Soms valt het glutenvrije leven me zwaar. Ik word er zelfs heel chagrijnig van.

Ik wil niet meer naar een verjaardag en ik wil niet meer uit eten. Altijd gedoe. In plaats van een bosje bloemen verras ik de gastvrouw met een koelbox vol glutenvrije taart. Of ik moet honderd variaties verzinnen op het verhaal: “ik mag dit niet eten want in deze knakworst zit gluten”. “Nee, maisbrood is niet gemaakt van alleen maismeel, er zit 90% tarwemeel in en een handje mais”. Vermoeiend, dus ik zeg dat ik aan de lijn doe, sla de happen af en neem nog een wijntje. En kom starnakel thuis.

'Instinkvragen' voor de chef
Spontaan uit eten gaan is ook een gepasseerd station. Ik moet een rustige dag uitzoeken, en van te voren bellen. Instinkvragen stellen zoals: ‘zijn jullie frietjes glutenvrij?’ Als de chef antwoord met ‘HUH?” dan weet ik genoeg. Ik blijf thuis en bak zelf friet in mijn eigen glutenvrije frituur en neem er een huisgedraaide glutenvrije bitterbal bij.

Juist ja. Dat zou het inderdaad moeten zijn maar daar kun je nóóit op rekenen.
Soms zet ik me over m’n chagrijn heen, want je moet ze toch een kans geven, die kokkies. De Spaanse tapaschef laatst had aan een half woord genoeg en maakte een overheerlijke octopustentakel voor me. Met een flan Catalan toe. Nu zult u zeggen: ‘maar een octopustentakel is toch glutenvrij? En een flan ook? En friet, dat is gewoon aardappel! Ook glutenvrij!’

Juist ja. Dat zou het inderdaad moeten zijn maar daar kun je nóóit op rekenen.

Glutenvrij pictogram
Zelfs een boodschapje doen is een geldverslindende exercitie van foute aankopen. Je moet altijd ALLE etiketten lezen, telkens weer. Wij zijn bijkans huisleverancier van de daklozenopvang met onze miskopen. De knakworst, pakjes kindersap met tarwemeel, tandpasta en zelfs afwasmiddel met gluten moeten het huis weer zo snel mogelijk uit. Maar waarom zitten er gluten in?

De Zaanse grootgrutter komt ons coeliaken tegemoet. Ze hebben een eigen glutenvrije pictogram dat op de huismerkproducten staan. Reuze handig, als dochter bij oma gaat logeren en de twijfel bij de schappen toeslaat. In één oogopslag duidelijkheid!
Waren alle fabrikanten maar zo voortvarend! Waarom eigenlijk niet? Kleine moeite, toch?

Als zelfs foodwatch ‘glutenvrij’ een loze marketingkreet vindt, hoe moet ik mijn jarige kennissen dan uitleggen dat ik ECHT, nee, ECHT geen rijstevlaai met een vleugje gluten mag eten?
Pakken glutenvrije vanillevla verbrand
Ik sprak onlangs op het evenement ‘Kost’ een hipster zuivelboer. Ze verkochten vanillevla. Nadat diverse consumenten gevraagd hadden of deze glutenvrij was, bespeurden ze een informatievraag vanuit de markt, dachten pro-actief te zijn en meldden dit op de verpakking. HOERA!

Het duurde niet lang tot er een medewerker van foodwatch op de stoep stond. Hoe ze het in hoofd haalden hun producten met ‘misplaatste gezondheidsclaims’ aan de man te brengen!!! Gedreigd werd met een melding bij de NVWA. Sidderend van angst verbrandden ze de pallet lege vlapakken en lieten gezwind nieuw verpakkingen aanrukken. Zonder ‘gezondheidsclaim’.

In diepe verwarring bleef ik achter na dit verhaal. Als zelfs foodwatch ‘glutenvrij’ een loze marketingkreet vindt, hoe moet ik mijn jarige kennissen dan uitleggen dat ik ECHT, nee, ECHT geen rijstevlaai met een vleugje gluten mag eten?

Ik blijf de donkere dagen binnen in mijn knusse huis, ga voor de kachel zitten met mijn ukelele en neem er een stukje gevulde speculaas bij. Huisgebakken en dus glutenvrij. Die bak je zo:

Gevulde speculaas
Dit heb je nodig
Voor het deeg:
- 200 gram zelfrijzend glutenvrij bakmeel (ik gebruik Doves Farm)
- 100 gram bruine basterdsuiker
- 2 eetlepels speculaaskruiden
- 1 mespunt zout
- 150 gram koude roomboter
- 1 ei
- ½ theelepel xantaangom (kan je weglaten maar dan is het wat kruimelig)

Voor de vulling:
- 200 gram amandelspijs (lees het etiket goed na op gluten)
- 40 gram boter
- 1 ei
- eetlepel citrusrasp

Verder:
- een paar geschaafde amandelen of halve amandelen voor de gezelligheid
- beetje maizena of ander glutenvrij meel voor het uitrollen

Zo maak je het:
Doe de amandelspijs in stukken met 40 gram zachte boter en de citrusrasp in een kom en klop het met een mixer luchtig. Klop er dan het ei door en zet aan de kant.

Doe de rest van de ingrediënten behalve een ei en de garnering, in een andere kom en maak hier met een mixer ‘klontjes’ van. Stort op het aanrecht, kneed er een stevige bal van. Verpak deze in folie en laat goed koud worden in de koelkast, een uur of langer.

Rol de bal deeg uit tot een vierkante lap. Bekleed met de helft een vierkant bakblik (vergeet niet het in te vetten en leg er een stuk bakpapier onderin).
Spatel de amandelvulling over de bodem. Laat de rand een beetje vrij.
Gebruik de rest van de deeglap (rol indien nodig opnieuw uit tot een vierkante lap die precies past) en dek daar de speculaas mee af. Druk de zijkanten voorzichtig aan.

Kluts een eitje, smeer daar de bovenkant mee in en versier met amandelen. Bak in een oven op 170 graden, ca. 35 à 40 minuten.

Tips van Wendeline
Tip 1: je kan ook een speculaasrol maken, dan moet je de lap uitrollen tot een vierkant geheel, de spijs in het midden opspuiten en er dan een rol van maken. Of gezellige bakvormen kopen en speculaastaartjes bakken.

Tip 2: je kan de vulling opleuken met kruiden of allerhande citrusrasp.

Tip 3: van het deeg kan je prima speculaasjes bakken.

Fotocredits: Wendeline van den Nagel
Dit artikel afdrukken