1 min
Zout uit de pannen van Bretagne, zout van Bali, zout uit de Dode Zee. Het is hip en bijzonder maar kan ook dodelijk zijn.
Mycoloog, ofwel schimmeldeskundige Kathie Hodge van de Amerikaanse Cornell University ontdekte wisselende concentraties schimmels in commerciële zeezouten, meldt Science Daily.
"Deze ontdekking is in tegenspraak met de algemene opinie dat zout een steriel ingrediënt is", zegt onderzoeker Megan Biango-Daniels. De onderzoekers slaagden erin uit elk monster levende schimmels op te kweken en vast te stellen om welke soorten het ging. Ze vonden 85 verschillende schimmelsoorten, met als koplopers Aspergillus, Cladosporium en Penicillium. Ook troffen de onderzoekers mycotoxine, schimmelgif, aan in de zeezout-monsters.
Voor de consument die wat van dit zout op zijn eitjes strooit bestaat weinig gevaar - per gram zout werden er gemiddeld 1,7 schimmelsporen aangetroffen. Anders wordt het wanneer het zout gebruikt wordt om voedsel te conserveren. In vleeswaren, gefermenteerde of gepekelde levensmiddelen kunnen de schimmels uit het zout zich vermenigvuldigen en tot bederf leiden. Besmet zeezout verziekte al eerder de gedroogde worst van een Sloveense worstenfabriek.
"Schimmels kunnen in verrassend vijandige plaatsen overleven. In een potje zeezout zullen ze niet groeien of toenemen - daar groeit niets - maar de sporen van sommige schimmels overleven daar zonder enig probleem. Later kunnen ze 'ontwaken' en voor problemen zorgen in ons voedsel", waarschuwt Kathie Hodge.
Dit artikel afdrukken
"Deze ontdekking is in tegenspraak met de algemene opinie dat zout een steriel ingrediënt is", zegt onderzoeker Megan Biango-Daniels. De onderzoekers slaagden erin uit elk monster levende schimmels op te kweken en vast te stellen om welke soorten het ging. Ze vonden 85 verschillende schimmelsoorten, met als koplopers Aspergillus, Cladosporium en Penicillium. Ook troffen de onderzoekers mycotoxine, schimmelgif, aan in de zeezout-monsters.
Voor de consument die wat van dit zout op zijn eitjes strooit bestaat weinig gevaar - per gram zout werden er gemiddeld 1,7 schimmelsporen aangetroffen. Anders wordt het wanneer het zout gebruikt wordt om voedsel te conserveren. In vleeswaren, gefermenteerde of gepekelde levensmiddelen kunnen de schimmels uit het zout zich vermenigvuldigen en tot bederf leiden. Besmet zeezout verziekte al eerder de gedroogde worst van een Sloveense worstenfabriek.
"Schimmels kunnen in verrassend vijandige plaatsen overleven. In een potje zeezout zullen ze niet groeien of toenemen - daar groeit niets - maar de sporen van sommige schimmels overleven daar zonder enig probleem. Later kunnen ze 'ontwaken' en voor problemen zorgen in ons voedsel", waarschuwt Kathie Hodge.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_s_c1.png)
Ik heb mn zuurdesemboterham net belegd met een laag Brebis Pyrénées Atlantique en wat (natuurlijk gefermenteerde!... zoveel zwarte olijven zijn zoutzuurnep met groene... volgens de klassieke Grieken zijn groene olijven inferieur) zwarte zelf kruidig ingelegde olijven in schijfjes..... kreeg er zin in nu na dit alles... anders had ik m nog n paar dagen laten liggen.... ;) Magnifique.... ook al was 5 dagen extra idd beter geweest...
Valt een beetje buiten de lijn... maar heel veel net (of bijna) zo 'verse regen' is in Oost Nederland meestal ook afkomstig vanaf de Noordzee en Atlantische oceaan. Dacht dat het zout vooral via de wind verspreid wordt.... als het al niet in de bodem aanwezig is. Het soort gewassen (en de soort fermentatieprocessen) is van belang, duidelijk! Maar hoeveel? Wat speelt nog meer? Jodiumsupplementen voor vee vind ik van de zotte... na eerst de weidekruiden met hun enorm toegevoegde gezondheidswaarde platgespoten te hebben met enorm schadelijk Superglyfosaat, chemische supplementatie en antibiotica te geven.....
