De varkens laat hij zelf slachten. Hij laat ze zelf tot vleeswaren verwerken en verkoopt direct aan consumenten in een eigen winkeltje waar ook andere boeren hun producten direct verkopen.
Nog steeds moet hij op zijn sloffen €75.000 euro inkomen kunnen verdienen, zoals hij zelf zegt 'zonder een cent van de bank te hoeven lenen'. Iedere Nederlandse en Franse varkensboer, zelfs de grootste en meest succesvolle, is daar stinkend jaloers op.Regulier
Soulier heeft een regulier varken met een flinke vrije uitloop. Het voer is niet biologisch, maar wel met zo weinig mogelijk bestrijdingsmiddelen geteeld. Daar heeft Frankrijk een systeem voor dat lutte raisonnée ('verstandige bestrijding') heet.
En wat verdient hij? Dat vertellen de uitzending en de MidiLibre niet. Ik vroeg het ooit iemand die het net zo doet, met een nog kleiner aantal dieren. Het biggetje wordt ingekocht en wordt in ca. 3 maanden afgemest. Ga er dus vanuit dat hij 3 'rondjes' per jaar kan doen. Dat zijn 600 varkens. Het nuttig karkasgewicht is 90 kilo. Dat betekent dus 54.000 kilo vlees per jaar.
Ik ontfutselde die andere boer zijn marge na aftrek van alle kosten. Tussen de €2,50 en €3,50 de kilo is uitstekend te halen als de verkopen en verwerking eenmaal draaien. En dat bij een prijs die niet boven de supermarkten ligt. In varkensboerentaal betekent dat een kilo varkensvlees de boer €5 oplevert. Dat is bijna 4 maal zoveel als een grote boer.
Anderhalve ton
De kunst is uiteraard om dat 'draaien' voor elkaar te krijgen. Maar dan heb je ook wat. Deze boer kan, als hij het goed doet, zo'n anderhalve ton per jaar draaien met 10% van het aantal dieren en de lasten van een 'gewone' varkensboer. De beesten van Soulier zien er wat groter uit, dus hij laat ze waarschijnlijk wat ouder worden dan 6 maanden, zoals een gewoon slachtvarken. Nog steeds moet hij op zijn sloffen €75.000 euro inkomen kunnen verdienen, zoals hij zelf zegt 'zonder een cent van de bank te hoeven lenen'. Iedere Nederlandse varkensboer, zelfs de grootste en meest succesvolle, is daar stinkend jaloers op.
Au cochon gourmet from Foodlog.nl on Vimeo.
Wij ontdekten al eerder een Zuid-Franse collega van Soulier. Ze heet Brigitte Allue en maakt van een gewoon roze varken dat binnen wordt gehouden in een standaard schuur de heerlijkste vleeswaren. De stad Béziers rijdt er voor uit naar haar eigen boerderijwinkel. Net als Soulier verkoopt ze ook via een gezamenlijke boerenwinkel. Al jaren geleden zei ze me: "de prijs van varkens op de vleesmarkt laat me compleet koud; ik heb tevreden klanten die graag bij me terugkomen en verbouw mijn eigen voer. Niemand doet me wat, zolang ik mijn eigen klanten heb."
Wat is hun geheim? Ze hebben zichzelf bijzonder kunnen maken.Niet duurder, wel veel rendabeler
Brigitte, haar ouders en haar man hebben 200 hectare oude wijngaarden waarop ze het graan voor hun dieren verbouwen. Ik ben ditmaal niet bij haar langsgegaan om te vragen of ze last heeft van de crisis omdat ik al kan raden wat ze me glimlachend gaat antwoorden.
Toch betalen haar klanten geen cent meer voor haar heerlijke gekookte ham dan bij de supers van Leclerc of Intermarché. Die komt echter van klagende Bretonse boeren die met grote aantallen dieren en schulden de kost dachten te kunnen verdienen. Zelfs toen het met hen nog niet zo heel slecht ging, verdienden Soulier en Allue al een aanzienlijk beter belegde boterham.
OK, het is waar. In de Hérault zijn nauwelijks varkensboeren. Daarom kunnen Soulier en Allue het zo makkelijk redden. Hun varkens zijn niet bijzonder, hun vleeswaren gewoon goed (maar dat zijn ze bij de Lidl ook). Wat is hun geheim? Ze hebben zichzelf bijzonder kunnen maken, terwijl ze doodgewoon zijn.
Fotocredits: still, Dominique Soulier, BFMTV
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Graag wil ik reageren op reacties #18 en #22 waarin de vraag wordt gesteld wat er zou gebeuren wanneer bij deze boer in de buurt een vergelijkbaar initiatief wordt opgestart, en of het opschaalbaar zou zijn.
