1 min
Iets waar wij ons ook hier al vanaf dag 1 sterk voor maken. Wat door verschillenden trendwachers al is gesignaleerd, krijgt nu zelfs GroenLinkse support! Zou het in de naam zitten ...
In de Verenigde Staten is het al ruim twee decennia aan de gang. En George Monbiot, schrijver en bekend Brits milieuactivist, blijkt er ook niet vies van. Zo her en der wat groen en tuinen aan te planten op verlaten terreinen in de stad. Nu heeft het aansprekende initiatief uit VS en Engeland ook in Nederland navolging gekregen. Van Den Bosch tot Almelo en van Emmen tot Amsterdam duikt het illegale groen tussen de stedelijke tegels op. Groot verschil met Engeland en de VS: hier zijn nauwelijks nachtelijke raids. GroenLinks ondersteunt en coordineert de acties zelfs.
De eerste acties van moderne guerrilla gardeners dateren uit 1977. Op een braakliggend terrein in New York verschenen plotseling tomatenplanten, aldaar in de vuilnis geplant door een kunstenares. Dat inspireerde omwonenden om in de stad een illegale tuin aan te leggen. Het voorbeeld werd alras gevolgd in de VS en Europa. Zo is de Dag van de Arbeid (1 mei) bij onze zuiderburen sinds 2006 ook wel bekend als de International Sunflower Guerrilla Day.
In feite grijpt de beweging terug op een nog ouder idee waar de naam van een indy-band zelfs vandaan komt: de Levellers. Tijdens troebelen in Engeland van 1849 richtten agrarische communisten de True Levellers of Diggers op. Economische gelijkheid kon volgens hen alleen kon geschieden door openbaar land (commons) opnieuw te verdelen en dat gezamenlijk te bewerken (vandaar de namen levelling, gelijkmaken, of digging, graven).
George Monbiot, schrijver en milieuactivist, gebruikte dat gegeven voor de campagne The Land is Ours voor publieke toegang van de commons, de landerijen die de landadel nu in bezit heeft genomen. Een van de eerste akties van de campagne was, in 1995, dan ook de bezetting van St Georges Hill in Surrey waar de Diggers in 1849 hun eerste illegale tuinen begonnen.
In Nederland heeft een dergelijke beweging nooit voet aan de grond gekregen en zijn de tegenstellingen veel minder hard. Hier hoeven guerrilla gardeners geen nachtelijke raids te houden, bang voor de politie. Schuilnamen zoals Sally1603 of Albert93 zijn niet nodig. Of vanuit een rijdende auto zaadbommen op rotondes neer te gooien die met zaadjes, mest en water gevuld zijn. In Nederland is guerilla gardening veel meer een daad van burgerlijke ongehoorzaamheid, oogluikend toegestaan door gemeentes. Lagere overheden hebben immers steeds minder de middelen voor onderhoud van de publieke ruimte en openbaar groen.
Wie een schep, een opgeruimd gemoed en wat planten of zaadjes heeft, kan zich bij een lokale groep van de guerrilla gardeners van GroenLinks aansluiten
bron: people+
Dit artikel afdrukken
In de Verenigde Staten is het al ruim twee decennia aan de gang. En George Monbiot, schrijver en bekend Brits milieuactivist, blijkt er ook niet vies van. Zo her en der wat groen en tuinen aan te planten op verlaten terreinen in de stad. Nu heeft het aansprekende initiatief uit VS en Engeland ook in Nederland navolging gekregen. Van Den Bosch tot Almelo en van Emmen tot Amsterdam duikt het illegale groen tussen de stedelijke tegels op. Groot verschil met Engeland en de VS: hier zijn nauwelijks nachtelijke raids. GroenLinks ondersteunt en coordineert de acties zelfs.