Frank,
Schapen eten in de Pyreneeen uitsluitend weide gewassen in een gebied waar heel veel verse regen uit zee valt. Bij ons wordt het veevoer verrijkt met o.a. jodium, dat ook in onze koemelk terug te vinden is.
Hier nog iets over jodium in koemelk op FL: Biologisch vlees en biologische melk voedzamer.
Bedankt Joep. Schapenkaas uit de Pyreneeën verbaas ik me over (die heb ik vaak in huis;). Zal misschien ook schelen of je (Atlantische) Baskische/ schimmel(!)-Brebis van Clovis LeFranc of (centraal-rurale) Mancheso nuttigt... rauwmelks of gepasteuriseerd....
Wat die aardappels koken betreft: Nick had het erover dat 'los' jodium verdampt, Maar bij het héle product niet (of veel minder - ik kook ook bijna altijd in de schil, en zo niet, gebruik ik het kookvocht). Overigens is de (natuurlijke) jodium inname in Japan 10-20 maal zo hoog als hier... (en mijn moeder met schildklieraandoening krijgt idd negatieve reacties op het zeewier dat ik haar gaf, bij een half blad per dag door de soep - mag volgens de Japanse cuisine ook maar kort meetrekken, van de kook af, net zoals de bonitovlokken.. volkswijsheid). Volgens de lezing waar ik hieronder naar linkte is er een groot verschil tussen natuurlijk iodine en jodium als toevoeging, zoal Nick ook al (anders) duidelijk maakte. Ook ben ik benieuwd naar het effect van het 'samenspel' met andere veel aanwezige mineralen in het natuurlijke product. Balans - ipv chemische toevoegingen - is op heel veel gebieden uiterst belangrijk....
(zo wordt in de Japanse cuisine ook veel wasabi (mierikswortel) gebruikt, dat een jodium-onderdrukkend effect geeft - reden waarom vroeger in Tsjechië het jodiumtekort extra heftig was, door het hoge mierikswortel gebruik daar - en (zee)zout neemt in Japan een veel lagere positie in dan hier.. het gaat om natuurlijke umani... balans... totaal... de mensen leven er het langste.... ook al kun je kritiek hebben op het gebruik van witte rijst - wat ook geldt voor witbrood/ pasta-gelijken - van couscous tot spaghetti - binnen het eveneens fameuze MD).
Frank #26, Jodium in de kaas.
Planten nemen gemakkelijk jodium op uit de grond of water, al hebben ze er zelf geen behoefte aan. In de kustgebieden zit meer jodium in de grond, daarmee ook in de gewassen en in de zuivel dan landinwaarts. Lang geleden kwam men er al achter hoe het kwam dat in de kustgebieden minder struma (krop) voorkwam dan landinwaarts. Groente zoals aardappel worden (nog) in de volle grond geteeld en hebben ook jodium (niet koken volgens Nick). Bij zuivel hangt het er sterk vanaf of het voer voornamelijk uit gras bestaat, of jodium wordt bijgevoerd.
Ik vond wat in Informations Nutritionnelles over jodium in kaas:
Edam - 44 µg/100g
Schapenkaas uit de Pyreneeën - 124 µg/100g
Melk - tot 20 µg/100mg
Als je weinig brood met bakkerszout eet en ook geen grote hoeveelheden kaas, dan kom je meestal uit op producten uit zee. Witte vis zoals kabeljauw heeft meer jodium dan vette (zalm, makreel, haring). Zeegroente heeft verreweg de meeste jodium opgeslagen. Van sommige zou je snel teveel kunnen krijgen.
Bij het Centre d’Étude et de Valorisation des Algues, CEVA kan je de voedingswaarde inclusief jodium van een aantal algen raadplegen.