Wij maken op ons bedrijf biologische kaas en verkopen dat ook in ons huiswinkeltje. Ik erken dat dat een niche is, en niet voor iedereen weggelegd. Net zoals het niet voor iedereen is weggelegd om een grootschalig, intensief bedrijf te managen. Niettemin zou ik willen inbrengen dat er in ons dorp 8 andere kaasboerderijen zijn, waarvan er 7 ook een huiswinkeltje hebben. Onze ervaring is dat dit elkaar juist versterkt. Niet altijd natuurlijk. Er is sprake van concurrentie, zeker, maar de voordelen zijn groter dan de nadelen. Alle boerderijwinkeltjes in ons dorp zijn de afgelopen jaren qua omzet zeer fors gegroeid.
Veel van onze consumenten vallen (logischerwijs) in de categorie 'op zoek naar iets bijzonders'. Dat bieden de boerderijen in ons dorp hen. Klanten kunnen afwisselen in ons dorp en waarderen dat. Ze komen er speciaal voor. Wat helpt is dat we (natuurlijk) niet allemaal hetzelfde zijn: de één maakt Boeren Leidse Kaas, een ander maakt geitenkaas, op het volgende bedrijf kun je naast kaas ook rauwe melk kopen en wij onderscheiden ons doordat we biologisch zijn.
Het op zo korte afstand aanwezig zijn van zo veel verschillende kaasboerderijen wordt in ons dorp als onderscheidend aspect vermarkt. Zo zijn er zijn 'boerenkaasfietsroutes' ontwikkeld, vergelijkbaar met wijnroutes zoals je die in Italie hebt. De gemeente is trots op haar kaasboerderijen en koestert die (wat bij vergunningverleningen en zo niet onhandig is). Het dorp profileert zich ook als 'het boerenkaasdorp'. Eens in de 2 jaar organiseren de gezamenlijke kaasboeren het 'boerenkaasfeest', een zeer goed bezocht evenement. Bij de afslag naar de A4 is onlangs een nieuw 'recreatief transferium' geopend, met een speciaal boerenkaaspromotiewinkeltje waarin alle kaasboerderijen worden gepresenteerd.
Het punt dat ik probeer te maken is denk ik dit: als je begint te denken in termen van niches en onderscheidend vermogen is er veel mogelijk. Niet onbeperkt natuurlijk - niets is onbeperkt. Maar om nou simpelweg deze varkensboer af te serveren als marginaal, niet kopieerbaar en dus niet relevant is te makkelijk.
Louise Fresco heeft geen gelijk. Ok, ik voed de wereldbevolking niet, en deze varkensboer ook niet, maar wie wel? Dat is ook helemaal mijn doel niet, en ik vermoed ook niet van deze varkensboer. Mijn doel is simpelweg een gezond bedrijf te runnen, met perspectief naar de toekomst, in harmonie met samenleving en omgeving, met tevreden klanten, en een belegde boterham voor mij en mijn gezin. Net als de bakker op de hoek, en net als de familie Heineken, die ook bij ons om de hoek zit. Dat Louise Fresco iets anders van mij verwacht is haar probleem. (En dat ís haar probleem, maar dat terzijde.) En het gaat ons goed. Er valt altijd wat te zeuren, maar die doelstelling, dat lukt vooralsnog heel behoorlijk. Het succes van deze varkensboer verbaast mij daarom allerminst.
Suum cuique, zoals de Romeinen zeggen (zeiden?).
Martijn, heel veel in het leven gaat cyclisch of met golfbewegingen; maar als je gelijk hebt en ik ben geniegd te zeggen dat je dat hebt is er maar een conclusie die rest en dat is dat er een flinke krimp in de sector zal komen omdat de cooperaties ook zware concurrentie hebben en er teveel beneden de lostprijs verkocht wordt.
Mag ik iedereen eerst dringend aanraden om Ha-Joon Chang te lezen? Tegenwoordig zijn zijn klassiekers ook online te lezen:
https://mafhom.files.wordpress.com/2013/02/23-things-they-dont-tell-you-about-capitalism.pdf
https://analepsis.files.wordpress.com/2011/08/ha-joon-chang-bad-samaritans.pdf
Welvaart ontstaat door organisatie, samenwerking, en arbeidsdeling/specialisatie. Zelf als boer alles in de hand houden (zelf kaasmaken, zelf veevoer verbouwen) is een recept voor armoede. Chang noemt nadrukkelijk de Nederlandse zuivelcoöperaties als voorbeeld van hoe welvaart ontstaat. Zelf weer eigengemaakte kaas gaan verkopen, is dus een stap terug.
Engelbert, daar zou de gemiddelde Nederlandse boer die 60-100% exporteert, zelfs als het zou lukken, niets aan hebben.
En wat zou het perspectief zijn als een collectief van die buurtwinkeltjes het nu een voor elkaar zouden krijgen om on-line bestellen mogelijk te maken en b.v 1 of 2x week bezorgen?