De Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) heeft ooit een limiet gesteld van 700 ug/l 'maximum contaminant level' (MCL) voor glyfosaat, op basis van de opvatting dat glyfosaat niet in het menselijk lichaam zou accumuleren. Maar recent - kleinschalig - onderzoek (in opdracht van Moms Across America en Sustainable Pulse) zou 'hoge' glyfosaatniveaus aangetoond hebben, in ieder geval bij 3 van de 10 moedermelkmonsters. Dat zou er op kunnen wijzen dat glyfosaat in de loop der tijd toch 'opstapelt' in het lichaam.
Met het onderzoek hopen de initiatoren serieus verder wetenschappelijk onderzoek te stimuleren. "Nader onderzoek en mogelijk strengere richtlijnen zouden een goede zaak zijn omdat er nu geen enkele officiële limiet bestaat met betrekking tot glyfosaat-bevattende pesticiden in moedermelk", zegt Sustainable Pulse op Inhabitots.com.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Heb even een draad over glyfosaat opgezocht waar al wat reacties zijn, voor mijn vraag.
Ik had vandaag een interessante nascholing over ziektes en oorzaken. De spreker vertelde voor mij iets nieuws: glyfosaat zou nu ook steeds meer gebruikt worden als uitdrogend middel, vlak voor de oogst. Zodat het gewas 'niet zo nat is'. De dosis hiervoor nodig is HOOG, hoger dan tegen onkruiden.
Wie kan me er meer over vertellen?
Paulien, de kostenvan residuonderzoeken zijn in de orde van enkele honderden euro's. Maar het is de vraag of er iets van residu aantoonbaar zal zijn. Want een kankerverwekkende stof kan zijn werking lang geleden hebben gedaan en nu weer zijn verdwenen. Andersom is wel een optie: indien er veel glyfosaat aanwezig is kun je kijken of dat leidt tot extra kankergevallen.
Hendrik, dat tegenstanders van Roundup zich moeten melden om te schoffelen is onzin. Moeten tegenstanders van DDT kevertjes komen vangen?
Wel of niet een middel toegelaten houden is een maatschappelijke keuze. Dat dit leidt tot extra werk, kosten of lagere opbrengst is onderdeel van die besluitvorming. Als de keuze tegen het middel uitvalt is dat nadeel in eerste instantie voor de producent. Maar die is vrij hoe daarmee om te gaan. Wel of niet schoffelen. Niet meer produceren (of iets anders) is ook een keuze. Uiteindelijk komt dat effect weer op het bord van de consument. Ook die heeft keuzevrijheid: bijv om voortaan niet meer te eten.
Ook een leuk onderzoeksvoorstel: gehaltes aan bestrijdingsmiddelen onderzoeken in borstkankergezwellen.
1 op de 8 vrouwen in het Westen krijgt het, dus dat is vast genoeg onderzoeksmateriaal voorhanden.
Is het duur? 1 chemokuur tegen borstkanker kost 20.000 euro en veel mensen krijgen er meerdere. Ik weet niet precies de kosten van een bepaling maar ik denk dat het al gauw relatief de moeite waard is. Of weet iemand of het al gedaan is soms?
@ Ze: heb jij in Brazilie wel eens ooit iemand met een schoffel bezig gezien? Zijn ze te koop in tuinwinkels? Anders stuurt Hendrik Dick voor noppes met een vliegticket naar Brazilie naar de gmo-vrije sojavelden.
@ peter: ik heb in dat publiek heel weinig vertrouwen, in oostenrijk denkt 60% dat er in gewone (non-gm) tomaten helemaal geen genen zitten, moeten die mensen over toelating van gmo beschikken? gelukkig laat men bij de ontwikkeling en goedkeuring van medicijnen (die over leven en dood beslissen, en soms ook gm zijn) dat publiek er helemaal buiten, het zou een mooie boel worden, ik zie het al voor me , op TV, wat vindt die meneer daar op de tweede rij ervan?