1 min
Ik zei het al in mijn terugblik op 2006. Het debat over de burger als eetdombo zal in 2007 nog verder worden gevoerd.Het jaar is amper een paar dagen oud en het is al zover. Foodnavigator.com meldt dat een ramkoers op komst is tussen de Engelse voedingsindustrie en campagnevoerders voor betere voeding voor kinderen. Aanleiding is een campagne van de industrie. Daarin wordt de Guideline Daily Amount (GDA) gepromoot, een etiket waarop in veel kleine letters (zie het voorbeeld rechtsonder) staat hoeveel van iets in een product zit zodat je zelf kunt bepalen (uitrekenen) of je dat andere product nog 'mag'. De kinderactivisten willen een makkelijker systeem, zeg maar het Nederlandse 'Ik kies bewust' maar dan met rode, oranje en groene stippen.
De motieven van de kinderactivisten zijn even ontluisterend als - waarschijnlijk - realistisch: mensen zijn te dom voor echte informatie, die daarom als een doekje voor het bloeden moet worden beschouwd.
Wat vinden jullie: moeten we de burger dan maar als een domoor behandelen?
Ik heb daar nogal wat problemen mee.
Maar misschien ben ik wel een beetje ....
Ik weet niet of 'gek', 'te optimistisch' of 'elitair' het juiste woord is ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Vraagjes:
Wat zal er op een pakje boter staan?
Een pak zout? Spaghetti?
Daarnaast ben ik een "scratch-cooker", ik koop, zoals de meesten in mijn buurt, groente en fruit op de markt en vlees bij de (al dan niet Marokkaanse)slager. Bij de bakker heb ik nog de meeste twijfel over wat er in dat brood zit. Verder koop ik alleen basisproducten in de supermarkt op nu en dan wat zoutjes na (en dan kan het mij niet schelen). Zal ik ooit zo'n label te zien krijgen?
Goedemorgen allemaal,
Er is een prachtige discussie ontstaan naar aanleiding van de vraag: "Wat vinden jullie: moeten we de burger dan maar als een domoor behandelen?"
Als ik de discussie mag samenvatten lees ik tussen de regels door dat er enkele vraagstukken door elkaar heen lopen, namelijk:
1. Wie is verantwoordelijk voor het overdragen van kennis ? De deskundigen, de overheid of producenten? Hoe ga je om met een kennisvoorsprong? Moralistisch, docerend of overtuigend?
2. Wie is verantwoordelijk voor de leefstijl van miljoenen consumenten ? De overheid, producenten, deskundigen of de consumenten zelf?
3. Welke verantwoordelijkheid draagt de consument zelf? Moeten we hem pamperen of de consequenties van zijn / haar eigen gedrag laten ervaren ter lering en vermaak van andere consumenten?
Niemand op deze site wil de consumenten betuttelen, toch worden consumenten in deze discussie enkele keren in de kinderhoek gezet. Ga maar spelen, wij zoeken het wel voor jullie uit.
Volgens mij zou deze discussie in een breder verband getrokken moeten worden, namelijk in de context van educatie. Hoe leren we weer verantwoordelijk te zijn, zelf na te denken en vervolgens zelf verantwoorde keuzes te maken. De discussie beperkt zich op deze site terecht tot het thema voeding. Maar eigenlijk is het nemen van verantwoordelijkheid, of een proces van bewustwording, in een steeds complexere maatschappij een veel breder vraagstuk. Hoe complexer de maatschappij, hoe groter de hang naar eenvoud en gemak. Tenminste zo lijkt het wel eens.
Tot slot. Een filosofische uitspraak van de toenmalige Romeinse veldheer en staatsman Caesar (100 - 44 voor Christus): " De mensen geloven graag wat ze willen geloven"
Hoe doorbreek je dit proces. Welke bijdrage, hoe beperkt ook, kunnen jullie als deskundigen ten aanzien van ‘gezonde voeding’ leveren?
Prettige zondag,
Groet,
Arnoud
Wouter, helder! Dat had je indertijd inderdaad ook al duidelijk gemaakt.
Het is me te makkelijk om het burgers allemaal zo makkelijk te willen maken. In de natuur moesten mensen er ook iets voor doen om te overleven. Dat heel basale leven vertaalt zich in de moderne, zg. beschaafde wereld voort als de verantwoordelijkheid om je als burger te informeren. Zowel overheden als bedrijven komen juridisch in onmogelijke posities als ze die verantwoordelijkheid van de burger overnemen. Echte domoren moet je tegen zichzelf beschermen. Voor luiwammessen én mensen die willens en wetens 'fout' willen eten, geldt dat niet. Simpel juridisch - misschien een beetje rechtsfilosofisch - geredeneerd. En dat is een discours dat we als beschaafde maatschappij hebben omarmt.
Nogmaals ik kom erop terug - hopelijk in de loop van de week - en probeer jouw punt mee te nemen.
Dick, dan begrijp je me denk ik verkeerd. Ik ben niet voor overheidsingrijpen, wel voor afspraken onder de voedingsproducenten en verhandelaars. Zij zijn deels verantwoordelijk voor het probleem en dus ook voor de oplossing. Als aangetoond wordt dat kassakoopjes zorgen voor nog meer overgewicht, dan zouden supermarkten moeten overwegen daarmee te stopppen.
Maar uiteindelijk is iedereen zelf verantwoordelijk. En heeft iedereen het recht om dik te worden.
Wouter, je punt doet me denken aan het 'verlicht despotisme' van Frederik de Grote van Pruisen: niets door het volk, alles voor het volk. Ik moet bekennen er - zeker in politiek opzicht - enige sympathie voor te kunnen opbrengen. Zoals bekend, voel ik er in geval van voeding niets voor en denk ik zelfs dat het zakelijk en bestuurlijk onverstandig is. Ik kom er met een posting op terug.