties hier is dat we buiten het reservaat van Rallapadu akelig weinig insecten en vogels zagen. Het was bevreemdend. Je leest erover en je zag het elders al. Maar op het schaalniveau van India grijpt het je bij de keel. Hoewel niet anders, is het er serieus erger dan elders ter wereld schat ik in. Ik zag akkers vol ogenschijnlijk mooie producten, en ook nog eens stevige opbrengsten maar het geluid van vogels en insecten was oorverdovend en onheilsspellend stil.
India laat zien dat we zelf de komeet zijn geworden die de nog leefbare aarde in slowmotion raakt. Het land heeft een groene Gandhi nodig, de wereld trouwens ook.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
#10 Bert, "Alleen agro-ecologische landbouw kan de wereld voeden". Zeg dat niet tegen Henk Breman. Of wel?
Verder ben ik het met je eens dat je kritiek tegen een éénling die het opneemt tegen de gevestigde orde anders moet bekijken: hetgeen Jur in #7 stelt zou dan afgezwakt kunnen worden, ook al is die kritiek goed gedocumenteerd.
Beste mensen, wat weinig tijd en daarom deze korte reactie. Dank voor jullie reacties op mijn stukje.
Sprak met aardig wat mensen over de situatie van de landbouw in India gedurende onze trip. Sprankelende en bezorgde mensen. Was nog maar mijn 2e trip naar dit fascinerende land en manier van denken ervaar ik als constructief en hoopvol. Wij gaan daar ons onderzoek naar boerenlandvogels proberen op te zetten en ik heb geleerd dat de vogels die ik onderzocht (en ook opzocht) in Europa en Afrika regio’s lieten zien waar de landbouw nog niet uit het lood was geslagen. De huidige politieke situatie is natuurlijk niet erg hoopvol en daarom ook mijn metafoor van een groene Gandhi.
#3 Jur, ik ken haar goed. Natuurlijk wordt ze in twijfel getrokken door de industrie. Ze neemt het bijna in haar eentje op tegen deze agro-industrie. Het gaat om een strijd over geld en zeggenschap en beheersing van de voedselketen. GMO's stellen de noodzaak voor een biodiverse landbouw alleen maar uit en zorgen altijd weer voor nog meer monoculturen. Alleen agro-ecologische landbouw kan de wereld voeden. Mocht je hierop reageren, ik kan pas morgen weer kijken naar reacties......
Er wordt al veel onderzoek gedaan naar duurzame landbouwmethoden in India, maar natuurlijk is geld de belangrijkste drijvende kracht achter verandering en niet de politieke standpunten. Je zult ter plaatse moeten laten zien dat verduurzaming ook geld op kan leveren. Wij proberen dat met onze partner-kennisinstelling in Baramati in gang te zetten. Maar dat gaat inderdaad niet vanzelf, alle steun en hulp is welkom.
#5 Frank, op zich heb je gelijk, maar toch is de sociale moderatie op Wikipedia beter geregeld dat op de algemene social media. Maar als wetenschapper gehoord worden met een visie die de commercie niet bevalt zou best eens moeilijker kunnen liggen.