1 min
Vanmorgen heeft het Gerechtshof in Amsterdam uitspraak gedaan in het hoger beroep dat Dier&recht had aangespannen tegen Agractie. Het gerechtshof bevestigt hiermee de eerdere uitspraak van de rechtbank Amsterdam.
Dier&Recht gebruikte in haar campagne tegen de zuivelindustrie een aantal posters, waaronder een poster waarop stond dat het weghalen van het kalf bij de moeder direct na de geboorte ernstig dierenleed veroorzaakt. Agractie spande daarop een kort geding aan tegen deze bewering en won, maar het grootste deel van de campagne, op de ene poster na, zette Dier&Recht gewoon voort. Het hoger beroep dat Dier&Recht daarop aanspande heeft de organisatie nu verloren; het Gerechtshof Amsterdam bekrachtigt de eerdere uitspraak van de rechtbank Amsterdam dat er geen wetenschappelijke consensus is dat het scheiden van kalf en koe direct na de geboorte ernstig dierenleed veroorzaakt.
Frederieke Schouten, directeur van Dier&Recht, reageert verrast. "Het Gerechtshof spitst zich enkel toe op het ene moment van scheiding van koe en kalf en wil wetenschappelijke consensus zien dat dit ernstig dierenleed veroorzaakt. Terwijl wij het in een ruimer verband zien: er is, als nasleep van die scheiding, meer angst en sterfte, en er zijn meer sociale problemen bij kalveren. Dat mag geen ernstig dierenleed heten?" Dier&Recht overweegt een bodemprocedure en herstart de campagne tegen het leed dat de zuivelconsumptie met zich meebrengt. De posters over het dierenleed achter zuivel zijn vanaf vandaag weer te zien in bushokjes en andere publieke plaatsen in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Haarlem.
Agractie toont zich tevreden met de uitspraak en stelt in een persbericht: "Hiermee is voldoende jurisprudentie om dergelijke walgelijke uitingen in de toekomst te voorkomen of aan te pakken. De vrijheid van meningsuiting in de openbare ruimte is duidelijk begrensd en niet iedereen zomaar ongefundeerde meningen mag spuien! (...) Het goede gesprek over de productie van voedsel en de omgang met dieren moet zeker voortgezet worden, maar dergelijke walgelijke praktijken moeten gestopt worden!" Agractie kondigt meteen vervolgstappen aan als Dier&Recht opnieuw met de beschuldiging van 'ernstig dierenleed' komt.
Dier&Recht gebruikte in haar campagne tegen de zuivelindustrie een aantal posters, waaronder een poster waarop stond dat het weghalen van het kalf bij de moeder direct na de geboorte ernstig dierenleed veroorzaakt. Agractie spande daarop een kort geding aan tegen deze bewering en won, maar het grootste deel van de campagne, op de ene poster na, zette Dier&Recht gewoon voort. Het hoger beroep dat Dier&Recht daarop aanspande heeft de organisatie nu verloren; het Gerechtshof Amsterdam bekrachtigt de eerdere uitspraak van de rechtbank Amsterdam dat er geen wetenschappelijke consensus is dat het scheiden van kalf en koe direct na de geboorte ernstig dierenleed veroorzaakt.
Frederieke Schouten, directeur van Dier&Recht, reageert verrast. "Het Gerechtshof spitst zich enkel toe op het ene moment van scheiding van koe en kalf en wil wetenschappelijke consensus zien dat dit ernstig dierenleed veroorzaakt. Terwijl wij het in een ruimer verband zien: er is, als nasleep van die scheiding, meer angst en sterfte, en er zijn meer sociale problemen bij kalveren. Dat mag geen ernstig dierenleed heten?" Dier&Recht overweegt een bodemprocedure en herstart de campagne tegen het leed dat de zuivelconsumptie met zich meebrengt. De posters over het dierenleed achter zuivel zijn vanaf vandaag weer te zien in bushokjes en andere publieke plaatsen in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Haarlem.
Agractie toont zich tevreden met de uitspraak en stelt in een persbericht: "Hiermee is voldoende jurisprudentie om dergelijke walgelijke uitingen in de toekomst te voorkomen of aan te pakken. De vrijheid van meningsuiting in de openbare ruimte is duidelijk begrensd en niet iedereen zomaar ongefundeerde meningen mag spuien! (...) Het goede gesprek over de productie van voedsel en de omgang met dieren moet zeker voortgezet worden, maar dergelijke walgelijke praktijken moeten gestopt worden!" Agractie kondigt meteen vervolgstappen aan als Dier&Recht opnieuw met de beschuldiging van 'ernstig dierenleed' komt.
Ernstig leed bij kalveren, als gevolg van het direct na de geboorte wegnemen bij de moeder, is niet bewezen. Wel bewezen is het leed als gevolg van het verwaarlozen van het weggenomen ‘onnutte’ kalf: te weinig biest, niet vaak genoeg biest of niet lang genoeg biest, waardoor achtereenvolgens diarree, uitdroging, achterwege laten van medische verzorging en sterven van veel kalveren. Tussen bedrijven bestaan grote verschillen. Het is een onderbouwde constatering van de Gezondheidsdienst voor Dieren. Vreemd dat dit in de studie niet is meegenomen. LTO erkent dit kalverenleed en voert daarom al enige tijd succesvol campagne om het gemiddelde sterftecijfer te halveren, het niveau dat eerder gangbaar was.
