In memoriam: Monny Querido

"Een hele goeiemiddag Dick!" Die woorden blijf ik altijd horen als ik aan Monny denk. Steevast was er die enthousiaste begroeting aan de telefoon die hem tekende: altijd klaar om je te woord te staan en te helpen of - als het even niet uitkwam - een wel geschikt moment te noemen.

'Hou toch op met 35% goedkoper, het moet 35% beter; waarom durft niemand dat?

België herinnert zich de Nederlandse oud-retail (Vendex, Laurus), Hero- en Unileverman als de man die de Spar-formule voor Colruyt weer op de rit zette. Ik leerde hem daarna kennen. Monny was bezig met product- en winkelinnovaties nadat hij de twee kanten van het vak van binnen en buiten had leren kennen. Hij kende de kunst van het onderhandelen zowel van de fabrikanten- als de supermarktkant. 'Je bent een levensgevaarlijke man', zei ik ooit. Hij moest glimlachen en zei 'maar als je het goed gebruikt, kun je er wel wat mee bereiken'. We hebben de nodige gesprekken gevoerd over de manieren waarop de inkoopkracht van supers de markt al dan niet zou verstoren. Hij was van mening dat het goed zou zijn om een systeem van verticale prijsbinding de gevolgen van het uitwonen van marges in de keten te laten corrigeren. Bovenal vond hij echter dat bedrijven niet zo bang moesten zijn voor vernieuwing; ze moesten eens wat meer doen vanuit de zorg en liefde voor een goed product. 'Hou toch op met 35% goedkoper, het moet 35% beter; waarom durft niemand dat?', is een uitspraak die in mijn hoofd blijft klinken.

Monny wist me een aantal keren over te halen om op te treden in zijn fundraisers voor zijn sociale werk. Twee daarvan waren in het kader van zijn rol als voedselinzamelaar van de Voedselbanken. Over zijn schouders heen kon ik meekijken wat hij - een sociaal organisatietalent van de bovenste plank - voor elkaar kreeg. Meteen na het losbreken van de Ruslandcrisis haalde hij het overschot aan verse producten binnen dat even nergens meer heen. De Voedelbanken konden naast pakjes en zakjes nu ook vers bieden. Binnen de kortste keren was het geregeld.
Binnen dezelfde kortste keren, wist hij supers over te halen hun overschotten aan zijn Voedselbanken te leveren. Dat kon hij omdat hij wist hoe je dat snel logistiek zou moeten regelen. Met een glimlach constateerde ik hoe pas later Franse en Engelse initiatieven breeduit in de kranten kwamen met voornemens om voedselverspilling te vermijden, terwijl Monny het allang geregeld en werkend had weten te krijgen in ons kleine landje.

Alvleesklierkanker werd hem in korte tijd noodlottig. Met Monny valt iemand weg die zijn ervaren gaven nog zo graag goed had willen inzetten. Wie wat ouder is en wat wil, kan dat wijzer.

Ik wens zijn dierbaren sterkte nu zij Mon, zijn naam voor echte intimi, definitief hebben moeten laten gaan.

Fotocredits: Monny Querido tijdens een fundraiser voor de Voedselbanken, Foodreflection