Koriander vind je lekker of juist vies. Waarom dat zo is, (b)lijkt iets genetisch.
Fransen noemen het de peterselie van hun Noord-Afrikaanse landgenoten. Hou jij van koriander?
Volgens de een heeft het kruid een lekkere, frisse en aromatische citrussmaak. Volgens de ander smaakt het naar zeep, schimmel, modder of insecten. Nutritionfacts legt uit hoe dat komt.
Genetisch
Verschillende aanwijzingen suggereren dat de smaakwaardering van koriander genetisch bepaald is. Van verschillende etnische groepen vindt een verschillend percentage het kruid naar zeep smaken. Zo noemt 14,1% van de Ashkenazische joden (afkomstig uit centraal- of Oost-Europa) de smaak zeepachtig en - dus - niet lekker. In Zuid-Azië is de groep mensen die vinden dat het kruid naar zeep smaken het kleinst, slechts 3,9%. Tevens is gebleken dat eeneiige tweelingen vaak dezelfde smaakbeleving bij koriander hebben, terwijl die correlatie bij twee-eiige tweelingen minder sterk was.
Defect
Het vermoeden werd bevestigd door een studie onder 14.000 deelnemers die koriander naar zeep vonden smaken en 11.000 mensen die aangaven of ze koriander wel of niet lekker vonden. Ze bekeken het totale genoom van alle proefpersonen en ontdekten een associatie van gen OR6A2 op chromosoom 11.
Dat gen zorgt ervoor dat we bepaalde stoffen kunnen ruiken. Onder deze stoffen valt ook E-(2)-Decenal, dat zowel in koriander voorkomt als in de stinkende stoffen die insecten afscheiden om zich te beschermen tegen vijanden.
Het is daarom denkbaar dat mensen die koriander lekker vinden, een genetisch defect hebben waardoor ze de stinkende stof niet kunnen ruiken.
Dit artikel afdrukken
Volgens de een heeft het kruid een lekkere, frisse en aromatische citrussmaak. Volgens de ander smaakt het naar zeep, schimmel, modder of insecten. Nutritionfacts legt uit hoe dat komt.
Genetisch
Verschillende aanwijzingen suggereren dat de smaakwaardering van koriander genetisch bepaald is. Van verschillende etnische groepen vindt een verschillend percentage het kruid naar zeep smaken. Zo noemt 14,1% van de Ashkenazische joden (afkomstig uit centraal- of Oost-Europa) de smaak zeepachtig en - dus - niet lekker. In Zuid-Azië is de groep mensen die vinden dat het kruid naar zeep smaken het kleinst, slechts 3,9%. Tevens is gebleken dat eeneiige tweelingen vaak dezelfde smaakbeleving bij koriander hebben, terwijl die correlatie bij twee-eiige tweelingen minder sterk was.
Defect
Het vermoeden werd bevestigd door een studie onder 14.000 deelnemers die koriander naar zeep vonden smaken en 11.000 mensen die aangaven of ze koriander wel of niet lekker vonden. Ze bekeken het totale genoom van alle proefpersonen en ontdekten een associatie van gen OR6A2 op chromosoom 11.
Dat gen zorgt ervoor dat we bepaalde stoffen kunnen ruiken. Onder deze stoffen valt ook E-(2)-Decenal, dat zowel in koriander voorkomt als in de stinkende stoffen die insecten afscheiden om zich te beschermen tegen vijanden.
Het is daarom denkbaar dat mensen die koriander lekker vinden, een genetisch defect hebben waardoor ze de stinkende stof niet kunnen ruiken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Voor de duidelijkheid:
Ik plaatste volgende ps #9 ("PS. Interessant artikel in de NRC Wetenschapkatern za 10 dec. 2016 over peer review en het (terecht) dalend vertrouwen in publicaties van onderzoekers door o.a. de huidige explosie in wetenschappelijke ijver om vooral op te vallen en snel te scoren..")
om de volgende reden:
In de topic staat "(b)lijkt iets genetisch".
Dat is correct. De twijfel wordt genoteerd.
Dat het artikel zelf de veronderstelling min of meer als geaccepteerd omschrijft, doet er niet toe.
Het vertaalt een visie.
Ik wilde met mijn voetnoot duidelijk maken, dat gepubliceerd onderzoek op zich, en de interpretatie door derden, niet altijd de garantie bieden, dat conclusies juist 'blijken'.
De NRC katern waar aan refereer gaat daar in 5 verschillende artikelen diep op in.
En dat juist smaakbeleving (raakt emotie, afkeer, walging) etnisch bepaald zou kunnen zijn..., is bij 'lijken', je op glad ijs begeven.
Daarom lijkt mij inprenting voorlopig zwaarder te wegen dan groeps-genetica.
Tot onderzoek leidt tot hard wetenschappelijk 'blijken'.
Maar dan nog hou ik mijn hart vast..
Etnische onderscheidings-genetica ? Brrr.
Sytske Barkhuis en Enno Veerman Het klopt dat kiwi een eiwitsplitsend enzym bevat wat de yoghurt geen goed doet :-). Maar niet iedereen proeft dan de bittere smaak van het gesplitste eiwit wat dan ontstaat. Ik maakte ooit mee dat de gastvrouw trots was op haar dessert en de gasten niet durfden te zeggen dat het oneetbaar was....
#11 ,#14
Het is heel goed mogelijk dat bij de afbraak van melkeiwit door kiwi-enzymen bitter smakende eiwitfragmenten (peptiden, aminozuren) worden gevormd.
Yneke Kootstra,
Ik heb altijd begrepen dat de combinatie kiwi + yoghurt niet goed is vanwege een eiwitsplitsend enzym dat in kiwi (en ook in ananas) zit. Laat je dit een tijdje staan dan gaat de yoghurt schiften.
Jur Schuurman Wat ik me herinner gaat het bij kiwi en pijnboompitten om genen. Je proeft het of niet en daar verandert in de loop van jaren niets meer aan. Maar ik ben het met de anderen eens dat je koriander nog wel kunt leren waarderen. Dus het verraste mij ook dat genen hier ook een rol spelen. Zou het misschien terug te voeren zijn op superproevers en niet-superproevers? (ook genetische aanleg natuurlijk) Of rept het onderzoek daar niet over?