Gezonde margarine en zuivel niet langer voor iedereen bedoeld

Mmmm, een waarschuwing op de verpakking dat je het alleen mag eten als je al ziek bent? Zoals eerder hier gezegd, dat is een claim die in de apotheek of op zijn minst bij de dorgist thuishort, want dan is het werkelijk een verdekte stelling dat het een medicijn zou zijn. Dus, Kruidvat: maak je winkels klaar voor koelinstallaties, want je moet straks Becel gaan verkopen en aan de kassa vragen net als bij medicijnen: "bent u bekend met het product?"

Precies zoals hier al eerder gezegd is, zou het dan niet gelden voor alle artikelen die zogenaamd "gezonder" zouden zijn doordat er vitamines aan toegevoegd zijn? Zouden die proucten dan ook niet door drogisten en apotheken verkocht moeten worden? Waar is het einde dan? En vooral: wat voor claim hoort er dan op chips, koek, gebak, zoutjes, frisdrank, brood(want veel mensen worden zelfs ziek van tarwe), kant en klaar maaltijden, pakjes en zakjes vor met E-nrs die ongezond zijn enz. Moet daar dan niet op staan "Als u ziek wilt worden, dan moet u dit vooral eten. Geen angst, becel staat een stukje verder, dan wordt u vanzelf weer gezond"

Claims op verpakkingen dat het gezond of juist niet zijn gevaarlijk, teveel consumenten trappen erin. Als er al iets op zou moeten staan, dan heb ik het bijv over Becel, dan zou het iets moeten zijn als "Dit product kan MOGELIJK uw cholesterol verlagen, raadpleeg uw arts of u het veilig kan eten" Het woordje mogelijk is dan hetgeen wat juist zegt dat het product nu wel of niet gezond is en dat de consument zelf kan bepalen of die het wel wil eten en de producent blijft veilig met zijn claims.

Belangrijkste vind ik dat consumenten zelf slim moeten worden en alles wat over gezondheid gaat lezen, de positieve alsook negatieve berichten en zelf bedenken wat ze in hun lijf willen stoppen.

Dennis, ik kan niet ontkennen dat ik dat een goede gedachte vind. Ik ben heel benieuwd naar de gedachten van anderen. Ook die van grote bedrijven die kijken naar wat de EU hier doet.

Dick, in één van de eerdere draadjes heb ik eens gesuggereerd dat de EU zichzelf een enorm probleem op de hals heeft gehaald door het concept van whitelisting toe te passen. Hierdoor wordt namelijk "officieel" vastgelegd dat een bepaald product "gezond" is (het heet immers een gezondheidsclaim). Als later blijkt dat het misschien toch niet zo gezond was, is het terugdraaien knap lastig. De fabrikanten zullen stellen dat ze financieel gedupeerd worden als een claim ineens niet meer mag, terwijl de overheid dit eerst na een lange en naar eigen zeggen zorgvuldige procedure wél had goedgekeurd. Ik denk hierbij ook aan de voorbeelden uit de bouwwereld waar, als er een slecht ontworpen/gebouwd balkon naar beneden komt, de aannemer de inspectie verantwoordelijk houdt.

En precies dit effect lijkt nu plaats te vinden. Kennelijk wil men (deels) af van de verleende goedkeuring en in plaats van dit gewoon af te schaffen wordt er (achter de schermen) onderhandeld en leidt dit tot een extra waarschuwing in plaats van een teruggetrokken claim.

Wat mij betreft zou het principe van black-listing daarom beter zijn: claims mogen, tenzij gevaarlijk of aantoonbaar misleidend. Misschien is dit de les die van het plantesterolen-verhaal geleerd kan worden?

Kees, die vraag moet de overheid zich stellen vanwege de fenomenen die je beschrijft. Alles wat verkoopt, is trendafhankelijk - dat laat de geschiedenis zien.

De belangen zijn te groot geworden om er mee om te gaan zoals in dit geval gebeurt. Ik ben het met je eens dat verkeerde besluiten moeten worden teruggedraaid en dat zoiets 'cold turkey' moet. Maar een goed bestuurder kan geen revolutionair zijn. Daarom moet hij hiervan leren. Wat en hoe? Dat is de vraag die dit stukje stelt.

