1 min
Het Antoni van Leeuwenhoek kopte eerder deze week 'Kanker over 20 jaar zelden dodelijk'. Maar klopt dat eigenlijk wel?
Professor René Medema, bestuursvoorzitter van het AvL, zei op nu.nl: "Wij durven dit te zeggen omdat vanuit het onderzoeksveld steeds meer kennis ontstaat over behandelingen. Daarnaast gaan de technologische ontwikkelingen heel snel". Volgens hem is de techniek om op individueel patiënt-niveau te bepalen welke DNA-afwijkingen zich voordoen beschikbaar. Daarmee wordt het mogelijk per patiënt een specifieke behandeling te geven, in plaats van een standaardbehandeling zoals vandaag de dag. Met de standaardbehandeling overleeft ongeveer de helft van alle kankerpatiënten, dat zou met een behandeling op maat op kunnen lopen naar 90 procent.
Medema baseerde zich op recent onderzoek, zoals het artikel van Howard McLeod in Science. Dat artikel gaat inderdaad over de manier om op tumorniveau een specifieke behandeling op te zetten. Maar McLeod houdt wel nadrukkelijk een aantal slagen om de arm. De titel luidt niet voor niets: "Cancer Pharmacogenomics: Early Promise, But Concerted Effort Needed".
McLeod schrijft: "Het is tijd om praktischer te worden in de voortgang. Hoewel er al substantiële vooruitgang is geboekt bij het identificeren en karakteriseren van farmacogenomische verschijnselen, blijft de vertaling van deze gegevens in praktische klinische toepassingen langzaam." Voordat de belofte van genetische maatmedicatie gerealiseerd kan worden, zijn er nog vele hordes te nemen. McLeod noemt onder andere wetenschappelijke, klinische en maatschappelijke factoren. Over de financiële kanten heeft hij het niet. Medema ook niet. Maar die realiseert zich dat bijna niemand nee zal zeggen als de oplossing voor kanker in zicht lijkt. Hoop doet geven.
Fotocredits: Keirsten Balukas
Dit artikel afdrukken
Medema baseerde zich op recent onderzoek, zoals het artikel van Howard McLeod in Science. Dat artikel gaat inderdaad over de manier om op tumorniveau een specifieke behandeling op te zetten. Maar McLeod houdt wel nadrukkelijk een aantal slagen om de arm. De titel luidt niet voor niets: "Cancer Pharmacogenomics: Early Promise, But Concerted Effort Needed".
McLeod schrijft: "Het is tijd om praktischer te worden in de voortgang. Hoewel er al substantiële vooruitgang is geboekt bij het identificeren en karakteriseren van farmacogenomische verschijnselen, blijft de vertaling van deze gegevens in praktische klinische toepassingen langzaam." Voordat de belofte van genetische maatmedicatie gerealiseerd kan worden, zijn er nog vele hordes te nemen. McLeod noemt onder andere wetenschappelijke, klinische en maatschappelijke factoren. Over de financiële kanten heeft hij het niet. Medema ook niet. Maar die realiseert zich dat bijna niemand nee zal zeggen als de oplossing voor kanker in zicht lijkt. Hoop doet geven.
Fotocredits: Keirsten Balukas
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Aan de ene kant zou je zeggen dat het toch een keertje gevonden moet worden hoe je één voor één de kankersoorten te grazen kan nemen. Differentiatie per persoon is al een goede stap, immers is ieder mens uniek en daarmee de ziekte ook in veel opzichten.
Aan de andere kant, dat roept men elk decennium weer vanaf de jaren 50/60: we zijn er bijna, nog even en dan is de strijd voorbij! Wat iedere keer weer vele malen te optimistisch is gesteld. Enige vooruitgang, ja. Een grove schatting, kijkende naar de cijfers richting onderzoek naar kanker, brengt mij op een gespendeerd bedrag van minstens 200 miljard dollar wereldwijd, sinds de 'oorlog tegen kanker' begon. Dat is een enorm budget, zonder in de buurt te komen van het fantastische resultaat waar iedereen op hoopt. Ik kwam een quote tegen betreffende kankeronderzoek:
“Simply put, we have not adequately channeled our scientific know-how, funding, and energy into a full exploration of the one path certain to save lives: prevention. That it should become the ultimate goal of cancer research has been recognized since the war on cancer began. When I look at NCI’s ['s werelds grootste kankeronderzoeksinstituut, uit de VS, red.] budget request for fiscal year 2012, I’m deeply disappointed, though past experience tells me I shouldn’t be surprised. It is business as usual at the nation’s foremost cancer research establishment. More than $2 billion is requested for basic research into the mechanism and causes of cancer. Another $1.3 billion is requested for treatment. And cancer prevention and control? It gets $232 million altogether. (Remarkably, in the very same budget report, the NCI states, “Much of the progress against cancer in recent decades has stemmed from successes in the areas of prevention and control.”)”
De meeste vooruitgang die men heeft weten te boeken zit 'm in het voorkomen en (vroeg) diagnosticeren van kanker, dat weten ze. En daar heeft men desondanks maar bar weinig geld voor over vergeleken met onderzoek en behandeling, slechts een krappe 5% van het budget. Maar ja, met preventie valt geen eer of geld te behalen, met uiterst fijne en briljante technologische vindingen en behandelmethodes des te meer.