Lees ook
Afgelopen zondagmiddag in de Utrechtse Twijnstraat, de leukste eetstraat van de stad. Het was een uur of drie. De markt zou nog een paar uur duren. Sommige kramen waren al los verkocht. Het was barstens druk. Vol mensen en vol streekgevoel. Het begon, aan de kant van de Oudegracht, met chocolaterie. Heerlijke snoeperijen. Van lokale cacao uiteraard, al weet ik dat die niet bestaat. Met speelgoed, dat vermoedelijk niet eens lokaal in elkaar is gezet. Met lokale échte Franse worst uit zo’n golfplaten Citroën. Met bier. Nee, dat was wel degelijk lokaal en nog eens biologisch ook. Van de Leckere uit Utrecht zelf, een prima biertje gebrouwen door een lokale advocaat.

De winkel van Fishes die toevallig in de tijdelijk streekfeeststraat zit, had het drukker dan op de beste zaterdag. Jammer genoeg ontbraken de lokale grachtensnoek en grachtenkreeft. De gasten waren tevree met vis van ver. Slager Van Vuuren die bekend staat om zijn voortreffelijke zelfgemaakte – en dus echte lokale - paardenworst deed dezelfde uitstekende zaken. Pizzeria Delizia, met echte lokale Italiaanse eigenaren, deed heerlijk mee. De Rotterdamse Sita Danser was er, onze favoriet bij #SmaakNL 2010. Ook wij kochten natuurlijk een potje Hottie Sambal bij haar. En zo ging het maar door.

Ik zag organisator Gert-Jan Stok met kratten bier sjouwen. Ook hij was los en moest zijn toevlucht nemen tot de beroemde lokale winkel met buitenlandse bieren van Bert, die overigens van harte moet worden aanbevolen: Bert’s Bierhuis.

Willem&Drees waren er. Met bessen en prachtige, beslist superverse groene bloemkolen van de op foodlog welbekende biologische akkerbouwer Huib Rijk. En met de heerlijke appelen van Ben de Sonnaville. Dat spul was tenminste in de buurt geteeld. Nou ja, in Biddinghuizen en de Betuwe.
Ook ZTRDG – bekend van wat de boer wél kent - was er, met Ine Stultjens en Willem Groeneveld in hoogst eigen persoon. Net als ik, zijn ook zij voor producten van echte mensen die je kunt zien en aanraken. Daar voldeed (bijna) alles aan. Het was er dan ook supergezellig. Het geld stroomde kennelijk zelfs even goed als het bier. Dat verbaast me niks. Natuurlijk betaalt Nederland graag wat meer voor iets waar je de lach gratis bijkrijgt en een goed gevoel aan overhoudt. Geroerd was ik door het ‘broodTje met drinken’ voor 5 euro van een medelandse broodjesverkoper. De poster waarop het in grote letters gedrukt stond was met zorg samengesteld.

Maar zondag raakte ik totaal de kluts kwijt. Dat kwam niet door het bier want ik dronk geen druppel. Als streek niet van hier maar vooral van daar is, wat zijn dat dan voor streken? En dan heb ik het dus niet over het 'vers' van streekspeelgoed of dat van de verse streekmessen van de lokale potten en pannenwinkel. Daar kun je immers vers mee spelen en vers mee koken. Dat snap ik natuurlijk wel.
Dit artikel afdrukken