Eet goed, doe aan krachttraining
Goede voeding en voldoende beweging zijn de twee belangrijkste factoren voor een lang en gezond leven. “Eten van hoge kwaliteit, met veel fruit en groente, en op je gewicht letten, daar maak ik een punt van. Daarnaast zijn er genoeg aanwijzingen dat krachttraining ouderen helpt beter functioneren,” aldus Ballentine.
Wees voorzichtig, leef sociaal
De derde factor is het vermijden van toevallige verwondingen. Ballentine: “Als je 60 of 70 bent en gezond bent, is de kans groot je onafhankelijkheid te verliezen door een ongelukje dan door een ziekte”. Ouderen kunnen dus beter niet gaan staan op een stoel om even een lamp te verwisselen of op een ladder klimmen om nog een klusje te doen. “Als je 40 bent en je valt, breek je waarschijnlijk niet je heup. Als je 70 bent, leidt zo'n val tot een ernstige verwonding.”
De vierde factor is volgens Ballantine een rijk sociaal leven. Dat houd je zowel mentaal als fysiek gezond. “Als je alleen woont en weinig sociale contacten hebt, is de kans groot dat je mentaal achteruit gaat en minder actief en betrokken raakt,” denkt Ballentine. Mensen die een sociaal actief leven hebben, zijn ook fysiek vaak actiever en gezonder.
Zelfredzaamheid en uiteindelijk ... speciale artsen
Mensen die steeds ouder en daardoor ziekelijker worden, zijn een zware economische last voor de samenleving. Ballentine vindt daarom dat ouderen zich meer bewust worden van gezonde voeding en hun medische status. “Ze moeten weten waar hun pillen voor zijn, hoe ze die in moeten nemen, maar ook moeten ze kunnen uitzoeken of een voorgestelde behandeling goed voor ze is.”
Maar niet alles heb je zelf in de hand. Obesitas, dementie en verslavingen zorgen voor nieuwe uitdagingen. Ouderen die door zulke problemen niet meer goed voor zichzelf kunnen zorgen, hebben volgens Ballentine meer gespecialiseerde artsen nodig dan er nu zijn. Ze moeten zijn opgeleid om met kwetsbare ouderen te kunnen werken en snappen wat die nodig hebben. Zorg dus dat je zo'n arts onder handbereik hebt, als je eenmaal dit stadium bereikt.
Fotocredits: Old woman, Pixabay
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Marjolein #8 : Ik denk dat "de mening van ene Marjolein uit een gehucht in Zuid-Holland" zeker wel van belang is. Jij hebt in jouw reactie zaken strak getrokken.
Gonneke #11 : Ik wil inderdaad de afweging van degeen, die wetenschappelijke artikelen, weergeeft, maar Dick #12 zat dichter bij de waarheid. Dirk Zavel #2 : gaf dat weer als: "je moet "oud" ook niet zien als een aftakeling (ook al zou je dat gaan denken als je de media volgt)". Zie dan wel ook mijn reactie #4 .
Gonneke, ik denk dat Ria een heel andere irritatie heeft.
Over ons redactionele beleid: we bieden diverse typen stukken. Eigen werk. Gerapporteerd. Opiniërend. Analyserend. Doorgaans is het gerapporteerde niet teveel NL want dat staat al in de krant (dat vind je meer in 'In de media' terug). Soms zijn we zelfs een beetje vals, om de lezers aan het praten te krijgen over de onzin die zomaar in de kranten staat.
In de heel verschillende soorten reflectie die dat oproept zit wat Foodlog zoekt (de draden dus, waar soms parels in onstaan): de meningsvorming en het scheiden daarvan van de feiten naar aanleiding van stukken.
De formule is er nog steeds niet helemaal naar onze zin (er moeten ook technisch nog wat dingen vernieuwen); ook dat is een geleidelijk proces wat we ongemerkt ontwikkelen (en wat nooit klaar zal zijn). Dat doen we wel vanuit een scherp omlijnde gedachte: waarheid en werkelijkheid zijn een proces waarin verschillende perspectieven feit en frame steeds een beetje/anders uit elkaar trekken.
Ria van Laar ik herken je irritatie. Ik heb dat heel vaak wanneer er op Foodlog (en elders) artikelen en onderzoeken (meestal Amerikaans of anderszins buitenlands) worden ''besproken'' zonder dat ze worden besproken. Om te beginnen kun je veel onderzoek niet zo maar 1 op 1 van de ene naar de andere cultuur overzetten. Maar het klakkeloos overnemen van een stuk zonder daar een mening over te hebben of te laten merken dat je je bewust bent van mogelijk te maken op- en aanmerkingen of van culturele verschillen vind ik onwetenschappelijk en met name ook journalistiek onjuist.
Ik heb een ruime 10 jaar in Vlaanderen les gegeven aan hogescholen aan postgraduaat opleidingen (post-HBO) en het schrijven van een wetenschappelijke paper was 1 van de voorwaarden voor afstuderen. Die papers moesten onder andere voldoen aan bepaalde literatuur eisen. Ik ergerde me jaar op jaar bij meerdere papers die ik jureerde aan de klakkeloosheid en de gedachtenloosheid van die literatuur besprekingen. Ik had aardig beleg op mijn verdiende brood kunnen leggen als ik werd betaald voor alle papers waar diverse elkaar vaak tegensprekende wetenschappelijke artikelen zonder commentaar onder elkaar werden ''besproken''.
Diezelfde ergernis heb ik vaak bij (dit soort) artikelen op Foodlog: er is geen toegevoegd waarde, niets waaruit visie spreekt of wat basis geef voor debat. Ik zag liever wat meer onderzoeksjournalistiek. Graaf eens wat dieper, denk er zelf over na en laat je lezers delen in die gedachtegang.
We kunnen ook veel afkijken van de mensen in de Blue Zones, de gebieden waar mensen significant ouder worden én in relatief goede gezondheid verkeren. Ik schreef er op http://www.foodmarketing4u.nl deze blog: http://shoutout.wix.com/so/cL9ozdQh#/main over en nam daarin ook het filmpje op van Jacob Seidell, die het fenomeen nog eens helder uitlegt.
Dat heb ik idd geweten, Marjolein & Ria, dat je eerder je botten breekt als je ouder bent, 3 jaar geleden gevallen met klunen vlak voor ik Harlingen binnen zou rijden als 1e etappe vd elfsteden, dat kon toen voor het laatst. Arm gebroken en per ambulance afgevoerd naar Sneek, en wekenlang fysio gedaan. Toch ben ik het helemaal niet eens met Nick, want als het volgend jaar weer eens zover zou komen, ga ik weer het ijs op (ik doe hem altijd in 2 etappes), ondanks steeds heviger protesten van mijn partner (waarnaar ik soms wel, soms niet luister, als er ijs ligt niet dus). Later las ik dat er zo'n 200 schaatsers die week op dat traject bij een val iets gebroken hadden, voornamelijk 50+ers neem ik aan, jongeren zie je steeds minder op natuurijs, want daar missen ze de fut, het uithoudingsvermogen en de techniek voor (valtechniek kan beter uiteraard).