1 min
Deze week kwamen cijfers naar buiten over het gestegen aantal paarden dat werd geslacht. Maar de cijfers bedriegen. Het aantal slachtingen zal afnemen omdat het aantal paardeneigenaren juist snel afneemt.
In de eerste helft van dit jaar werden er al 4.500 paarden geslacht. Vorig jaar waren dat er in in het hele jaar 3.400, schrijft Arjen Schreuder in een paginagroot artikel in NRC Handelsblad gisteravond.
Wat is er aan de hand in paardenland? Volgens het NRC-artikel slaat de crisis hard toe. Hoefde tien jaar geleden een paardenmeisje haar liefste wens - een eigen paardje - maar te uiten of er stond er al eentje klaar, nu staat Marktplaats vol 'gratis af te halen' afdankertjes. De onderhoudskosten van een paard, pony of minipaard zijn aanzienlijk, en de paardenmeisjes groeien over hun adoratie heen.
In Boerderij wordt nog een reden gegeven voor de toenemende slacht. De Nederlandse paardenfokkerij heeft het de afgelopen jaren uitstekend gedaan en heeft een wereldreputatie opgebouwd. "Het is net als op de beurs. Daar stapten op een gegeven moment ook een heleboel mensen in om in dit geval met geld te speculeren. En opeens bleek het mode om een veulen te kopen, vaak voor speculatieve doeleinden. Door die toenemende vraag schoten de opfokstallen als paddenstoelen uit de grond", zegt Rinus Bakker, voorzitter van de Centrale Bond van Paardenhandelaren (Cebopa).
Er zijn veel paarden in Nederland, maar niemand weet precies hoeveel omdat dat wordt nergens bijgehouden. Er worden er nu meer dan ooit tevoren geslacht. Of dat ten gevolge van een te dure hobby of te weinig renderende speculatie is, maakt voor de paarden niet uit, zij zijn letterlijk het slachtoffer. De Dierenbescherming maakt er zich druk over.
Paard levert scharrelvlees van de bovenste plank, maar zelfs dat laten we aan ons voorbij gaan. Nederlanders eten maar heel weinig paardenvlees. Als wij het dan niet opeten, kunnen we het vast wel naar China exporteren. Dat land is verzot op alles wat beweegt en al helemaal als het ook nog eens rood vlees oplevert.
Fotocredits: TAKA@P.P.R.S, horse sashimi
Dit artikel afdrukken
Wat is er aan de hand in paardenland? Volgens het NRC-artikel slaat de crisis hard toe. Hoefde tien jaar geleden een paardenmeisje haar liefste wens - een eigen paardje - maar te uiten of er stond er al eentje klaar, nu staat Marktplaats vol 'gratis af te halen' afdankertjes. De onderhoudskosten van een paard, pony of minipaard zijn aanzienlijk, en de paardenmeisjes groeien over hun adoratie heen.
In Boerderij wordt nog een reden gegeven voor de toenemende slacht. De Nederlandse paardenfokkerij heeft het de afgelopen jaren uitstekend gedaan en heeft een wereldreputatie opgebouwd. "Het is net als op de beurs. Daar stapten op een gegeven moment ook een heleboel mensen in om in dit geval met geld te speculeren. En opeens bleek het mode om een veulen te kopen, vaak voor speculatieve doeleinden. Door die toenemende vraag schoten de opfokstallen als paddenstoelen uit de grond", zegt Rinus Bakker, voorzitter van de Centrale Bond van Paardenhandelaren (Cebopa).
Er zijn veel paarden in Nederland, maar niemand weet precies hoeveel omdat dat wordt nergens bijgehouden. Er worden er nu meer dan ooit tevoren geslacht. Of dat ten gevolge van een te dure hobby of te weinig renderende speculatie is, maakt voor de paarden niet uit, zij zijn letterlijk het slachtoffer. De Dierenbescherming maakt er zich druk over.
Paard levert scharrelvlees van de bovenste plank, maar zelfs dat laten we aan ons voorbij gaan. Nederlanders eten maar heel weinig paardenvlees. Als wij het dan niet opeten, kunnen we het vast wel naar China exporteren. Dat land is verzot op alles wat beweegt en al helemaal als het ook nog eens rood vlees oplevert.
Fotocredits: TAKA@P.P.R.S, horse sashimi
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wouter, Esther Ouwehand laat zojuist op twitter weten: "haha, die Wouter Klootwijk toch. Heeft ie weer een weddenschap verloren ;-)".
Karin #5, je vergelijkt duizenden tonnen appels met een paar peren. Lijkt mij net zo onzinnig als de cfp van Nederland met zijn 500 bewoners per km2 te vergelijken met de cfp van Uruguay met 18 bewoners per km2. En dat de Zuid-Amerikanen - je bedoelt waarschijnlijk Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay - voor 'ons' vlees produceren, behoeft enige nuance. Minder dan 10% van hun productie wordt geëxporteerd naar de EU. Ongeveer 60% eten ze (gemiddeld) zelf op.
Wouter, eens. Maar het is niet altijd lamlendigheid. Vaak egoïsme. Domheid. Onverschilligheid. En nog wat zaken die bij mensen voorkomen en niet bij dieren.
Punt drie in het lijstje van Van Messel is belangrijk. Uit lamlendigheid, vermomd als dierenliefde, wordt dieren vaak ernstig leed aangedaan door ze in leven te houden.
De kamervraag van de dierpartij lijkt voort te komen uit afgrijzen bij het idee dat paarden geslacht, dus doodgemaakt worden. Ik zou de regering eerder ongerust vragen hoeveel paarden in leven worden gehouden die onder dat leven lijden.
Ben mijn vak begonnen als paardeslachter in 1974. In Creston, Ohio, USA. In het begin vond ik het zielig, maar na een paar maanden slachten van 250 paarden per week - waarvan de voorvoeten naar de grote snackfabrikanten gingen en de achtervoeten gekoeld naar België en Frankrijk - begon ik door te krijgen dat:
• paarden nooit voor de slacht worden gefokt of gehouden, want dat is economisch niet haalbaar;
• op een uitzondering na alle paarden 'op' waren, een chronische blessure of een voor mensen ongevaarlijke ziekte hadden;
• dat ik sommige eigenaren van paarden wilde doodschieten (ipv van hun paard) omdat zij het paard jarenlang lieten leven met pijn;
• dat het slachten van paarden een vorm van recycling is, letterlijk alles van het dier werd opnieuw gebruikt, dus eigenlijk een tweede 'leven' van het dier;
• dat het verdoven - met een schietmasker - van het dier een pijnloze en snelle dood inhoudt;
• dat op het transport van paarden veel te verbeteren viel (wat ik ook in dat slachthuis voor elkaar gekregen heb door een premie te geven voor elk paard dat op een humane wijze was vervoerd)
Voor mensen die geen vlees eten omdat ze principiële bezwaren hebben tegen het houden van dieren voor de slacht, zou ik het eten van paardevlees als alternatief voor vegetarisme kunnen aanraden. Met name als je melk en eieren inruilt voor paardevlees.