3 min
Krill is vooral bekend als walvisvoer. Maar weinig mensen beseffen dat deze kleine, garnaalachtige wezens ook belangrijk zijn voor de gezondheid van de oceaan en de atmosfeer. Antarctische krill kan de oceanen bevruchten en uiteindelijk het zeeleven ondersteunen, van kleine plankton tot enorme walvissen, en door hun uitwerpselen kunnen ze de koolstofopslag in de diepe oceaan vergroten. Dat schrijven Emma Cavan, Anna Belcher en Lavenia Ratnarajah in The Conversation.
Krill is in staat om de oceanen te bemesten en koolstof op te slaan omdat het essentiële voedingsstoffen, waaronder ammonium en ijzer, afgeeft aan het omringende water, hetzij als een afgescheiden afvalproduct, hetzij in vaste poepkorrels. Deze voedingsstoffen kunnen vervolgens worden gebruikt door kleine oceaanplanten die aan de basis staan van de meeste mariene voedselwebben (fytoplankton) om fotosynthese en groei te bewerkstelligen. Dit is ongeveer hetzelfde proces als het toevoegen van voedingsstoffen aan een veld door middel van een meststof.
De Zuidelijke Oceaan omringt Antarctica en is ver verwijderd van de landmassa's van waaruit voedingsstoffen in de oceaan worden gespoeld. Hierdoor kunnen de voedingsstoffenconcentraties laag zijn, met name van ijzer, dat essentieel is voor de groei van fytoplankton. De concentraties zijn meestal het hoogst in de buurt van het Antarctische continent zelf, het zee-ijs en enkele afgelegen eilanden.
De krill-poep 'carbon sink'
Krill-uitwerpselen hebben ook invloed op de koolstofkringloop. Krillpoep heeft de vorm van relatief grote, koolstofrijke korrels die snel kunnen zinken naar de diepe oceaan waar ze vele jaren kunnen blijven. Dit betekent dat krillpoep de koolstof voor langere tijd uit de atmosfeer kan vastleggen.
Krill geeft ammonium (NH4) vrij door uitscheiding en ijzer in fecale korrels. Korrels bevatten ook veel koolstof die vervolgens naar de diepe oceaan zinkt. Afbeelding: McCork Studios/Nature Communications, verstrekt door de auteurs
In een wetenschappelijk artikel toonden we aan dat jonge krill die in de buurt van zee-ijs woont, bijzonder belangrijk kan zijn in de vastleggen van koolstof. Dit komt omdat de diertjes dieper in de waterkolom leven dan volwassen krill. Dus alle korrels die door jongere krill vrijkomen hebben een betere kans om te ontsnappen aan oceaanstromingen die hen naar de oppervlakte kunnen terugbrengen, en zinken in plaats daarvan verder tot ze uiteindelijk de diepe oceaan bereiken.
Maar wat gebeurt er als de mens deze natuurlijke cycli verstoort, bijvoorbeeld door te vissen, of door de klimaatverandering te veroorzaken?
De mens vist ook commercieel op Antarctische krill - in feite is krill het meest geviste dier in de Zuidelijke Oceaan. Hun vet-houdende lijfjes worden ofwel gebruikt in de farmaceutica als alternatieve bron van omega-3, ofwel als veevoer en kweekvis-voer gebruikt en een kleine hoeveelheid wordt zelfs bereid voor de mens om te eten.
De grote omvang van krill, hun hoge biomassa in zwermen en hun grote verticale migraties van meer dan honderden meters per dag, versterken hun impact op hun omgeving. McCork Studios/Nature Communications, verstrekt door de auteurs
De opwarming in de afgelopen 90 jaar heeft ertoe geleid dat Antarctische krill naar het zuiden is verschoven in de richting van zee-ijs en dat er minder jonge dieren overleven tot de volwassenheid. Aangezien de kans groot is dat jonge dieren een grote rol spelen in het vastleggen van koolstof (de carbon sink), is het van cruciaal belang om te voorkomen dat vissersboten in de toekomst de jonge krill-habitats in de buurt van het zee-ijs bereiken.
We weten nog steeds niet precies hoe het verdwijnen van krill uit de oceanen van invloed zal zijn op de atmosfeer en de oceanen, en hoe de klimaatverandering dit verder zal verergeren. Maar één ding is zeker, krill is belangrijk voor de ondersteuning van het leven en de opslag van koolstof in de oceanen.
Dit artikel verscheen op 18 oktober in The Conversation. De auteurs zijn Emma Cavan (Postdoctoral Research Associate in Ecosystem Modelling, Imperial College London), Anna Belcher (Ecological Biogeochemist, British Antarctic Survey) en Lavenia Ratnarajah (Postdoctoral research associate, University of Liverpool). In hun artikel vatten ze de resultaten samen van een onderzoek dat werd gepubliceerd in Nature Communications. Vertaling door Foodlog Media.
Dit artikel afdrukken
De Zuidelijke Oceaan omringt Antarctica en is ver verwijderd van de landmassa's van waaruit voedingsstoffen in de oceaan worden gespoeld. Hierdoor kunnen de voedingsstoffenconcentraties laag zijn, met name van ijzer, dat essentieel is voor de groei van fytoplankton. De concentraties zijn meestal het hoogst in de buurt van het Antarctische continent zelf, het zee-ijs en enkele afgelegen eilanden.
