1 min
De Dierenbescherming staat deze Lijdensweek stil bij het lijden van kreeften. In een polemisch persbericht haalt ze fel uit naar 'koks, vissers en andere belanghebbenden'. Deze stonden bij de opening van het kreeftenseizoen afgelopen donderdag 'in de rij om op basis van niet-wetenschappelijke argumenten te beweren dat kreeften geen pijn kunnen voelen en dat het daarom helemaal niet erg is om ze levend te koken.' Zie ter vergelijking de uitleg van bioloog G. Heerebout, die overigens humaan adviseert om kreeften te koelen voor het koken.'Waarom kreeften volgens koks, vissers en andere belanghebbenden niet zouden lijden? Omdat ze geen geluid maken als ze de pan met kokend water ingaan. Onzin, een kreeft heeft geen longen en geen stembanden dus is helemaal niet in staat om geluid te maken. Dat wil echter niet zeggen dat hij ‘dus’ ook geen pijn ervaart.'
Hier tegenover stelt de Dierenbescherming verschillende 'internationale onderzoeken' die aan zouden tonen dat kreeften en krabben (en diverse inktvissen) wel degelijk pijn voelen en kunnen lijden. Zie de link in het persbericht.
Kreeften reageren op een vergelijkbare manier op pijnstillers als gewervelde dieren. Verder is aangetoond dat kreeften pijnlijke objecten en ervaringen kunnen herkennen en onthouden. Fysiologische studies tonen aan dat kreeften ernstig gestrest zijn als ze worden gehanteerd of uit het water worden gehaald...Het is slechts een kwestie van tijd voordat men moet erkennen dat ook kreeften, krabben en inktvissen pijn en stress kunnen ervaren en dat dit consequenties zal hebben voor de manier waarop met deze dieren wordt omgegaan…
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Er zijn maar liefst zo'n dertig redenen om op Tholen een Lobsterbox aan te schaffen. Misschien is iedereen op één lijn te krijgen door dit systeem met een Dierenbescherming-ster op te sieren en te combineren met een 'professionele' manier van een genadesteek toebrengen. De dierenliefhebbers hebben de garantie dat het dier zo goed mogeliijk wordt behandeld en de kreeftenliefhebbers hebben de garantie dat hun kreeft zo lekker mogelijk op het bord komt.
Het vangen van een vis, aan een haakje, met een hengel is tot daar aan toe. Op het droge kan de visser de vis meteen doden. Maar collectieve krankzinnigheid is in de mensen gevaren, althans in zo ongeveer een miljoen mannen in Nederland. Ze doden de vis niet om hem op te eten. Ze gooien hem levend maar beschadigd terug.
In een tv-serie over vis en vissers, waar ik aan meewerk, uitzendingen van 31 mei, komt het af en toe ter sprake en in beeld, de dieren en de dood.
Wonderlijk dilemma (niet van mij persoonlijk). Als we laten zien - en dat doen we - hoe het op de beste (snelste) wijze kan, heb je kans dat kijkers zich geschokt afwenden.
Een mooie maar dooie vis vertonen, die op een of andere manier onder water is omgekomen geeft veel minder tumult in de stad.
Ik geloof dat we het hier redelijk eens zijn over de snelheid en het vakmanschap waarmee het doden moet worden uitgevoerd - ondeskundigheid daargelaten. Over het gevoelsleven van een kreeft kan veel gezegd worden; het lijkt me echter bijna irrelevant.
Inderdaad: vissen doden door verdrukking is geen plezierige gedachte. Een ernstiger en veel grootschaliger 'not feel good' vraagstuk dan kreeften. De Deen Kierkegaard loste het besef van dit soort zaken op door zelf uit het leven te stappen.
Zijn we wreed, willen we het niet weten of is het zoals we zijn?
Gerard roert hier een heikel punt aan, als we al moeite hebben met het levend koken van kreeften, hoe moeten we dan omgaan met vissen die we gaan opeten? Met duizenden tegelijk langzaam doodgedrukt worden in een sleepnet. Door verstikking om het leven komen. Een normaal einde van een vissenleven, daar hoor je zelden iemand over. Vissen "lijken" biologisch bovendien een stuk meer op zoogdieren dan kreeften.
Niet dat ik een oplossing heb overigens, behalve dan alleen humaan gedode kweekvis eten.
Toevallig raak ik op deze website verzeild en ik zie dat ik onderwerp ben van interessante discussies en interessante opvattingen, inclusief een obligaat naamgrapje.
Er worden goedbedoelde maar zinloze adviezen over het doden van kreeften gegeven zoals een klapje op zijn kop en prikken met een priem. Dat veroorzaakt alleen maar ongerief bij kreeften. In een persbericht, dat ik schreef voor de opening van het kreeftenseizoen, heb ik aanbevoelen kreeften te doden door onderkoeling, splijten en electriciteit.
Ik heb me daarbij mede gebaseerd op het Noorse rapport: Sømme, L. (2005). Sentience and pain in invertebrates: Report to Norwegian Scientific Committee for Food Safety. Norwegian University of Life Sciences, Oslo.
Laat ik duidelijk zijn, het bewaren van kreeften in een aquarium in restaurants is niet echt goed voor kreeften. Een uitvinder op Tholen heeft een aanzienlijke beter alternatief ontwikkeld: de lobsterbox.
Doden moet snel en professioneel gebeuren, vandaar mijn aanbevelingen. De discussie gaat in belangrijke mate over wat kreeften ervaren als ze in kokend water geplaatst worden en de opvattingen zijn erg verschillend, maar ik lees nergens iets over onderzoek hierover bij de respondenten.
Overigens denk ik dat als ik kijk naar het vangen en doden van vissen, er daar wel een wereld te winnen is. Daar vinden pas echt leedveroorzakende handelingen plaats.