2 min
Een mooie gespierde vent met een zongebruinde kop komt binnenlopen. Terwijl ik de koffie neerzet, neemt hij plaats. Coronaproof ga ik tegenover hem zitten aan de andere zijde van de tafel. Ik kijk op en schrik van wat ik zie. Doffe, levenloze ogen kijken mij aan. “Vertel eens”, zeg ik uitnodigend.
Hij is altijd bouwvakker geweest. Zijn lust en zijn leven. Samen met de jongens de bouw op en iets moois maken. Hard werken, vroeg op, vroeg klaar, maar vooral veel schik samen.
Zijn vrouw komt uit een boerengezin. Daar werd veel gepraat, maar weinig gezegd. Zolang het maar over iets of iemand anders ging, was er niets aan de hand. Haar broer was al jong toegetreden tot de maatschap. Volgens de accountant was dat fiscaal aantrekkelijk. Na twaalf jaar liep de samenwerking tussen vader en zoon volledig spaak. Broer was er klaar mee, maar vader wilde er niets van weten. De maatschap werd ontbonden en broer vertrok.
Zijn vrouw gaf niets om het boerenbedrijf, maar des te meer om haar vader. De broer werd, door zowel vader als zus, aangewezen als zondebok. Hij zorgde ervoor dat het boerenbedrijf, dat nota bene al vier generaties in familiebezit was, op de tocht kwam te staan. Hoe durfde hij de maatschap te ontbinden? Hoe durfde hij zijn eigen pad te kiezen? Hoe durfde haar broer haar vader alleen achter te laten met dat mooie bedrijf, dat nota bene voor haar broer uitgebreid was?
In dezelfde tijd werd het crisis in de bouw en raakte hij zijn baan kwijt. Het was een zware tijd; ze hadden jonge kinderen en zowel financieel als relationeel kregen ze het moeilijk. Totdat zijn vrouw hem voorstelde om de plek van haar broer in te nemen. Vader had het zwaar, zo alleen op de boerderij. Ze zouden naar de boerderij kunnen verhuizen om naast vader te gaan wonen. Voor de kinderen zou het fantastisch zijn om op een boerderij te wonen. Voor haar zou het fijn zijn om voor vader te kunnen zorgen en hij zou weer werk hebben. Haar werkelijke motivatie werd niet uitgesproken. De enorme loyaliteit aan vader. De boerderij moest in de benen en in de familie blijven. Door haar man te offeren, kon zij voorkomen dat haar vader gezichtsverlies leed wanneer de boerderij verkocht moest worden.
Hij had geen zin in een leven op de boerderij. Hij wilde op pad. Hij wilde samenwerken met zijn maten in de bouw. Hij wilde plezier hebben. Hij wilde de zekerheid van een vast inkomen en ’s avonds zijn eigen ding doen in plaats van in de melkput staan. Maar, hij durfde niet tegen zijn vrouw in te gaan. Het huwelijk verslechterde en zijn vrouw bleef maar aandringen op een leven op de boerderij. Op een zwak moment gaf hij toe: “Laten we het maar doen.”
De verhuizing was snel geregeld en hij werd als een verloren zoon ontvangen door schoonvader. Het huwelijk bloeide weer op. Iedereen was gelukkig, behalve hij. Jaar in, jaar uit sleepte hij zich van de stal naar huis en andersom. Zijn schoonvader had al vrij vlot zijn kritische rol weer opgepakt en het huwelijk was inmiddels een drama.
'Lieve vrede'
Hij is zich heel goed bewust van zijn eigen rol in het verhaal. Hij heeft zich mee laten nemen op het pad van de ‘lieve vrede’. Hij heeft zichzelf volledig weggecijferd in de hoop dat alles beter zou worden. Hij beseft heel goed dat een verandering die van buitenaf opgelegd wordt, ervoor zorgt dat je steeds verder van jezelf af komt te staan. Hij was niet opgewassen tegen de druk van buitenaf. Nu zit hij hier. Het zal nog een lange weg worden, maar de eerste stap richting zijn eigen pad is gezet.
Paulien Hogenkamp coacht agrarisch ondernemers en bemant de vertrouwenslijn voor de agrarische sector. Zij vertelt over wat zij meemaakt onder boeren die zij bijstaat in hun gang naar de 21e eeuw.
Dit artikel afdrukken
Zijn vrouw komt uit een boerengezin. Daar werd veel gepraat, maar weinig gezegd. Zolang het maar over iets of iemand anders ging, was er niets aan de hand. Haar broer was al jong toegetreden tot de maatschap. Volgens de accountant was dat fiscaal aantrekkelijk. Na twaalf jaar liep de samenwerking tussen vader en zoon volledig spaak. Broer was er klaar mee, maar vader wilde er niets van weten. De maatschap werd ontbonden en broer vertrok.
Zijn vrouw gaf niets om het boerenbedrijf, maar des te meer om haar vader. De broer werd, door zowel vader als zus, aangewezen als zondebok. Hij zorgde ervoor dat het boerenbedrijf, dat nota bene al vier generaties in familiebezit was, op de tocht kwam te staan. Hoe durfde hij de maatschap te ontbinden? Hoe durfde hij zijn eigen pad te kiezen? Hoe durfde haar broer haar vader alleen achter te laten met dat mooie bedrijf, dat nota bene voor haar broer uitgebreid was?