De krill-poep 'carbon sink'
Krill-uitwerpselen hebben ook invloed op de koolstofkringloop. Krillpoep heeft de vorm van relatief grote, koolstofrijke korrels die snel kunnen zinken naar de diepe oceaan waar ze vele jaren kunnen blijven. Dit betekent dat krillpoep de koolstof voor langere tijd uit de atmosfeer kan vastleggen.
Krill geeft ammonium (NH4) vrij door uitscheiding en ijzer in fecale korrels. Korrels bevatten ook veel koolstof die vervolgens naar de diepe oceaan zinkt. Afbeelding: McCork Studios/Nature Communications, verstrekt door de auteurs
In een wetenschappelijk artikel toonden we aan dat jonge krill die in de buurt van zee-ijs woont, bijzonder belangrijk kan zijn in de vastleggen van koolstof. Dit komt omdat de diertjes dieper in de waterkolom leven dan volwassen krill. Dus alle korrels die door jongere krill vrijkomen hebben een betere kans om te ontsnappen aan oceaanstromingen die hen naar de oppervlakte kunnen terugbrengen, en zinken in plaats daarvan verder tot ze uiteindelijk de diepe oceaan bereiken.
In feite is krill het meest geviste dier in de Zuidelijke OceaanMenselijke invloed op krill en het milieu
Maar wat gebeurt er als de mens deze natuurlijke cycli verstoort, bijvoorbeeld door te vissen, of door de klimaatverandering te veroorzaken?
De mens vist ook commercieel op Antarctische krill - in feite is krill het meest geviste dier in de Zuidelijke Oceaan. Hun vet-houdende lijfjes worden ofwel gebruikt in de farmaceutica als alternatieve bron van omega-3, ofwel als veevoer en kweekvis-voer gebruikt en een kleine hoeveelheid wordt zelfs bereid voor de mens om te eten.
De grote omvang van krill, hun hoge biomassa in zwermen en hun grote verticale migraties van meer dan honderden meters per dag, versterken hun impact op hun omgeving. McCork Studios/Nature Communications, verstrekt door de auteurs
De opwarming in de afgelopen 90 jaar heeft ertoe geleid dat Antarctische krill naar het zuiden is verschoven in de richting van zee-ijs en dat er minder jonge dieren overleven tot de volwassenheid. Aangezien de kans groot is dat jonge dieren een grote rol spelen in het vastleggen van koolstof (de carbon sink), is het van cruciaal belang om te voorkomen dat vissersboten in de toekomst de jonge krill-habitats in de buurt van het zee-ijs bereiken.
Wij denken dat het onwaarschijnlijk is dat ook maar één visserij wereldwijd rekening houdt met de impact van het verwijderen van dieren zoals krill of vis op de voedselkringlopenDe 'visserij' op krill is internationaal en bestaat uit bedrijven die afkomstig zijn uit een aantal verschillende landen. De vangst wordt duurzaam beheerd door een internationale conventie - de Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren - die beperkingen oplegt, zodat in een bepaald jaar slechts 0,5% van de populatie wordt bevist. Dat garandeert dat er in de Antarctische wateren voldoende voedsel beschikbaar is voor walvissen en pinguïns en beschermt de toekomstige vangst. Wetenschappers en de krillvisserij moeten echter samenwerken om de voedingsstoffenkringlopen, de carbon sink en het milieu te beschermen. Wij denken dat het onwaarschijnlijk is dat ook maar één visserij wereldwijd rekening houdt met de impact van het verwijderen van dieren zoals krill of vis op de voedselkringlopen.
We weten nog steeds niet precies hoe het verdwijnen van krill uit de oceanen van invloed zal zijn op de atmosfeer en de oceanen, en hoe de klimaatverandering dit verder zal verergeren. Maar één ding is zeker, krill is belangrijk voor de ondersteuning van het leven en de opslag van koolstof in de oceanen.
Dit artikel verscheen op 18 oktober in The Conversation. De auteurs zijn Emma Cavan (Postdoctoral Research Associate in Ecosystem Modelling, Imperial College London), Anna Belcher (Ecological Biogeochemist, British Antarctic Survey) en Lavenia Ratnarajah (Postdoctoral research associate, University of Liverpool). In hun artikel vatten ze de resultaten samen van een onderzoek dat werd gepubliceerd in Nature Communications. Vertaling door Foodlog Media.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Interessant. Maar de meeste waardevolle opslag van CO2 is er dankzij planten en dieren. Een opslag die meer dan miljoen jaar onaangetast blijft voor waardevol gebruik zelfs na rigoureuze verandering van de aardas, rampen vanuit de kosmos, verschuiving van aardplaten, en door de mens gebruikt kan worden. Op zeer hoogwaardige wijze. En waar nog steeds een bijna onbenoembare voorraad van is. Genoeg tot we kernfusie en andere vormen van energie zonder roofbouw op 'rare earth metals' onder controle hebben.
Maar, ondanks de 'numero uno' onder de laag-ontwikkelde primaten, weten we weten niet precies hoe we die opslag efficiënt, spaarzaam en intelligent kunnen toepassen.
We knoeien er mee. Maken er voorwerpen van die de oceanen en het land vervuilen, verbruiken het voor overconsumptie op een snel vernietigende manier, financieren er oorlogen mee, omdat die de vraag en de prijs opjagen.
Ik heb het over gas, kolen en olie .