Waar het op uitdraaide, concludeert hij zelf in het filmverslag van het Café. Een aanwezige marketeer met culturele bagage onder de motorkap merkte op dat hij moest denken aan de Duitse filosoof Peter Sloterdijk die een heldere analyse maakt van de moderne samenleving: voor het eerst in de geschiedenis zijn 'gewone' mensen tegen vooruitgang en verguist de elite de conservatief geworden massa die zijn leven niet wil veranderen, terwijl dat met het oog op de toekomst wel zou moeten. De koningen, degenen die het gesprek in de democratie beheersen, rebelleren tegen de massa. Luisterend naar de ergernissen van het publiek, concludeerde gespreksleider Veerman dan ook: "Jullie ergeren je aan de anderen, aan 'gewone' mensen."

Mannen die menen dat flatbewoners in meerderheid moestuinen hebben noemden zich proletariër. Oud-gedienden van de verse en lokale voedselbeweging vonden dat er 'nu eens gedaan moet worden'; geen gepraat meer. De aanwezige Carolyn Steel, auteur van The Hungry City, noemde praten ook actie en bepleitte de oprichting van een Partij voor het Eten. Elites moeten via de democratie hun heilzame werk doen en niet via revoluties, vond zij.

Eén bezoeker gaf namens 'gewoon Nederland' aan 'schijtziek' te worden van al die 'heilige mensen' in de zaal. Van de weeromstuit koopt hij liever een plofkip dan een zogenaamd goede. Een webontwikklaar - hij was er vanwege zijn betrokkenheid bij de website van Foodlog én zijn oprechte interesse in eten - sloot zich daarbij aan en gaf aan dat er kennelijk geen middenweg bestaat tussen voedselfundamentalisme en beter eten.

Tot slot constateerde iemand droogjes dat er van revolutie geen sprake is als de massa niet meedoet.

Maria Kolossa sprak met de bezoekers van het Café en tekende heel diverse commentaren op:

Het nut en de onzin van het Food Revolution Cafe from Maria Kolossa on Vimeo.



Fotocredits: Eugène Delacroix, 'La liberté guidant le peuple' (1830, uitsnede)
Dit artikel afdrukken