Wouter Klootwijk verklaart een heel land biologisch. Zou hij opgepakt worden?

Mijn varkens zijn biologisch. Ik heb er twee. Gekocht van een slager die ze later weer terug wil kopen. Ik geef ze biologische ijs met slagroom, biologische vissenkoppen, biologische satésaus en een enkel verdwaald sigarettenpeukje. Alles wat de gasten van het eethuis, dat royale porties uitserveert, niet op konden. Maar officieel mag ik mijn varkens niet biologisch noemen en de slager mag dit niet op de koteletten stempelen: Ekodepeko. Daarvoor moeten hij en ik eerst toestemming vragen van het kantoor van Skal in Zwolle en die toestemming krijgen we tegen betaling en na het invullen van formulieren en onverwacht bezoek van een controleur. Zo maken we de gewoonste zaak ingewikkeld en onprettig. De gewoonste, want nog maar een eeuw geleden was alles biologisch en kon je niks anders kopen. En alle varkens waren opgebouwd uit afval. Daar waren ze voor; afval omzetten in waardevolle eiwitten.

Eigenlijk zouden spuitgasten en gifmengers een keurmerk moeten voeren: Gegarandeerd On Biologisch.

Maar omgekeerde wereld, vuiligheid is vrij, schoon voedsel moet verplicht gestempeld worden. Ook in Ierland. De Ieren zijn bang van Zwolle en andere biologische keurkantoren van de wereld.

Denk je een beetje ruim, dan is Ierland van ons en zijn wij van de Ieren. Allemaal Europa immers. Aldus kan ik trots op mijn Ierland zijn. Een prachtig land met heerlijke regenbuien waar het gras uitstekend van groeit. Bijna heel Ierland is eeuwig groen. Aan gras op zich heb je niet veel. Maar je kunt er beesten op laten grazen. Schapen zijn reuze geschikt voor gras. Ierland heeft net zoveel schapen als er mensen wonen, maar de schapen hebben heel veel meer ruimte dan de Ieren zelf. Ze zetten gras om in wol en uitstekend vlees. Het wordt lamsvlees genoemd zolang het schaap waar het van komt niet ouder is dan een jaar. Net als in Nederland. Ik was even op bezoek in Ierland om te kijken hoe het er toegaat in een slachthuis voor lammeren. Vredig! Het klinkt raar en stadse diervrienden willen er niet van weten, ze willen erge dingen horen over slachthuizen en over arme beesten die weten dat ze de dood tegemoet gaan.Maar niks van dat al. Ik kon niks vinden voor u om van te huiveren. Een groot slachthuis bij Dublin was het, waar veel boeren zelf hun lammeren naartoe brengen en er bij blijven om te zien of alles goed gaat.

Het slachthuis verkoopt twee soorten vlees. Natuurlijk lamsvlees en ‘organic’, dat in Nederland biologisch genoemd wordt. Maar wat is het verschil? Er is helemaal geen verschil. Er zijn wat regeltjes waaraan biologische schapenhouders moeten voldoen, maar eigenlijk komt het er op neer dat een schapenhouder die af en toe wat kunstmest toevoegt aan het gras op zijn hellingen – vlakke waterpasse weiden zijn er niet in Ierland – dan mag hij zijn lammeren niet biologisch noemen.

Dan zijn we er uit, zei ik tegen de Ierse agrarische sector, aan tafel bijeen. Ierland stopt gewoon met kunstmest, het land kan heel goed zonder, en alles wat dan van het grasland komt is vanzelf biologisch. Niet het beest, maar het land wordt ‘organic’. Wat zou dat een wereldsensatie zijn. En niks toestemming van Zwolle. Wie is hier nou de baas?

De Ieren keken me stomverbaasd aan. Zo simpel, daar hadden ze even niet van terug. Maar toen kwamen de bezwaren. Brussel gaat moeilijk doen. De Europese Commissie zal het niet goed vinden dat een heel land zich pardoes biologisch verklaart. Daarom doe ik het bij deze. Trouwens, de meeste Ierse schapenboeren gebruiken helemaal geen kunstmest. Dus: lamsvlees uit Ierland is volmaakt biologisch. Aan Skal in Zwolle heb ik maling en als het moet ook aan Brussel.

Wouter Klootwijk

Uitgebreide versie van een kortere in Het Noordhollands Dagblad
Dit artikel afdrukken