Dijsselbloem zette de markten even in de min omdat hij de zonden van bankiers wil bezoeken aan de spaarders. Die hadden gewoon beter op moeten letten en in andere banken moeten beleggen. Dat doe je namelijk als je spaart.

Dijsselbloem vertelde dat hij dat als recept voor andere banken ziet. Ook wat mij betreft is dat een goed recept, want het is te gemakkelijk om failliet bankiersbeleid te redden op kosten van de staat. Maar het zorgt wel voor onrust. Volgens econoom Willem Buiter betekent het dat er in Europa tussen de 1.000 en 3.000 miljard euro spaargeld van gewone spaarders op de tocht staat. Da’s een heel bedrag.

En toch is het eigenlijk niets.

Stel je eens voor wat er moet gebeuren met een bank als Rabo. Die zit ook nog eens flink 'onder water' – dat zeggen bankiers als de waarde van het onderpand lager is dan de uitstaande lening - in de tuinbouw, de varkenshouderij en begint al even hard water te maken in de kip, het ei en zelfs de melkveehouderij. Te lang is er doorgegaan met de financiering van bedrijven die het niet meer op eigen kracht kunnen redden. Er moet aan alle kanten Europees staatsgeld bij om hun bankfinanciering rond te kunnen krijgen, maar zelfs dat geld is op. Er is geen zicht meer op de broodnodige vernieuwing en ondernermerschap.

Tijdens een conferentie waar 4,5 miljard euro voor innovatie in de Europese landbouw opnieuw verdeeld moet worden, sprak ik onlangs diverse goed geïnformeerde mensen die me vertelden dat Europa zijn landbouw dreigt op te blazen. De Nederlandse voorop. Die kan het zout in de pap namelijk niet meer verdienen omdat hij in het duurste land van Europa zoveel is gaan maken dat er niets meer aan te verdienen valt. Rabobank financierde dat hele debacle voor zo’n tachtig procent en ging er nog jaren mee door terwijl allang duidelijk was dat het zo niet langer ging. In de rest van het oude Europa kommert en kwelt het al evenzeer.

Weten de spaarders dat? En wat doen we straks als ook blijkt dat de hypothekenportefeuille van die bank – de grootste van gans het land – nog niet de helft waard is van de waarde waarvoor hij in de boeken staat? En toch is het niet ondenkbaar dat die 1.000 tot 3.000 miljard spaarcentjes straks moeten worden afgeschreven. Dan blijken Rabobank en haar Europese collega’s - de grote spaarvarkens van Europa - hun geld te hebben belegd in faillerende takken van sport.

Zonder staatssteun verdwijnt een flink deel van de landbouw hier en stijgt de prijs van eten fors. Het zal grotendeels van buiten moeten komen. Van veel te veel eten, hebben we straks zomaar veel te weinig. Dan zakt ook de rest van de economie weg. Mijn hemel, waar moeten we straks van eten en de restschuld van de hypotheek van betalen?

Met die nieuwe Europese bancaire zeden op komst, moeten Dijsselboem en Dijksma, zijn collega en partijgenoot voor landbouw, het er toch maar eens over hebben. Waar waren die landbouwsubsidies ooit ook alweer goed voor en waarom werken ze nu niet meer terwijl ze toch nodig blijken?

Let wel, ik blijf het met hem eens. We moeten eindelijk eens doorbijten en de blaren op ieders billen goed voelen. Het gerommel heeft nu lang genoeg geduurd.

Dijsselbloem is een van de weinige financiële mensen die het kunnen weten. Hij heeft in Wageningen aan de landbouwuniversiteit gestudeerd en woont er nog steeds. Hij moet weten dat de prijs van eten de rest van de economie bepaalt en niet omgekeerd.
Onze minister krijgt het er druk mee, nu hij volgens een toonaangevende Rotterdamse econoom ook de Europese banken nog even schoon moet maken en herstructureren. Ongemerkt is Nederland met Eurogroepvoorzitter Dijsselbloem aan zet op alle fronten van de Europese economie, inclusief de landbouw dus.

Fotocredits: Eurogroup Meeting 11/2/2013, Jeroen Dijsselbloem, uitsnede, EU Council Eurozone
Dit artikel afdrukken