1 min
Op een stukje grond dat commercieel € 70 miljoen waard is, lopen varkens. Nog heel lang, want de dieren mogen er lopen tot ze van ouderdom of door ziekte doodgaan.
Ik ging afgelopen vrijdag even langs bij de bekendmaking van de namen van de 10 biggen van zeug Betsy in het Bofkontbos aan de Amsterdamse Zuid-As. Het stukje bos met hoge bomen is door de Zuid-As ter beschikking gesteld. 'Zachte waarden' zijn óók belangrijk vertelde de directeur me.
Maf?
Daar zette Dafne Westerhof van de familie Bofkont een project op dat haar hartewens was: laat een industriële zeug biggen in een bos en daar met haar biggen blijven leven tot ze vanzelf doodgaan. Misschien vind je dat een beetje maf.
Maar weten we het? Bij een boer gaat een zeug een aantal worpen mee. Zolang ze productief is, mag ze biggen maken. Ouder dan een jaar of 4 wordt ze niet, want dan neemt haar vruchtbaarheid af en wordt ze te duur. En een big? Die gaat met zes maanden naar het slachthuis. Bovendien verliest hij of zij direct na het spenen zijn moeder uit het zicht.
Weten we hoe gewone roze varkens die helemaal zijn geoptimaliseerd voor zulke schema's, zich gedragen als ze leven zoals hun wilde soortgenoten?
Eberhard
Nee, want ze krijgen de kans niet om zo te leven. Daarom zette Dafne dit project op. Ze wil weten wat deze varkens in zich hebben. Ze vermaken zich in ieder geval kostelijk en hoeven beslist niet naar de slacht zoals een plofkip die alleen maar geschikt is om te worden opgegeten.
By the way, weet jij hoe oud het varken kan worden dat je normaal als karbonade of gehakt van zes maanden eet? Zouden varkensboeren het wel weten?
Zover komen ze nooit.
Dafne legt het hele project vast en leert iets over de aard van onze roze industrievarkens dat ze in Wageningen nog niet weten. En toch doen ze daar uitspraken over wat het varken doet, graag wil en fijn vindt.
Hoe de dominante beer van het stel heet? Eberhard, net als de burgervader van Amsterdam.
Fotocredits: Foodlog Media
Dit artikel afdrukken
Maf?
Daar zette Dafne Westerhof van de familie Bofkont een project op dat haar hartewens was: laat een industriële zeug biggen in een bos en daar met haar biggen blijven leven tot ze vanzelf doodgaan. Misschien vind je dat een beetje maf.
Maar weten we het? Bij een boer gaat een zeug een aantal worpen mee. Zolang ze productief is, mag ze biggen maken. Ouder dan een jaar of 4 wordt ze niet, want dan neemt haar vruchtbaarheid af en wordt ze te duur. En een big? Die gaat met zes maanden naar het slachthuis. Bovendien verliest hij of zij direct na het spenen zijn moeder uit het zicht.
Weten we hoe gewone roze varkens die helemaal zijn geoptimaliseerd voor zulke schema's, zich gedragen als ze leven zoals hun wilde soortgenoten?
Eberhard
Nee, want ze krijgen de kans niet om zo te leven. Daarom zette Dafne dit project op. Ze wil weten wat deze varkens in zich hebben. Ze vermaken zich in ieder geval kostelijk en hoeven beslist niet naar de slacht zoals een plofkip die alleen maar geschikt is om te worden opgegeten.
By the way, weet jij hoe oud het varken kan worden dat je normaal als karbonade of gehakt van zes maanden eet? Zouden varkensboeren het wel weten?
Zover komen ze nooit.
Dafne legt het hele project vast en leert iets over de aard van onze roze industrievarkens dat ze in Wageningen nog niet weten. En toch doen ze daar uitspraken over wat het varken doet, graag wil en fijn vindt.
Hoe de dominante beer van het stel heet? Eberhard, net als de burgervader van Amsterdam.
