Dit stukje knipte ik uit het Volkskrantmagazine van afgelopen zaterdag. In "Eigenlijk best lekker" bezingt Marjan Ippel de zegeningen van de schooltuin. Contact met en natuurlijk groeiend begrip voor de manier waarop ons eten tot stand komt.
Het meest intrigerend vond ik die uitgeknipte slotzinnen. Ze zijn om eens diep over na te denken. Alweer lang geleden begonnen we het eten van dieren zielig te vinden.
Kinderen - zij hebben de toekomst - vinden inmiddels het eten van hun eigen plantenvriendjes zielig. Na de zoöfagie, komt de vegafagie in gevaar en wordt dus alles oneetbaar voor onze tere ziel
We gaan een toekomst tegemoet waarin we alleen nog onherkenbaar eten willen eten. Zo stijgt, ondanks verzet tegen vleesdierhouderij, de vraag naar vlees. 't Is maar dat je het weet.
Laten we er geen moment meer over aarzelen en het duidelijk maken: degeen die leven buiten zijn zicht en weten wenst te laten doden om er toch van te kunnen leven is respectloos. In het Engels is er zo'n mooi woord voor: pathetic. Wij vertalen het gek genoeg vaak met 'zielig'. Etymologisch gezien betekent het nl. ziek. We staan aan het begin van een zieke eetsamenleving. Ik begon die ziekte begin dit jaar te omschrijven als 'urban' (de korte zegswijze voor 'the urban attitude to food'). Blijf goed om je heen kijken, misschien zie je er meer symptomen van.
"Technically speaking, we all feed on death", liet de scriptwriter Startrek's Mr. Spock zeggen.
Zou hij geweten hebben wat een diepe waarheid dat eigenlijk is?
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Dat ging te snel: de afko moet natuurlijk zijn:
RSVP: ReSpekt Voor Planten.
Ja, daar moest ik ook aan denken toen ik het persbericht las :-), meer respect voor de planten graag, niet zomaar doodmaken, bloemblaadjes plukken mag wel. En ook niet zomaar beetje genetisch rommelen en het originele materiaal vernietigen. Kunnen we daar niet een leuke politieke partij voor oprichten? PVP ofzo?
Zag ik het nou zo verkeerd? Vanmorgen een aardig bericht in het AGD: planten verdienen meer respect
En toch, moeder van Aldo, is het bijzonder. Ik denk nl. echt dat het risico bestaat dat we na de dieren de planten zielig gaan vinden. Het is boeiend daarvan de signalen te ontdekken.
Was dit dan zo'n foute registratie?
Die hele goeie architect was ooit de buurman. En verder vind ik bovenstaande echt much a(l)do about nothing. Of liever: pathetic!