Consumenten snappen levensmiddelenmakers niet en omgekeerd. Da's onhandig. Daarom werd een conferentie bedacht om daar doorheen te breken, want tech is onvermijdelijk in de 21e eeuw, maar consumenten moeten het wel willen eten. Wat leverde dat op?
Dat is te lezen in het verslag van de conferentie Zachte zorgen, harde gevolgen én te bekijken in onderstaande animatie:
Tech is OK, zeggen levensmiddelenmakers. Nee, we willen het natuurlijk, zeggen consumenten. Pakjes, bakjes en zakjes maken eten geweldig en duurzaam - en dat is waar! - zeggen technologen. Je moet zelf koken, zeggen consumentengoeroe's zoals Karin Luiten.
We vroegen Dirk Haen, die de conferentie mede organiseerde wat hij ervan geleerd heeft en hoe volgens hem ons eten er over 10 jaar uit gaat zien. Hij antwoordde ons het volgende:
Geleerd
"De conferentie werd bezocht door een vrij diverse groep mensen uit verschillende hoeken van voedingsland. Het werd me duidelijk dat in elk van die kringen wel mensen te vinden zijn die begrijpen waar die zachte zorgen over gaan, en waarom ze voor eters zo belangrijk zijn. Dat is goed nieuws. Tegelijkertijd kreeg ik ook de indruk dat ze nog niet zo helder voor ogen hebben welke partijen in voedingsland dan aangewezen zijn om een verantwoordelijkheid te nemen voor die zachte zorgen; en wat die partijen dan vervolgens kunnen doen om aan zachte zorgen ook echt gehoor te geven. Wat zouden we moeten doen om voedsel “natuurlijker” te maken? Hoe kunnen producten bijdragen aan “de meerwaarde van samen eten”?
Dit zijn geen eenvoudige vragen; ik heb daar zelf ook geen pasklaar antwoord op. In elk geval is met de conferentie een eerste stap gezet in een publieke discussie over deze verantwoordelijkheden.
Anderzijds viel mij op dat er toch ook enige scepsis is over de zin van een dergelijke discussie. Deelnemers leken hiervan wel overtuigd te zijn, maar vroegen zich tegelijkertijd af of zowel consumenten als aanbieders zelf wel een belang zien in een dialoog over zachte zorgen: waarom zouden zij met elkaar om tafel gaan zitten? Er heerst een sterke overtuiging dat – als puntje bij paaltje komt – de “markt” bepaalt, en niet het “forum”. Mijns inziens is dat een hardnekkig misverstand."
Wat eten we over 10 jaar als het aan de consument ligt?
"Dat weet ik niet; ik heb wel ideeën over hoe het aanbod eruit zou moeten zien. Hier is een denkrichting: voedingsproducten moeten qua samenstelling en bewerking eenvoudiger worden, en het aanbod gevarieerder. Dat wil zeggen: maak het de consument gemakkelijker om “goed voedsel” te herkennen, en maak hem minder afhankelijk van wetenschappelijke expertise over wat er in je eten zit en wat het met je doet. Daar kun je het aanbod op afstemmen. Maak het aanbod gevarieerder, in de zin dat wat er in de schappen ligt een veel breder palet van waarden uitdrukt dan nu het geval is. Maak plaats voor andere waarden dan gemak en betaalbaarheid alleen. Betrek hiervoor eters (niet alleen kopers) vroegtijdig (en niet alleen in de eindfase) bij productinnovatie."
Wij doen een poll: denk je dat levensmiddelentechnologie een noodzakelijk kwaad is of helpt het de mensheid juist vooruit? Als je voor het laatste bent, wil je dan in de commentaren eens proberen aan te geven waarom? Don't be shy!
Fotocredits: Bacteria solution, Umberto Salvagnin
-- POLL --
Dit artikel afdrukken
Tech is OK, zeggen levensmiddelenmakers. Nee, we willen het natuurlijk, zeggen consumenten. Pakjes, bakjes en zakjes maken eten geweldig en duurzaam - en dat is waar! - zeggen technologen. Je moet zelf koken, zeggen consumentengoeroe's zoals Karin Luiten.