Fotocredits: Foodlog Media
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#8 Ze bouwt uit zich zelf een nest
over dat hineininterpretieren hans: zag laatst een tv program van een hondenfluisteraar, die jonge hondjes aan hun nekvel oppakte en vervoerde, dus precies het tegenovergestelde wat de meeste mensen met een hond of ander dier doen (met kip ook gezien ,in de nrc ooit), het als een babietje in de armen koesteren, maar dat hondje leek dat wel prettig te vinden zo, want was precies wat een hondenmoeder ook zo doet. dit doet me denken aan de graseieren van eens, kippen op een groen grasveldje, omdat wij daar zo graag in luieren en op badmintonnen, maar als een hoen ergens een hekel aan heeft is het een gesloten grasmat, want dan kan ze daar niet in scharrelen en dingetjes vinden. geldt dit ook voor Dafne's biggen? weet ik niet, ik zie haar toch ook als biggenfluisteraar! maar dat het voor heel veel NLse dierenliefhebbers geldt, daar ben ik wel zeker van!
#43: Het dier kunnen plaatsen tussen 'wat' en 'wie' is misschien de kunst om tot integratie te komen.
Even mijn eigen perspectief:
Ik heb al zo'n 15 jaar een kat en ik waardeer de aanwezigheid van het beestje enorm. Aanblik, aanraking en interactie, maar ook het simpelweg getuige mogen zijn van hoe het dier het leven leeft, beschouw ik als een groot genot en voorrecht.
Dat het dier belangen heeft en goede zorg verdient lijkt me geen punt van discussie. Ik zie echter ook hoe groot het verschil met de mens is. Niet alleen begrijpt het dier mijn taal niet, ook zie ik dat het dier instinctief en voorspelbaar reageert, vaak tegen het eigen belang in, of het mijne. Als ik ooit in huis kom te overlijden, zal het beest binnen enkele dagen aan me knagen en de enige reden dat het beest me nu niet probeert te vangen als ik wegren is de aangeleerde rolverdeling en het prettige verschil in grootte.
De neiging om mijn hand te vangen verandert op het laatste moment vaak in een vriendelijker handeling, maar soms ook niet, afhankelijk van de prikkel. Het dier lijkt er echter nooit zelf regie op te voeren, hoe graag ik dat misschien ook zou zien.
Nu bestaat de kans dat iedereen met een ander perspectief boos over me heen valt, maar wat me verbaast is dat zoveel dierenliefhebbers nauwelijks lijken te reflecteren op dierengedrag en wat dat zegt over de mogelijkheden en het perspectief van het dier.
Maar goed: misschien projecteer ik ook maar wat aan...
met die kloof van tegenwoordig (ik heb door leeftijd nog meegemaakt dat die ontstond, en door bereisdheid gezien dat die zeker niet globaal algemeen is): helemaal eens. als dat imago belangrijker gevonden wordt, en dat wegkijken als hypocriet ontmaskerd gaat worden, betekent dat ook druk op het rendement als beginsel van dierlijke produktie in ons rijke en diervriendelijke westen, dat zou binnen niet al te korte tijd best wel eens opgegeven kunnen gaan worden als alles overheersend principe (vergelijk kritiek op rendement in de zorg voor mensen), maar niet door koopgedrag natuurlijk (al zou de liberale regering dat dolgraag willen), en ook niet door een -spaar ze allemaal- boerderijactie van de AH. misschien zijn we het op veel punten wel eens eigenlijk!
#41 Dirk: is dit geen juiste beschrijving van de huidige situatie? Wat er in de toekomst kan en zal heb ik het helemaal niet over.
Ben je het niet met me eens dat er een vreemde kloof bestaat tussen hoe de handel werkt (en hoe mensen daar zelf aan meedoen met hun koopgedrag) en hoe enthousiast mensen worden van niet-economische "alternatieven" voor de intensieve landbouw?
Het is alsof je de kraan blijft opendraaien terwijl je enthousiaste gesprekken voert over een nieuwe dweil waar je van gehoord hebt. We willen nauwelijks privileges opgeven, maar ons wel goed voelen over onszelf.