In een fles wijn gaat ongeveer 1 kilo druiven. Voor de prijs van een fles maakt het dus uit hoeveel kilo's een wijnboer van een hectare weet te halen.
Een fles wijn bevat gemiddeld 600 tot 800 druiven. Dat komt neer op ongeveer 10 trossen en trosjes. Afhankelijk van de kwaliteit, soort en opbrengst van de wijngaard kan die berg druiven een behoorlijke waarde vertegenwoordigen.
Opbrengst per hectare
De opbrengst van een wijngaard is afhankelijk van een aantal factoren. Welke teeltmethode (met draad, op voet) gebruikt de boer? Is hij een gangbare, biologische of biodynamische wijnboer? Irrigeert hij zijn druiven (dat zorgt voor flink meer druiven), produceert hij binnen een beschermde oorsprongsbenaming (die doorgaans beperkingen opleggen in het rendement) of gaat hij helemaal zijn eigen gang? Daarnaast zijn het druivenras, het klimaat en de ligging van de wijngaard niet te onderschatten factoren. Er zijn voorbeelden bekend die in vergelijkbare gevallen een factor 5 verschil in opbrengst laten zien. Zo is het geen uitzondering dat een wijngaard in biodynamische teelt 5 ton druiven (5.000 kilo) per hectare oplevert, terwijl een vanuit opbrengstmaximalisatie denkende druivenboer dankzij optimale mechanisatie op 25 ton uitkomt. Ter vergelijking: in het bergachtige gebied achter de Middellandse Zee halen gangbare wijndruiventelers die kwaliteitswijnen maken rendementen die vaak niet meer dan 25 hectoliter per hectare belopen. Omgerekend in tonnen per hectare komt dat neer op circa 3 à 3,5 ton.
Een kleinere opbrengst resulteert in meer geconcentreerde druiven en dus meer smaak van nature. De vele druiven van een op kwantiteit gerichte wijngaard zullen wateriger en minder geconcentreerd zijn, waardoor je er meer nodig hebt om een smakelijke wijn af te leveren. Maar hoeveel wijn is dat nou? Ook dat is een over de duim te maken sommetje, leert Vinepair.
Een ton druiven levert 720 flessen wijn op. Dat zijn 7.200 trossen, ofwel 432.000 tot 576.000 losse druiven. Als je een wijngaard met kleine rendementen hebt, kun je met je 5 ton per hectare 3.600 flessen maken. Maar als je een opbrengst hebt van 25 ton, levert je dat 18.000 flessen op. Dat scheelt een paar slokken op een wijnglas.
Wie vanuit rendement per hectare naar wijn kijkt, begrijpt opeens waarom de ene fles zoveel duurder is dan de andere. Wijnen die gemaakt zijn van druiven uit wijngaarden met hoge rendementen kunnen soms - gek genoeg - duurder zijn, dan wijnen uit wijngaarden met een laag rendement. Neem een 'lage rendementswijn' van de berghellingen van de Languedoc voor €9. Stel dat je die laat staan voor een 'hoge rendementswijn' voor €2,99, dan betaal je eigenlijk best veel voor die goedkope wijn die maar een factor 3 goedkoper is (€2,99 in plaats van €9), terwijl het rendement een factor 6 verschilt (3.000 in plaats van 18.000 flessen per hectare). Of, als je het anders bekijkt, helemaal niet zoveel voor die duurdere.
Kleine rendementen betekent domweg (veel) minder flessen, dus hogere prijzen. Het is dus knap dat er toch lekkere wijnen van druiven uit hoge rendementswijngaarden gemaakt kunnen worden. We kopen en drinken ze immers graag, terwijl in het verleden menige test al heeft uitgewezen dat de meesten van ons in blinde proeverijen duur en goedkoop allemaal lekker vinden. Laat je smaak dus uiteindelijk de doorslag geven bij wat je een wijn waard vindt.
