image

Ook bij de Statenverkiezingen lijkt de Partij voor de Dieren woensdag af te stevenen op een goede uitslag. Het morele superioriteitsgevoel van de partij wint het nogal eens van de rationele argumentatie.

Zo begint Hans den Hartog Jager's genuanceerde bespreking van Marianne Thieme's De eeuw van het Dier gisteravond in de Boekenbijlage van NRC Handelsblad.

Regelmatige lezers hier weten dat ik me de afgelopen maanden nogal 'ns kritisch heb uitgelaten over de Partij van de Dieren en daarbij zelfs stel dat deze partij de belangen van het dier schaadt in plaats van dient. In mijn analyse komt de voedingsbodem van de partij voort vanuit 'urbanism' en onze 'urban attitude to food'. Met respect voor dieren - waarvan ik persoonlijk een groot voorstander ben - heeft het niets te maken. Zoals Diny Schouten aantoonde, wel met dwaalideeën en ongeïnformeerde hersenspinsels over dierenleed die met name iets zeggen over de levensattitude van de oprichters en actieve ondersteuners van de partij. Daaronder bevinden zich nota bene intellectuele (licht of zwaar? - ik ben het spoor bijster) gewichten als Maarten 't Hart en Maarten van Rossem.

De bespreking is zonder meer knap te noemen. Ragfijn en rustig toont Den Hartog Jager aan dat het denken achter het dierenactivisme vertrekt vanuit een recente beschavingsgedachte - afkomstig van de filosofen Peter Singer en Martha Nussbaum - waarin dier, mens en natuur in gelijkwaardigheid tot tot elkaar behandeld worden. Al even ragfijn toont hij aan dat de conclusies die Thieme en haar partij daaraan verbinden zowel theoretisch als praktisch volstrekt onhoudbaar zijn. Thieme verzandt in een armoedig populistisch goed/kwaad wereldbeeld van waaruit de partij regelrechte propaganda bedrijft.

Het enge: onze maatschappij gebruikt het als aflaat voor zijn kwade geweten.

Het resultaat: dieren gaan het nog slechter krijgen. Op basis van kulargumenten worden maatregelen genomen die leiden tot een vicieuze cirkel van onnatuurlijke nonsens. Wouter Klootwijk gaf daar hier op z'n Klootwijk's gisteren al uiting aan. Jacobus de Boer, verklaard tegenstander van dierenleed en sympathisant van de Partij van de Dieren, vroeg zich in reactie daarop af wanneer ook het moment komt dat we geen planten meer mogen eten die buiten hebben gestaan. Die laatste opmerking toont de uiterste consequentie van de propagandistische denkwijze aan die Thieme hanteert.

Red de dieren, red de natuur: lees het artikel in de NRC. Ik hoop dat het therapeutisch werkt.

Vraag: wist je dat er prominente dierenactivisten zijn die nog nooit in een stal of slachterij zijn geweest? Het past natuurlijk niet bij hun tere stadse hart. Ze ontkennen er wel duizenden jaren verhouding tussen de moderne mens en zijn omgeving mee.
Dit artikel afdrukken