1 min
In met meststoffen vervuilde wateren blijkt het 'stiller' te zijn. Dat is slecht nieuws voor de visserij omdat het de visstand kan aantasten.
De grote hoeveelheid nutriënten in de vorm van afgevoerde meststoffen die vanuit steden en landbouwgronden de zee in spoelt, zorgt er voor dat het 'geluidslandschap' onder water verandert. Dat kan van invloed zijn op de manier waarop vissen en andere zeedieren onder water navigeren en hoe ze als soort in stand blijven.
Wetenschappers van de Universiteit van Adelaide (Australië) stelden vast dat marine ecosystemen die te lijden hebben van eutrofiëring - een te grote hoeveelheid nutriënten in het water - 'stiller' zijn dan gezonde ecosystemen.
Verzuring
Voor het onderzoek vergeleken de wetenschappers geluidsopnamen in de zeewier-'bossen' en zeegrasbedden in de Gulf St Vincent bij Adelaide met opnamen die gemaakt waren bij natuurlijke vulkanische CO-2 'schoorstenen' onder water. In een gezond 'geluidslandschap' klinken het 'knappen' van garnalen, het 'raspen' van zeeëgels en allerlei visgeluiden. Het water rondom de CO2-schoorstenen gebruikten ze als een model voor hoe het eind deze eeuw met het zeewater gesteld zal zijn. Dan zullen door de klimaatverandering (CO2) de oceanen te te maken krijgen met verzuring.
Tot hun verrassing leken de opnamen van beide gedegradeerde 'geluidslandschappen' veel op elkaar. "Zeewier-bossen en zeegrasbedden zijn belangrijke ecosystemen voor de visserij en het behoud van de mariene biodiversiteit", aldus onderzoeksleider Ivan Nagelkerken. "Ze functioneren ook als kraamkamer voor talloze soorten. [..] Geluid is voor sommige soorten vis en ongewervelden van groot belang om een veilige habitat te vinden in riffen en zeegrasbedden. De afname in biologische geluiden gaat waarschijnlijk een negatief effect hebben op de vernieuwing van visbestanden."
Lokaal monitoren en managen
Omdat de vermindering van geluid in deze door lokale eutrofiëring aangetaste ecosystemen van dezelfde orde van grootte is als die in de ecosystemen die zullen gaan verzuren door de klimaatverandering, kunnen de 'geluidslandschappen' een kosteneffectieve manier zijn om de gezondheid van mariene ecosystemen te monitoren en te managen. Met het oog op de wereldwijde klimaatveranderingsgevolgen helpt iedere lokale beheersmaatregel - zoals het verminderen van de lokale nutriëntenvervuiling - de lokale ecosystemen daar beter tegen bestand te maken.
Dit artikel afdrukken
Wetenschappers van de Universiteit van Adelaide (Australië) stelden vast dat marine ecosystemen die te lijden hebben van eutrofiëring - een te grote hoeveelheid nutriënten in het water - 'stiller' zijn dan gezonde ecosystemen.
Verzuring
Voor het onderzoek vergeleken de wetenschappers geluidsopnamen in de zeewier-'bossen' en zeegrasbedden in de Gulf St Vincent bij Adelaide met opnamen die gemaakt waren bij natuurlijke vulkanische CO-2 'schoorstenen' onder water. In een gezond 'geluidslandschap' klinken het 'knappen' van garnalen, het 'raspen' van zeeëgels en allerlei visgeluiden. Het water rondom de CO2-schoorstenen gebruikten ze als een model voor hoe het eind deze eeuw met het zeewater gesteld zal zijn. Dan zullen door de klimaatverandering (CO2) de oceanen te te maken krijgen met verzuring.
Tot hun verrassing leken de opnamen van beide gedegradeerde 'geluidslandschappen' veel op elkaar. "Zeewier-bossen en zeegrasbedden zijn belangrijke ecosystemen voor de visserij en het behoud van de mariene biodiversiteit", aldus onderzoeksleider Ivan Nagelkerken. "Ze functioneren ook als kraamkamer voor talloze soorten. [..] Geluid is voor sommige soorten vis en ongewervelden van groot belang om een veilige habitat te vinden in riffen en zeegrasbedden. De afname in biologische geluiden gaat waarschijnlijk een negatief effect hebben op de vernieuwing van visbestanden."