Vanwege de kop van het artikel en de tweets van Rutger Bregman werd ik nieuwsgierig naar zijn stuk ''Zuivel is ernstig dierenleed. Van de rechter mag je dat niet zeggen, maar sue me''. En in het Engels tweette hij over ernstige aantasting van de vrijheid van meningsuiting ("Unbelievable. Deeply shocking attack on the freedom of expression".).
Na het doorlezen van het stuk, dat voornamelijk over kalverleed ging en erg summier over vrijheid van meningsuiting, lijkt het vooral op een moedwillige framing van de uitspraak door Rutger Bregman om los te kunnen gaan op de vleeskalverhouderij en zijn veganistische/vegetarische overtuigingen kracht bij te zetten.
Wat ik vooral kwalijk aan het stuk vind, is dat hij het heeft over ernstige aantasting van het vrije woord terwijl de uitspraak daarin juist erg duidelijk over is.
De rechter zegt niet dat je niet mag zeggen dat zuivel ernstig dierenleed veroorzaakt. De rechter zegt dat de poster die beweert dat het scheiden van kalf en koe ernstig dierenleed met zich meebrengt niet correct is. De andere posters die Dier en Recht gebruikt voor hun campagne mogen nog gewoon dus Dier en Recht of Rutger Bregman worden volgens mij helemaal niet ernstig aangetast in de vrijheid van meningsuiting. (Sue me voor het woordje ernstig!)
De uitspraak geeft echter wel aan dat hier grenzen aan zijn:
''Deze uitingen van Dier en Recht zijn een vorm van actievoeren en zijn gedaan in het kader van het publieke debat. Daarin bestaat een grote vrijheid van meningsuiting. In het kader van het publieke debat kunnen ook aanstootgevende of choquerende uitingen toelaatbaar zijn. Maar de vrijheid van meningsuiting is eveneens in het publieke debat niet onbegrensd.
Met de uitlating, als feit presenteren dat het weghalen van kalveren bij de moeder direct bij de geboorte ernstig dierenleed veroorzaakt, van Dier en Recht worden de melkveehouders beschuldigd van het veroorzaken van ernstig dierenleed. Voor een dergelijke beschuldiging moet voldoende steun bestaan in de feiten. (In de volledige uitspraak: Er geldt de verplichting om zoveel mogelijk te vermijden dat uitingen verder gaan dan wat het publieke debat vereist en om geen lichtvaardige ongefundeerde beschuldigingen te uiten).''
Wanneer je in het publieke debat iemand ergens van beschuldigd moet dat dus wel gefundeerd zijn.
Terecht geeft de rechter aan dat het door Dier en Recht aangedragen WUR rapport, geschreven in opdracht van Wakker Dier, zonder peer-review en degelijke onderbouwing van de ongeriefscores, geen valide bewijs is. Zie ook de uitgebreide lijst van vragen bij dit rapport in #18.
De uitspraak al dan niet moedwillig framen als aantasting van de vrijheid van meningsuiting, terwijl deze in dit geval op één punt is begrensd en zonder serieus in te gaan op de beweegredenen voor deze begrenzing van de rechter, vind ik kwalijk.
Vooral in een tijd waarin iedereen denkt en vindt maar vanalles vrijblijvend te kunnen beweren en een ander straffeloos te kunnen beledigen, beschuldigen en bedreigen. Het leidt vooral tot polarisatie, onderling wantrouwen en een grimmige sfeer.
De uitspraak geeft vooral aan dat het vrije woord een groot maar begrensd goed is en verdedigd moet worden. Echter niet door Rutger Bregman in dit geval.
Enige tijd na het kalven komt ook de nageboorte uit de koe. En van nature gaat die koe zijn eigen nageboorte opvreten. Het zou ook dierenleed zijn wanneer boeren de koe te weinig gelegenheid geven om de nageboorte op te vreten. Zou je aan de hand van onderzoeken ook een rechtszaak van kunnen maken. Het is maar net wat je voor het voetlicht wilt brengen.
De kloof tussen 'een dier is een dier' en 'een dier is een product' wordt steeds dieper. Is het dier een bijproduct van het product of is het product een bijproduct van het dier? Kortom, gaat het over het zo goed mogelijk en zo lang mogelijk dieren houden waarbij de producten op natuurlijke wijze en natuurlijke momenten 'vrijvallen'.
Bij OP1 ging Rutger Bregman met name (vrijwel uitsluitend) in op het dierenwelzijn in de vleeskalverhouderij. Die sector is ook op dit forum al vaker besproken. Aandacht voor die sector (die voor de helft 'gebruik maakt' van kalveren uit het buitenland) is terecht en stevige krimp is vanuit verschillende achtergronden te verantwoorden.
Waar in deze discussie helemaal geen aandacht voor is, is het alternatief voor de huidige melkvee- en vleeskalverhouderij. Geen veehouderij is geen (negatief) dierenwelzijn, maar ook geen voedselproductie. Hoe wordt dat voedsel dan wel geproduceerd? En wat doen we dan met alle NLse gronden waar vrijwel uitsluitend gras kan groeien?