De eerste acties van moderne guerrilla gardeners dateren uit 1977. Op een braakliggend terrein in New York verschenen plotseling tomatenplanten, aldaar in de vuilnis geplant door een kunstenares. Dat inspireerde omwonenden om in de stad een illegale tuin aan te leggen. Het voorbeeld werd alras gevolgd in de VS en Europa. Zo is de Dag van de Arbeid (1 mei) bij onze zuiderburen sinds 2006 ook wel bekend als de International Sunflower Guerrilla Day.
In feite grijpt de beweging terug op een nog ouder idee waar de naam van een indy-band zelfs vandaan komt: de Levellers. Tijdens troebelen in Engeland van 1849 richtten agrarische communisten de True Levellers of Diggers op. Economische gelijkheid kon volgens hen alleen kon geschieden door openbaar land (commons) opnieuw te verdelen en dat gezamenlijk te bewerken (vandaar de namen levelling, gelijkmaken, of digging, graven).
George Monbiot, schrijver en milieuactivist, gebruikte dat gegeven voor de campagne The Land is Ours voor publieke toegang van de commons, de landerijen die de landadel nu in bezit heeft genomen. Een van de eerste akties van de campagne was, in 1995, dan ook de bezetting van St Georges Hill in Surrey waar de Diggers in 1849 hun eerste illegale tuinen begonnen.
In Nederland heeft een dergelijke beweging nooit voet aan de grond gekregen en zijn de tegenstellingen veel minder hard. Hier hoeven guerrilla gardeners geen nachtelijke raids te houden, bang voor de politie. Schuilnamen zoals Sally1603 of Albert93 zijn niet nodig. Of vanuit een rijdende auto zaadbommen op rotondes neer te gooien die met zaadjes, mest en water gevuld zijn. In Nederland is guerilla gardening veel meer een daad van burgerlijke ongehoorzaamheid, oogluikend toegestaan door gemeentes. Lagere overheden hebben immers steeds minder de middelen voor onderhoud van de publieke ruimte en openbaar groen.
Wie een schep, een opgeruimd gemoed en wat planten of zaadjes heeft, kan zich bij een lokale groep van de guerrilla gardeners van GroenLinks aansluiten
bron: people+
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De website en het nieuws zijn al een jaartje oud, maar goed, het is nooit te laat voor dergelijke berichten.
Bij mijn weten gaat het i.h.a. in Nederland om stukjes grond ter grootte van enkele opgegraven stoeptegels. In plaats van de fantasieloze onderhoudsarme struiken komen er dan wat vrolijker planten. Al is het maar een enkele stokroos tegen de voorgevel.
Staat dus verder los van protesten tegen bestemmingsplannen; meer een protest tegen verstening van de (binnen-)steden en het gebrek aan aandacht voor hoe de leefomgeving er uit ziet.
Wat mij benieuwt is, of deze "guerrilla gardeners" hun claims als prettig gestoord en 'tijdelijk' zien, of dat dit in Holland moet resulteren in een soort 'kraakbeweging', die eigendomsrechten gaat claimen en plantjes plant om bouwprojecten tegen te gaan.
In het laatste geval: de matrak ! In het eerste geval: toejuichen ! Een doc op de VRT van een jaar geleden over de VS toonde lieve stadsjongeren, die er lol en plezier in hadden. Prima.
Is er niet een groot verschil in landeigendom (land tenure)? Het idee van "gemene gronden" is hier allang verdwenen, op basis van de Franse revolutie en de liberale (kapitalistische) revolutie van 1830. Alle land prive! Ook staats- en gemeentegrond wordt als dusdanig beheerd. Dus zijn er ook geen claims te maken zoals onder 'common law' in de UK? Of zie ik dat verkeerd?
Nu weet ik wel dat voor elk stukje grond dat hier in Brussel (bijvoorbeeld) nog 'vrij' is er altijd evenveel dringende bestemmingen bestaan als er politieke partijen en pressiegroepen zijn. De eventuele tuinders zullen met alle middelen tegengewerkt worden door zij die er een voetbalveld, een zwembad, een parkje, sociale woningen, parking of een crossterrein willen.