Fotocredits: 'grapes, Seneca Wine Trail', All Things Colorful
Dit artikel afdrukken
Opbrengst per hectare
De opbrengst van een wijngaard is afhankelijk van een aantal factoren. Welke teeltmethode (met draad, op voet) gebruikt de boer? Is hij een gangbare, biologische of biodynamische wijnboer? Irrigeert hij zijn druiven (dat zorgt voor flink meer druiven), produceert hij binnen een beschermde oorsprongsbenaming (die doorgaans beperkingen opleggen in het rendement) of gaat hij helemaal zijn eigen gang? Daarnaast zijn het druivenras, het klimaat en de ligging van de wijngaard niet te onderschatten factoren. Er zijn voorbeelden bekend die in vergelijkbare gevallen een factor 5 verschil in opbrengst laten zien. Zo is het geen uitzondering dat een wijngaard in biodynamische teelt 5 ton druiven (5.000 kilo) per hectare oplevert, terwijl een vanuit opbrengstmaximalisatie denkende druivenboer dankzij optimale mechanisatie op 25 ton uitkomt. Ter vergelijking: in het bergachtige gebied achter de Middellandse Zee halen gangbare wijndruiventelers die kwaliteitswijnen maken rendementen die vaak niet meer dan 25 hectoliter per hectare belopen. Omgerekend in tonnen per hectare komt dat neer op circa 3 à 3,5 ton.
Wie vanuit rendement per hectare naar wijn kijkt, begrijpt opeens waarom de ene fles zoveel duurder is dan de andere432.000 tot 576.000 druiven per ton
Een kleinere opbrengst resulteert in meer geconcentreerde druiven en dus meer smaak van nature. De vele druiven van een op kwantiteit gerichte wijngaard zullen wateriger en minder geconcentreerd zijn, waardoor je er meer nodig hebt om een smakelijke wijn af te leveren. Maar hoeveel wijn is dat nou? Ook dat is een over de duim te maken sommetje, leert Vinepair.
Een ton druiven levert 720 flessen wijn op. Dat zijn 7.200 trossen, ofwel 432.000 tot 576.000 losse druiven. Als je een wijngaard met kleine rendementen hebt, kun je met je 5 ton per hectare 3.600 flessen maken. Maar als je een opbrengst hebt van 25 ton, levert je dat 18.000 flessen op. Dat scheelt een paar slokken op een wijnglas.
Wie vanuit rendement per hectare naar wijn kijkt, begrijpt opeens waarom de ene fles zoveel duurder is dan de andere. Wijnen die gemaakt zijn van druiven uit wijngaarden met hoge rendementen kunnen soms - gek genoeg - duurder zijn, dan wijnen uit wijngaarden met een laag rendement. Neem een 'lage rendementswijn' van de berghellingen van de Languedoc voor €9. Stel dat je die laat staan voor een 'hoge rendementswijn' voor €2,99, dan betaal je eigenlijk best veel voor die goedkope wijn die maar een factor 3 goedkoper is (€2,99 in plaats van €9), terwijl het rendement een factor 6 verschilt (3.000 in plaats van 18.000 flessen per hectare). Of, als je het anders bekijkt, helemaal niet zoveel voor die duurdere.
Kleine rendementen betekent domweg (veel) minder flessen, dus hogere prijzen. Het is dus knap dat er toch lekkere wijnen van druiven uit hoge rendementswijngaarden gemaakt kunnen worden. We kopen en drinken ze immers graag, terwijl in het verleden menige test al heeft uitgewezen dat de meesten van ons in blinde proeverijen duur en goedkoop allemaal lekker vinden. Laat je smaak dus uiteindelijk de doorslag geven bij wat je een wijn waard vindt.
Fotocredits: 'grapes, Seneca Wine Trail', All Things Colorful
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Als ze dat water nou eens niet bij de wijn doen, maar gewoon in bodem laten dan is er al heel wat gewonnen.