Door haar man te offeren, kon zij voorkomen dat haar vader gezichtsverlies leed wanneer de boerderij verkocht moest wordenLoyaliteit
In dezelfde tijd werd het crisis in de bouw en raakte hij zijn baan kwijt. Het was een zware tijd; ze hadden jonge kinderen en zowel financieel als relationeel kregen ze het moeilijk. Totdat zijn vrouw hem voorstelde om de plek van haar broer in te nemen. Vader had het zwaar, zo alleen op de boerderij. Ze zouden naar de boerderij kunnen verhuizen om naast vader te gaan wonen. Voor de kinderen zou het fantastisch zijn om op een boerderij te wonen. Voor haar zou het fijn zijn om voor vader te kunnen zorgen en hij zou weer werk hebben. Haar werkelijke motivatie werd niet uitgesproken. De enorme loyaliteit aan vader. De boerderij moest in de benen en in de familie blijven. Door haar man te offeren, kon zij voorkomen dat haar vader gezichtsverlies leed wanneer de boerderij verkocht moest worden.
Hij had geen zin in een leven op de boerderij. Hij wilde op pad. Hij wilde samenwerken met zijn maten in de bouw. Hij wilde plezier hebben. Hij wilde de zekerheid van een vast inkomen en ’s avonds zijn eigen ding doen in plaats van in de melkput staan. Maar, hij durfde niet tegen zijn vrouw in te gaan. Het huwelijk verslechterde en zijn vrouw bleef maar aandringen op een leven op de boerderij. Op een zwak moment gaf hij toe: “Laten we het maar doen.”
De verhuizing was snel geregeld en hij werd als een verloren zoon ontvangen door schoonvader. Het huwelijk bloeide weer op. Iedereen was gelukkig, behalve hij. Jaar in, jaar uit sleepte hij zich van de stal naar huis en andersom. Zijn schoonvader had al vrij vlot zijn kritische rol weer opgepakt en het huwelijk was inmiddels een drama.
'Lieve vrede'
Hij is zich heel goed bewust van zijn eigen rol in het verhaal. Hij heeft zich mee laten nemen op het pad van de ‘lieve vrede’. Hij heeft zichzelf volledig weggecijferd in de hoop dat alles beter zou worden. Hij beseft heel goed dat een verandering die van buitenaf opgelegd wordt, ervoor zorgt dat je steeds verder van jezelf af komt te staan. Hij was niet opgewassen tegen de druk van buitenaf. Nu zit hij hier. Het zal nog een lange weg worden, maar de eerste stap richting zijn eigen pad is gezet.
Paulien Hogenkamp coacht agrarisch ondernemers en bemant de vertrouwenslijn voor de agrarische sector. Zij vertelt over wat zij meemaakt onder boeren die zij bijstaat in hun gang naar de 21e eeuw.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het is meer een verhaal van je niet uitspreken en je kinderen opzadelen met jouw droom.
komt voor in de landbouw maar niet exclusief.
Ik was trouwens vandaag bij de tandarts en die heeft ook niet meer van dat soort blaadjes liggen ;-)
wel een verkeerd ontsmettingsprotocol alcohol voor je handen en waterstofperoxide voor je mond, ik had het liever andersom gezien.
#3, ej, er komen allerlei aspecten aan bod, die met landbouw te maken hebben. Moet jou toch aanspreken.
Vreemd verhaal deze keer, wie is nu "dader" en wie is nu "slachtoffer".
Het komt mij wel heel vreemd over om iemand die werkeloos is geraakt en zelfs financieel in de problemen is geraakt (en dat trekt een wissel op de relatie waarschijnlijk) als geofferd te zien als hem een mogelijkheid gegund word om te boeren (of in ieder geval boerenwerk te doen) en zijn gezin weer een fijne plek om te wonen krijgt.
Maar nee de nieuwe boer wilde op pad (zat liever in het cafe?).
Het is moeilijk zonder nadere informatie om medelijden met het "slachtoffer" te hebben, ik heb meer begrip voor de lastige situatie van zijn vrouw en kinderen.
De eerste stap is dat hij advies inwint van Paulien (einde advertorial).
PS. Het duizelt wel een beetje met die broers, man, dochter, schoondochter, schoonvader, zijn vrouw etc. Whodunnit?
geen kwestie van kunnen maar zo wordt foodlog wel een heel breed discussieforum.
"Foodlog is een onafhankelijk nieuwsplatform over voeding, gezondheid, landbouw, levensmiddelenmarketing, voedselpolitiek en aan landgebruik gerelateerde energie- en watervraagstukken – waar nodig tot op (geo)politieke schaal. Elke dag duidt Foodlog - vaak als eerste - het laatste nieuws".
Het is een mooi stuk om eens onder de aandacht van mensen in de sector te brengen of voor in een vrouwenblaadje bij de tandarts.