Kerstpakket ter test aangeboden op de redactie. Of we even wilden proeven of het wel OK was.

Baas: multinational. Net bedrijf, geen bijzondere historie van duurzaamheid. Dit jaar wel een heel duurzaam kerstpakket voor al die werknemers. Vol fair trade, 'natural' en biologisch.
Handdoeken van eerlijke katoen. Bio-crackers. Biokippensoep in een blikje. Chips die 'naturally delicious' schijnen te wezen. Een zakje toastjes 'al naturale', maar al evenmin officieel bio. Een doos met shampoo, body lotion en douche gel waarmee je - volgens de verpakking - iemand's wensen enorm 'respecteert'. Als je het maar koopt, natuurlijk. En chocolade. Gelukkig. Organic en nog een echt stempel ook.

En dan. Een fles wijn. Niets over de wijn. Maar wel veel gedoe over Max en eerlijkheid. Sjezus. Je wilt gewoon iets weten over de wijn. Daar zijn etiketten voor. Het is nu een Max wijntje uit Zuid-Afrika. Van Shiraz. Verder een soort onecht kind. 'Hand picked', zegt de fles. Je wordt even blij. Door wie dan? De fles houdt z'n kaken stijf op elkaar.Eerlijk is eerlijk. Prima drinkbaar. Maar wat is het nou? Kom op, laten we weer gewoon gaan DOEN. Geen duurzame UITSTRALING. Die kost alleen maar geld.
Doen, dat helpt pas echt. En ... waarom mag de maker van iets lekkers opeens niet meer genoemd worden?
Dit artikel afdrukken