In een persbericht schrijft Honeycutt dat wereldwijd jaarlijks ruim 600 miljoen kilo op glyfosaat gebaseerde herbiciden - formules met verschillende merknamen zoals Roundup, Ranger en Rodeo - wordt gebruikt. Via voedsel- en voedergewassen komt het in ons lichaam. Via onkruidbestrijding in straten, parken en speeltuinen belandt het in flora, fauna, bodem en water.

De middelen zijn niet van voedselgewassen af te wassen, zodat we ze in ons lichaam opnemen. De nieuwe studie voegt daar - volgens een stellige Séralini - aan toe dat we naast glyfosaat, zware metalen - arseen (As), kobalt (Co), chroom (Cr), nikkel (Ni) en lood (Pb) - binnenkrijgen via uit olie gewonnen stoffen (polyoxyethylenamines).

Die stoffen zitten zonder dat ze gedeclareerd worden in de diverse formules waarin glyfosaat de actieve stof zou zijn, terwijl in werkelijkheid de giftigheid wordt bepaald door nou juist de verzwegen stoffen die worden bijgevoegd in de formules.



De onthulling van arseen en zware metalen in Roundup is opmerkelijk en - als het waar is - vermoedelijk frauduleus vanwege ontduiking van declaratie van de stoffen op het etiket. Ze zouden ook moeten worden vermeld als het uit aardolieproducten meeliftende stoffen zijn, vindt Séralini.

Séralini en zijn team publiceerden hun research in de vorm van een open publicatie op Science Direct. In een toelichting zegt hij: "Uit deze resultaten blijkt dat de declaratie van glyfosaat als werkzame stof voor toxiciteit wetenschappelijk ontoereikend is, omdat de toxiciteit zo niet te bepalen valt. Glyfosaat wordt door de Autoriteiten getest op lange-termijngezondheidseffecten zonder de specifieke formules - die bestaan uit toxische olieproducten en arseen - te onderzoeken. Wij willen dat de formuleringen onmiddellijk openbaar worden gemaakt. In het bijzonder willen we dat alle gezondheidstests die er mee worden gedaan, openbaar worden gemaakt. Door onze ontdekking moeten de toegelaten gehalten aan glyfosaatresiduen in levensmiddelen en dranken per direct minstens worden gedeeld door 1.000 vanwege de verstopte gifstoffen. Op glyfosaat gebaseerde herbiciden (onder andere pesticiden) moeten worden verboden."

Arseen en zware metalen komen van nature in de natuur voor, maar worden als zwaar toxisch gezien. Ze hopen zich op in mensen en de dieren die we eten. Omdat glyfosaat alomtegenwoordig is in voedsel en zelfs in moedermelk zou zijn gevonden (dat laatste werd overigens ontkracht), suggereert Séralini met zoveel woorden dat niet glyfosaat maar de bijmengingen in de diverse merkformules van fabrikanten zwaar toxische stoffen in het voedselsysteem en de lichamen van mens en dier hebben gebracht.

Séralini zegt zijn studie in mei 2017 te hebben willen publiceren, voorafgaand aan de besluitvorming in de EU over hernieuwde toelating van herbiciden op basis van glyfosaat. Een lobby vanuit de bestrijdingsmiddelenindustrie zou dit hebben verhinderd. Inmiddels heeft de EU het gebruik van glyfosaat in de Unie voor 5 jaar verlengd.
Dit artikel afdrukken