We vroegen Dirk Haen, die de conferentie mede organiseerde wat hij ervan geleerd heeft en hoe volgens hem ons eten er over 10 jaar uit gaat zien. Hij antwoordde ons het volgende:
Geleerd
"De conferentie werd bezocht door een vrij diverse groep mensen uit verschillende hoeken van voedingsland. Het werd me duidelijk dat in elk van die kringen wel mensen te vinden zijn die begrijpen waar die zachte zorgen over gaan, en waarom ze voor eters zo belangrijk zijn. Dat is goed nieuws. Tegelijkertijd kreeg ik ook de indruk dat ze nog niet zo helder voor ogen hebben welke partijen in voedingsland dan aangewezen zijn om een verantwoordelijkheid te nemen voor die zachte zorgen; en wat die partijen dan vervolgens kunnen doen om aan zachte zorgen ook echt gehoor te geven. Wat zouden we moeten doen om voedsel “natuurlijker” te maken? Hoe kunnen producten bijdragen aan “de meerwaarde van samen eten”?
Dit zijn geen eenvoudige vragen; ik heb daar zelf ook geen pasklaar antwoord op. In elk geval is met de conferentie een eerste stap gezet in een publieke discussie over deze verantwoordelijkheden.
Anderzijds viel mij op dat er toch ook enige scepsis is over de zin van een dergelijke discussie. Deelnemers leken hiervan wel overtuigd te zijn, maar vroegen zich tegelijkertijd af of zowel consumenten als aanbieders zelf wel een belang zien in een dialoog over zachte zorgen: waarom zouden zij met elkaar om tafel gaan zitten? Er heerst een sterke overtuiging dat – als puntje bij paaltje komt – de “markt” bepaalt, en niet het “forum”. Mijns inziens is dat een hardnekkig misverstand."
Wat eten we over 10 jaar als het aan de consument ligt?
"Dat weet ik niet; ik heb wel ideeën over hoe het aanbod eruit zou moeten zien. Hier is een denkrichting: voedingsproducten moeten qua samenstelling en bewerking eenvoudiger worden, en het aanbod gevarieerder. Dat wil zeggen: maak het de consument gemakkelijker om “goed voedsel” te herkennen, en maak hem minder afhankelijk van wetenschappelijke expertise over wat er in je eten zit en wat het met je doet. Daar kun je het aanbod op afstemmen. Maak het aanbod gevarieerder, in de zin dat wat er in de schappen ligt een veel breder palet van waarden uitdrukt dan nu het geval is. Maak plaats voor andere waarden dan gemak en betaalbaarheid alleen. Betrek hiervoor eters (niet alleen kopers) vroegtijdig (en niet alleen in de eindfase) bij productinnovatie."
Wij doen een poll: denk je dat levensmiddelentechnologie een noodzakelijk kwaad is of helpt het de mensheid juist vooruit? Als je voor het laatste bent, wil je dan in de commentaren eens proberen aan te geven waarom? Don't be shy!
Fotocredits: Bacteria solution, Umberto Salvagnin
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@ laura: -als ze het maar eens beter zouden weten-, dat zit ook in het motto -eten-weten-geweten- van professor Fresco, zij denkt dat de gemiddelde, niet ingevoerde consument nauwelijks weet hoe alles in elkaar steekt, door hypes en de media op het verkeerde been wordt gezet (valse romantiek) en wil dat met haar studie wageningen, ervaring fao , een boek en nu weer een TV serie graag uitleggen, recht zetten, zodat we betere (=bewuste) keuzes kunnen doen. helaas, zo werkt dat allang niet meer natuurlijk, ben ik met je eens, dat is gepasseerd station. net zo min als de technoloog wil zij een dialoog, ze wil doceren, en de technoloog zit in het complex van de verleiders/voorspiegelaars/vermarkters, zo zie ik het tenminste. die doen rustig nog een schepje bovenop die valse romantiek, als het ze uitkomt!(stiekem hoop ik dat ik het helemaal mis heb met dit zwarte scenario, maar word er de laatste tijd niet vrolijker op)
Waarschijnlijk dat er over hun hoofd wordt bepaald 'wat ze wel niet zouden vinden, als ze maar beter wisten'. Net zoals ik nu doe eigenlijk. ;-)
Ik vroeg me na afloop af of de levensmiddelentechnologen wel een échte dialoog wíllen. Want dan kan de uitkomst - na een constructieve uitwisseling van kennis en zorgen - ook zijn dat consumenten jouw technologie niet wenselijk vinden. Ik ben benieuwd of er een technoloog op het forum is die dat een uitkomst vindt waar hij/zij iets mee kan?
Dat snap ik, ik bedoelde: wat zouden die 'gewone echte' consumenten van al dat gepraat en gedelibereer hebben gevonden?
Dick, dat wat ik zojuist noemde, 'echte' consumenten erbij. Ik vond dat dogma 'als we het maar beter uitleggen, willen de mensen het vanzelf ook wel eten', nog erg heerste. Is m.i. niet zo.
Laura, wat zou het verschil hebben gemaakt volgens jou?