Dirk, het lijkt hopeloos wat er allemaal aan de hand is. Een buurman hier in het dorp verkoopt intensieve diersystemen over heel de wereld. Dubai, Rusland. Iedereen die geld heeft kan overal waar toegang tot water(wegen) is bio-industrie introduceren. Groei, groei en nog eens groei. Alsof de soja, olie en fosfaat niet op kan.
Dat even verderop een oase verdroogt en de inwoners ervan naar de stad trekken om langzaam maar zeker te radicaliseren is een verband dat kennelijk alleen holistische holbewoners waarnemen.
Je kunt rekenen wat je wilt maar de uitkomst is altijd anders of niet?
4 flessen wijn voor een tientje (10 euro) dat is interessant om te onderzoeken.
Of zijn er lezers onder ons die het kunnen (weten) verklaren?
Misschien een oud gezegde weer ingevoerd, "water bij de wijn"
Best mogelijk dat dat oude irrigatiesysteem door de Arabieren/Moren is aangelegd, want die hebben de spanjaarden aan de irrigatie gezet, veel woorden (acequia, azud) herinneren daar nog aan want zijn arabisch. Het voorbeeld dat je noemt is aan te vullen (meestal door sociologen (vdPloeg), antropologen en ecologen, want de echte irrigatieingenieurs zijn stekeblind maar reppen nooit over hun fouten) met honderden andere miskleunen vooral in Azie en Latijns Amerika. In een Nrd-Portugees dorpje heb ik daar 10 jr geleden nog voorbeeld van gezien, aangelegd met geld uit Brussel na de aansluiting bij de EG, het was meteen uit met een eerlijke verdeling van het water, een boer die een moderne melkstal mocht aanleggen met in de wacht gesleepte subsidies ging er met al het water vd berg vandoor. Mansholt, verlaat, aan het werk in de Mediterrannee.
In Java maakte ik mee dat de dorpspomp ineens leeg stond (nooit eerder gebeurd) toen een ''vooruitstrevende'' boer (ook met ontwikkelingsgeld) zijn veldjes ging irrigeren met opgepompt water. (dit noterende, besef ik dat 'vooruit' in onze taal altijd op economie slaat, terwijl het op sociaal,ecologisch en esthetisch gebied juist achteruit inhoudt)
'De echte vakmensen', bedoel je wellicht ironisch Dirk? In Spanje hoorde ik van een ander staaltje vakwerk. Een oeroud irrigatiesysteem voerde het regenwater via aarden waterloopjes bergafwaarts. Dat functioneerde eeuwenlang uitstekend; het was een mooie groene berg. Totdat iemand - waarschijnlijk een betonfabrikant met goede contacten in de lokale politiek, denk ik dan - op het lumineuze idee kwam deze aarden waterloopjes te verharden. Aldus zou er meer water op de akkertjes arriveren.
Dat ging eventjes goed. Totdat de vegetatie rond de waterlopen van uitdroging was gestorven en de vruchtbare toplaag op een regenachtige dag van de berg spoelde.
Prachtige scene inderdaad Arjan, ik vond op Google onder Monastrell ook dat Jumilla, huis Casa Castillo, Murcia dus, 1600 cepas (stokken)/ha, estrictamente de secano. Ik heb vroeger in irrigatie (andere gewassen) gewerkt, en me steeds verbaasd hoe makkelijk de echte vakmensen direct naar irrigatie als oplossing grijpen (geld vaak geen probleem, bij regeringen noch instanties),en wijt de komende schaarste aan zoetwater vooral ook aan zulke onbezonnenheid. Olijf kun je ook best zonder irrigatie telen, mits wijd plantverband. Het wortelstelsel van (met water) verwende gewassen en bomen is heel anders, (wortelt veel oppervlakkiger, beginnen bij een beetje droogte al te verwelken). Maar plaatje van Castiliaanse vinedas heb ik niet kunnen vinden, ik kom steeds uit bij Murcia. Alcolholgehalte Monastrell wijnen: 14 %, ja dat krijg je met zo'n spartaanse opkweek! Misschien zouden onze kleuters er ook wel bij varen, ipv al die verwennerij! (grapje!).