Lees ook
Boerschappen is een manier van eten kopen vanuit een nieuwe mentaliteit. Direct van de boer. Zonder tussenhandel. Geen prijs betalen, maar kosten vergoeden.

Tussenhandel is volgens Boerenschappen het probleem in de bestaande voedselketen. Supermarkten vragen de goeie prijzen, maar de tussenhandel is 'te hebberig', zegt Stijn.

Knijp die er dus uit want tussenhandelaren willen te veel verdienen naar rato van de dienst die zij aan de keten tussen boer en consument toevoegen. Klinkt logisch, maar de Vlaamse supermarktondernemer Jef Colruyt maakte onlangs bekend nadrukkelijk in te zetten op korte ketens in nauwe samenwerking met boeren. Albert Heijn heeft al jaren een korte inkoopketen voor met name groente en fruit. Kennelijk is er meer aan de hand.

Geen keuzestress en een prettig gevoel
Wie zijn boodschappen doet via Boerschappen, stapt in een andere wereld. Je kiest niet meer wat je wilt voor een schap met (tien)duizenden keuzemogelijkheden (zoals in een supermarkt). Boerschappen koopt in, stelt een doos voor je samen en daar ben je blij mee. Je heb geen keuzestress en weet bij wie je boodschappen vandaan komen en wat die uitspookt met zijn groenten, fruit en dieren. Klanten laten weten dat ze zich er prettig bij voelen en vinden eten dat ze van Boerschappen krijgen daarom lekkerder dan uit de supermarkt.

Nieuw sociaal contract
Soms belt een boer Boerschappen met een flinke partij fruit of kool die hij alleen maar ver onder de prijs kwijt kan. Boerschappen roept dan om 'helpers', want dan zijn hun klanten eigenlijk.

Uiteraard zet de boer zijn kostprijs en valt daar niet meer over te onderhandelen, ook niet als hij eigenlijk een beetje te veel kosten maakt of berekent
Boerschappen is geen winkel maar een dienst die de boer aan een klant helpt die hem en zijn kostprijsuitdagingen wil leren kennen en er een rol bij kiest. De klant krijgt eten met een identiteit waar hij geen keuze-eisen meer stelt. Het is - net als bij de Herenboeren (consumenten die zo ver gaan om een boer in dienst te nemen) - een soort sociaal voedselcontract. De boer maakt eten, jij doet ander werk maar kiest bij voorbaat voor het zijne en hoeft dat alleen maar klaar te maken.
Om dat systeem te laten functioneren moet je de boer en Boerschappen vergoeden voor de kosten die zij maken om dat eten te telen en uit de buurt bij jouw thuis te krijgen. Uiteraard zet de boer zijn kostprijs en valt daar niet meer over te onderhandelen, ook niet als hij eigenlijk een beetje te veel kosten maakt of berekent. Het 'dat zit wel goed'-gevoel maakt deel uit van het contract dat mede op vertrouwen is gebaseerd.

Het is een andere mentaliteit dan die in de bestaande voedselketen. Daarin wil iedereen iets kunnen verdienen aan steeds wisselende klanten die ook weleens iets anders willen kunnen kiezen. Aan het einde van de rit staat de supermarkt.

Maar 1,5%
Die supermarkt met al zijn keuze, verdient op dit moment - de concurrentie is erg scherp - niet meer dan zo'n 1,5% op zijn omzet. Dat is maar weinig en veel minder dan beleidsmakers zich voorstellen. Die supermarkt kan dus niet zoveel meer betalen voor zijn inkopen. Toch vindt bijvoorbeeld onze minister van landbouw dat je boodschappen duurder moeten worden. Hoe weet ze nog niet, maar ze wil de markt verplichten meer te betalen. Nederland was even te klein toen ze haar ideeën lanceerde, want het publiek wil niet meer betalen.

Dat hoeft ook helemaal niet, zegt Stijn. Je moet de keten verkorten en, voeg ik maar duidelijk toe, de keuze flink inperken. Veel keuze bieden kost immers klauwen met geld waar je niet van kunt eten of de boer betalen. Het zorgt voor de noodzaak van scherpe calculaties en concurrentie tussen partijen die het slimst kunnen produceren. En het noopt tot innovatie, want oude keuzen vervelen al snel. Er zijn voortdurend nieuwe nodig.

Hieronder het filmpje en de tekst die Stijn erbij schreef. Ook een vraag: vind je Boerschappen een betere oplossing dan die prijsverhogingen van onze minister?


Noma, het restaurant dat een tijdje het bekendste en hipste ter wereld was, kookt op basis van hetzelfde idee
Taskforce verdienvermogen
Die vraag is actueel. Er is op dit moment een taskforce aan de slag die zich buigt over het 'verdienvermogen' van onze boeren. Een adviesbureau gaf die taskforce zelfs al ongevraagd advies binnen de bestaande lijntjes van het speelveld.
Boerschappen heeft geen boodschap aan zoveel woorden en nadenken. Stijn en Stéphanie zeggen iets veel simpelers: haal niet alleen de tussenhandel maar ook al die keuze uit de keten. Beperk je en nog steeds eet je lekker. Noma, het Kopenhaagse restaurant dat een tijdje het bekendste en hipste ter wereld was, kookt op basis van hetzelfde idee: alleen met je wat in de buurt kunt vinden. Daar moet je maar tevreden mee zijn. Niettemin namen mensen uit de hele wereld het vliegtuig om voor zo'n €400 per persoon aan één van de twaalf tafels die het restaurant telt te mogen aanschuiven. In beperking zit dus geld. De vraag is of je het kunt opschalen.
Dit artikel afdrukken