Een boom van 2.500 kilo heeft in zijn leven ongeveer 12,5 miljoen m3 lucht ontdaan van CO2. Per uur zet een dergelijke boom 2,5 kg koolstof en bijna een liter water om in 1600g glucose en 1700g zuurstof. Als een boom van 25 meter hoog wordt gekapt en je zou dit willen compenseren om dezelfde milieuwaarden zoals waterberging, zuurstofproductie en CO2-reductie te herstellen dan moet een kroonvolume van zo’n 2700 kubieke meter worden gecompenseerd. Bijvoorbeeld door 2700 jonge bomen te planten met een krooninhoud van 1 kubieke meter.

Dat is niet realistisch, we planten na het kappen van een oude boom in de regel 1 jonge boom. Dan moet je wel 80 tot 100 jaar wachten voor een dergelijke boom weer een productie genereert van bijna een ton CO2-opname per jaar. Reden te meer om er alles aan te doen om oude bomen zo lang mogelijk te behouden.

Het Waterschap Zeeuwse Eilanden kapt tussen 2.500 en 3.000 volwassen bomen per jaar.

De argumenten? Veiligheid en vooral onderhoudskosten. Er wordt minder dan 1 jonge boom per gekapte boom terug geplaatst.

Ook een aantal natuurbeheerders kapt er lustig op los in Zeeland. Er is meer dan voldoende aanleiding om de groenstructuurplannen, beleids- en beheernota's met betrekking tot bomen ingrijpend te herzien vanuit heel andere gezichtspunten dan tot nu toe gebruikelijk. Het IPCC wees niet voor niets onlangs op het belang van natuur en bomen om CO2 op te slaan.

Jos Hugense schreef dit bericht naar aanleiding van een LinkedIn-bericht van het WEF:

Dit artikel afdrukken