“We staan voor een transitie naar duurzame energie, en dat gaat onze landschappen sneller veranderen dan ooit tevoren,” denkt Stremke. De energietransitie gaat niet alleen over techniek, maar ook over hoe we onze omgeving inrichten en beleven. “De manier waarop we onze leefomgeving organiseren, zal direct invloed hebben op de uitstoot van sectoren zoals landbouw, mobiliteit en energieproductie.”
De cruciale rol van landschapsarchitecten
Stremke is ervan overtuigd dat landschapsarchitecten de unieke mogelijkheid hebben om ruimtelijke planning, biodiversiteit, waterbeheer en energieoplossingen met elkaar te verbinden. In zijn onderzoek kijkt Stremke bijvoorbeeld naar hoe zonneparken, windmolens en andere vormen van duurzame energie kunnen worden geïntegreerd in het landschap zonder de esthetiek en de leefbaarheid te schaden. Nieuwe ontwerpen moeten zowel aantrekkelijk als functioneel zijn, zodat ze door de samenleving geaccepteerd worden.
Lessen uit het verleden
“Elke energieovergang heeft zijn sporen nagelaten in het landschap, en veel van die landschappen zijn nu onderdeel van ons cultureel erfgoed,” vervolgt Stremke zijn verhaal. Denk bijvoorbeeld aan de bouw van Nederlandse molens en de ontwikkeling van turfwinning. Deze overgangen hebben het Nederlandse landschap sterk beïnvloed. Die historische ontwikkelingen brachten daarnaast sociale en culturele veranderingen met zich mee.
Uit die geschiedenis kunnen we belangrijke lessen trekken voor de huidige transitie. Volgens Stremke kwamen eerdere veranderingen tot stand door samenwerking op verschillende niveaus, van nationale overheden tot lokale gemeenschappen. Dit zou volgens Stremke ook moeten gelden voor de huidige transitie naar duurzame energie.
Er zijn 10 miljard landschapsgebruikers op deze planeet, en we moeten samenwerken om een post-carbon toekomst te realiserenSamenwerking en participatie
Landschapsarchitecten kunnen niet alleen opereren, maar moeten samenwerken met beleidsmakers, wetenschappers, lokale gemeenschappen en het bedrijfsleven om succesvolle en duurzame oplossingen te ontwikkelen. “Er zijn 10 miljard landschapsgebruikers op deze planeet, en we moeten samenwerken om een post-carbon toekomst te realiseren,” zegt Stremke.
Als voorbeeld noemde hij zijn werk met agrivoltaïsche systemen. Bij zo’n systeem wordt landbouw en zonne-energie gecombineerd in eenzelfde landschap. Bij een project in Gelderland werkten lokale boeren samen met landschapsarchitecten om zonnepanelen boven hun akkers te plaatsen. Samen ontwierpen de landschapsarchitecten en boeren een systeem waarbij er genoeg schaduw was zodat de gewassen konden groeien én er voldoende energie kon worden opgewekt.
Landschappen als koolstofopslag
Naast het reduceren van uitstoot kunnen landschappen ook een actieve rol spelen in het opnemen van CO2. Stremke geeft voorbeelden van projecten waarin hij met collega’s werkte aan het vergroten van de koolstofopslagcapaciteit van landschappen, door bijvoorbeeld veengebieden te herstellen en bossen aan te planten.
Wij zijn de ontwerpers van de toekomst, maar we kunnen het niet alleenToekomstvisie
Stremke sluit zijn rede af met een blik op de toekomst. Hij ziet de opkomst van wat hij post-carbon landschappen noemt als een van de belangrijkste opgaven voor de komende decennia. In deze landschappen komen duurzame energieproductie, natuurbehoud en ruimtelijke kwaliteit samen. “Post-carbon landschappen zijn niet alleen gericht op het verminderen van uitstoot, maar ook op het actief opnemen van CO2 uit de atmosfeer,” zei hij.
We staan voor een collectieve uitdaging: “Wij zijn de ontwerpers van de toekomst, maar we kunnen het niet alleen. We hebben iedereen nodig, want we staan voor een collectieve uitdaging die de grenzen van disciplines en landen overschrijdt.”
De gehele inauguratierede van Sven Stremke kun je hier terugkijken.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Eigenlijk is “post-carbon landschap” een erg foute naam voor de toekomst zonder fossiele brandstoffen. Voordat wij intensief gebruik gingen maken van die fossiele brandstoffen, zat er waarschijnlijk meer koolstof onder dan boven de grond. Willen we het CO2 gehalte in de lucht omlaag krijgen dan zijn bos- en veenvegetaties inderdaad de landschappen waar die CO2 via fotosynthese weer in moet worden vastgelegd. Fotosynthese voor vastleggen van koolstof in planten, boven en ondergronds, in strooisel en in bodemorganischestof.
Wil er voldoende ruimte zijn voor de vegetaties in kwestie, dan moet de productiviteit van de akkerbouw ook nog sterk omhoog; wereldwijd optimaal kunstmestgebruik is een conditio sine qua non. En die in gewassen vastgelegde koolstof moet zo lang mogelijk vastgelegd blijven. Uitwerpsels van mens en dier moeten gebruikt worden om het gehalte aan bodemorganischestof zo hoog mogelijk op te krikken. Vergeet mest vergisting; een onzalige methode in de context van het terugdringen van klimaatverandering. Koolstof die eerst diep in de grond lag opgeslagen, zal bovengronds, in plant dier en strooisel, en ondergronds in wortels, in bodemdieren en in dode en levende bodemorganischestof zo lang mogelijk uit de lucht moeten blijven. Zie mijn notitie in de serie over circulariteit: Wat is circulariteit? Realiseer je dat al het vlees gras is.
Je hebt centrale aansturing nodig die de grote lijnen uitzet en al het lokale geknutsel daaromheen niet alleen toetst maar ook kan afkeuren/verbieden.
Er is nu provinciaal beleid op 10 of meer verschillende onderwerpen wat op 12 manieren wordt uitgewerkt. Het IPO is ook tandeloos. Kijk maar naar het plan om midden in het onvolprezen Groene Hart een dorp met 5000 huizen te bouwen, 6 meter onder NAP. Wie dat bedacht hebben/heeft zijn/is niet goed snik. Terugfluiten ho maar.
Ik bedoelde niet zozeer Nico (want die heeft gelijk; en er wordt daar ook heel wat aan landschapsarchitectuur = stedenbouw gedaan zolang ze het kunnen betalen).
Wel had ik van hem willen horen waar het natuurlijk allemaal om draait: hoe gaan we beslissen over de strijd om de ruimte in NL tussen wonen, werken, natuur, landbouw en nu ook nog energie van de koude grond. Daar hebben we geen beleidsprocessen voor. Die zijn nl. allemaal halfslachtig gedecentraliseerd.
Zal ik doen.
#7, het is ook een optie om niet te reageren.