Gezamenlijke promotie streekkazen noodzakelijk voor succesvolle marketing

Binnen de Europese Unie bestaat sinds 1992 de mogelijkheid Europese bescherming te verkrijgen voor streekproducten. Traditionele streekkazen vormen daarbinnen een belangrijke productgroep. Vooral mediterrane landen kennen een diepgewortelde traditie van consumptie en waardering van streekproducten. In Nederland is de keten vooralsnog te gefragmenteerd en is er onvoldoende samenwerking voor een succesvolle marketing.

Nederland, ofschoon momenteel ’s werelds derde grootste kaasexporteur, heeft slechts vier Europees erkende streekkazen. Een land als Italië heeft er veel meer. Wat kan Nederland van de Italianen leren? René de Bruin, secretaris van de Stichting Streekeigen Producten Nederland (SPN), de Nederlandse koepelorganisatie die zich bezighoudt met keurmerken en regionale initiatieven, legt uit. Een groot verschil met de situatie in Italië is, dat er indertijd onvoldoende
continuïteit en betrokkenheid was in Nederland om de Europese erkenningen in de wacht te slepen en te benutten. Anderzijds wordt een verleende erkenning soms onvoldoende benut in de marketing. Tevens ontbrak er een stimuleringsbeleid, zoals bij de Italiaanse kazen Grana Padano en Parmigiano-Reggiano nadrukkelijk wél het geval is.

Bij de Boeren-Leidse kaas met sleutels is er sprake van kleinschalige productie (ruim 20 kleine producenten) en ontbreekt helaas een goed marketingbudget. Boerenkaas kent momenteel nog 300-340 producenten, met een gezamenlijke productie van 6.460 ton (2005) en heeft zojuist – februari 2007 – een GTS (Gegarandeerde Traditionele Specialiteit, receptuurerkenning) verkregen.

Keten gefragmenteerd, teveel merknamen
Kenmerkend is de toewijding van de producenten van boerenkaas. Tegelijkertijd is de keten gefragmenteerd en is er gebrek aan samenwerking. Kwaliteitslabels, zoals binnenkort het GTS, zullen alleen toegevoegde waarde hebben als de verschillende deelnemers in de boerenkaasketen bereid zijn te investeren in gezamenlijke promotie. De vele merknamen, bedoeld voor verschillende marktsegmenten, vormen door hun versnippering vooralsnog een obstakel voor een succesvolle marketing van het product boerenkaas. Nu is er namelijk voor geen enkel merk voldoende armslag om effectief promotie te voeren. Een noodzakelijke voorwaarde, wil het in de toekomst komen tot succesvolle export en de daarvoor benodigde productie.

Het Vlaamse systeem
De Bruin concludeert dat men voor de toekomst zou kunnen denken aan een systeem als dat in Vlaanderen, waarbij zowel kleine regionale producten alsook kandidaten voor een Europese erkenning goed tot hun recht komen. Dit systeem gaat uit van een piramide met drie niveaus: aan de basis staan de ambachtelijke producenten met regionale streekproducten en regionale labels.

Specifieke producten die geschikt zijn voor erkenning als traditioneel Vlaamse streekproducten, krijgen een speciaal privaatrechtelijk label (streekproduct.be), en ook ondersteuning en promotie vanuit de regionale overheid. Hieruit worden vervolgens geschikte kandidaten geselecteerd voor de aanvraag van een Europese erkenning. Zo doet men tegelijkertijd recht aan de regionale variatie en komen authentieke streekproducten in beeld.

bron: Berichten Buitenland