Lokaal monitoren en managen
Omdat de vermindering van geluid in deze door lokale eutrofiëring aangetaste ecosystemen van dezelfde orde van grootte is als die in de ecosystemen die zullen gaan verzuren door de klimaatverandering, kunnen de 'geluidslandschappen' een kosteneffectieve manier zijn om de gezondheid van mariene ecosystemen te monitoren en te managen. Met het oog op de wereldwijde klimaatveranderingsgevolgen helpt iedere lokale beheersmaatregel - zoals het verminderen van de lokale nutriëntenvervuiling - de lokale ecosystemen daar beter tegen bestand te maken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Terug naar het artikel. De onderzoekers hebben geluidspatronen onder water geanalyseerd en vonden dat de geluidssterkte afhangt van het type begroeiing. Niet bepaald iets om van je stoel te vallen, lijkt me.
Omdat ook in ecologenland de schoorstenen moeten roken, sexen ze hun verhaal op met de nergens op gebaseerde conclusie dat een afname in biologische(?) geluiden waarschijnlijk een negatief effect gaat hebben op de vernieuwing van visbestanden. Als klap op de vuurpijl voorzien ze in de toekomst een verdere aantasting van de “soundscape” (het woord alleen al) door CO2, de moeder van alle kwaad.
En dan zijn er nog mensen die het gek vinden dat wetenschappers niet serieus worden genomen door het publiek.
Dit is hetgeen de Unie van Waterschappen meldt nav. het PBL-rapport " ‘Balans van de Leefomgeving 2016’":
"In het rapport ‘Balans van de Leefomgeving 2016’ roept het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) het kabinet op meer richting te geven op milieudoelstellingen. Volgens het PBL zijn drastische maatregelen nodig en kan het kabinet deze niet langer uitstellen.
Vooral in de landbouw zijn ingrijpende maatregelen nodig. Door de schaalgrootte en de nadruk op wereldwijde export legt deze sector een onevenredig grote druk op het binnenlandse milieu, zegt het PBL.
Verontreiniging door landbouw
De uitstoot van ammoniak in de intensieve veeteelt, de verontreiniging van sloten en vaarten en de grote hoeveelheden bestrijdingsmiddelen zorgen er volgens het PBL voor dat de Europese doelen voor natuur en waterkwaliteit vrijwel niet te halen zijn.
Reactie Unie van Waterschappen
De constatering van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) landbouwactiviteiten een grote druk op het milieu leggen, bevestigd het beeld van de waterschappen dat de landbouw nog een wateropgave heeft voor meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen.
Op de helft van de meetlocaties in het agrarisch gebied voldoet de waterkwaliteit nog niet aan normen voor deze stoffen. De oproep van het PBL aan het kabinet om in actie te komen, heeft steun van de waterschappen. De landbouw is namelijk een belangrijke sleutel voor het behalen van de waterkwaliteitdoelen voor de Kaderrichtlijn Water."
... en dat is dan nog exclusief het "schone" afvalwater van de honderden gesubsidieerde strontfabrieken die de sector er nog door probeert te rammen.
Arnold ik kan een eind met je meegaan. Kwalitatief is er zeker nog verbetering mogelijk mits we het feit niet uit het oog verliezen dat we op veel vlakken Europees ver voorop lopen.
Edwin kan een eind met je mee gaan. Vind in zijn algemeenheid dat je een probleemstelling met kennis van zaken en zo breed als mogelijk is moet bekijken, maar de argumenten aan gedragen in het artikel mogen we niet veronachtzamen. Als het de voedselproducerende sector aan gaat zijn er voorbeelden dat er veel verbeterd kan worden, laten we dat vanuit eigen initiatief doen en er zijn voldoende redenen aan te geven zodat we dat kunnen verkopen als een maatschappelijke waarde. Ik bedoel als de sector investeert met het doel de externiteits-kosten te verlagen en daardoor ook nog een gezonder product in de markt kan zetten heeft de sector een punt.
Toch vreemd dat wij zelf nooit last hebben van blauwalg in onze sloten.
Veel blauwalg komt vooral in wateren nabij natuurgebieden door uitstoot fosfaat en stikstof van rottende vegetatie uit die gebieden zelf.