M. van Groningen, ik denk niet dat mensen graag genept worden maar zichzelf min of meer bewust wel voor de gek houden. Een nuanceverschil, hoewel we misschien hetzelfde bedoelen. Ik denk dat de groep mensen die bewust met voeding bezig is helemaal niet zo groot is. Dan zit je snel op het spoor van onwetendheid, al dan niet door onmacht, maar dat legt wel een zekere verantwoordelijkheid bij de voedingsindustrie en professionals in met name de gezondheidszorg. Om het concreet te maken zou ik degenen die ervan overtuigd zijn dat vruchtenhagel echt fruit bevat en dat een kind met een zakje paprika chips zijn dagelijkse portie groente binnenkrijgt niet graag de kost geven. Er zijn legio minder extreme voorbeelden maar die illustreer ik dan maar met de hoge gezondheidswaarde die in brede kring aan vruchtensap wordt gegeven, terwijl dat vocht op de keper beschouwd niet beter is dan frisdrank.

Als ik 'marketing niet aan banden' genoemd zie met als argument 'eigen verantwoordelijkheid' dan refereer ik altijd graag aan een academisch gevormde beroepsgroep: artsen. Lieve mensen, zodra blijkt dat de marketing van de farmaceutische industrie niet werkt dan zou die met terugwerkende kracht opgedoekt worden, want zo spijkerhard is die branche, al die dokters die beweren dat ze er tegen bestand zijn ten spijt.

Ralf en Dick, waarom zou de wetgeving niet radicaal veranderd kunnen worden als het om onze gezondheid gaat? In dit geval gaat het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid om uiterst selectief gebruikt wetenschappelijk onderzoek om geldelijk gewin zonder dat het onze gezondheid ten goede komt en misschien zelfs schaadt. Een ruime eeuw geleden was heroïne een standaardingrediënt in hoest- en andere drogistendrankjes. Ik bedoel maar.

Het grote probleem om tot een helder oordeel te komen over al dan niet valse gezondheidsclaims voor voedselproducten is de combinatie van belangenverstrengelingen en -tegenstrijdigheden. Als gezondheidszorger zet ik gezondheid en welzijn op de eerste plaats maar ook werkgelegenheid, betaalbaar voedsel, de economie en de belangen van aandeelhouders (onze pensioenfondsen) spelen een rol en dan ben ik vast het een en ander vergeten in de gauwigheid. Als al die aspecten in alle openheid de revue zouden passeren bij het maken van afwegingen dan zou het voor mij al een stuk helderder zijn. Maar ik heb even grote twijfels over de onbeïnvloedbaarheid van instanties als de Gezondheidsraad en satelliet Voedingscentrum als RIVM en VWA en dergelijke door een uitermate grote invloed van de lobby uit het bedrijfsleven als over die 'bestendige' dokters.

Daarom mag nu de suikerlobby beweren dat we suiker nodig hebben en Unilever dat een Magnum uitstekend past in een gezond voedingspatroon. Er is natuurlijk nog veel meer maar het gaat mij om de halve waarheden die dergelijke instanties verkondigen waar vervolgens een uiterst geraffineerd marketingverhaal aan gekoppeld wordt dat de werkelijkheid flagrant geweld aandoet maar waar qua wetgeving geen speld tussen te krijgen is. Nog niet of nog nauwelijks, maar mogelijk, hopelijk en wat mij betreft kennelijk is er iets aan het verschuiven ten goede van de gezondheid van de consument.

Voorlichting in de vorm van de 'Schijf van Vijf', vinkjes en dergelijke zijn in dat opzicht ongeloofwaardig en werkt ook al niet omdat ze niets met smakelijk eten te maken hebben. Mijn hemel, alleen al die schijf met dat blok sojastopverf in plaats van een ambachtelijk stukje belegen boerenkaas... Ik vind dat bescherming van onze gezondheid tegen 'mijn concurrent doet het ook' tot stand zou moeten komen zonder de invloed van belanghebbenden die daar alleen maar iets mee ophebben als dat omzetbevorderend werkt.