Dat beweert vandaag het Mesdagfonds in een persbericht. Daarin wordt gesuggereerd dat riolen en watervogels (ganzen) een belangrijk aandeel in het Nederlandse fosfaat- en nitraatprobleem hebben. Als de overheid dat niet onderkent, zullen sancties uit Brussel volgen. Volgens bestuurder Vogelaar kan de landbouw andermans problemen niet oplossen en moeten die daarom benoemd worden.
Vandaag overhandigde het bestuur van het Mesdag Zuivelfonds (Mesdagfonds) de petitie Waterkwaliteit aan de leden van de vaste commissie van Infrastructuur en Milieu.
De petitie vraagt aandacht voor de verbetering van de kwaliteit van het oppervlaktewater in landbouwgebieden. Aanvankelijk leidden de ingestelde maatregelen tot forse verbetering van de waterkwaliteit, maar sinds een aantal jaren is er sprake van stagnatie.
Het Mesdagfonds vroeg journalist Geesje Rotgers onderzoek te doen naar de oorzaak daarvan.
Haar onderzoek laat zien dat in gebieden met een hoge fosfaatbelasting weinig intensieve veeteelt is, maar wel veel riooloverstorten, watervogels en natuurlijke kwel. Er zijn grote knelpunten gesignaleerd in het oppervlaktewater in West-Nederland, terwijl hier weinig veehouderij en landbouw gevestigd is.
“Het oplossen van de waterproblemen in Nederland ligt voor een belangrijk deel op het bord van de landbouw, maar uit het onderzoek dat wij hebben laten uitvoeren, blijkt dat de landbouw in een aantal gebieden niet alleen de oorzaak kan zijn. De landbouw kan hier dus ook niet alleen het probleem oplossen”, aldus bestuurder Jan Cees Vogelaar van het Mesdagfonds.
Vogelaar wees erop dat ook watervogels, riooloverstorten en fosfaatrijke kwel een bijdrage leveren aan de fosfaat- en nitraatbelasting van het oppervlaktewater, maar deze bronnen vallen nu voor een belangrijk deel buiten beeld. Vogelaar wijst erop dat wanneer knelpunten niet adequaat worden aangepakt en verbetering van de waterkwaliteit uitblijft, toekomstige sancties door de Europese Commissie niet kunnen worden uitgesloten.”
Fotocredits: Jan Cees Vogelaar (rechts) overhandigt de petitie aan de Vaste Kamercommissie van Infrastructuur en Milieu, Mesdagfonds
Dit artikel afdrukken
De petitie vraagt aandacht voor de verbetering van de kwaliteit van het oppervlaktewater in landbouwgebieden. Aanvankelijk leidden de ingestelde maatregelen tot forse verbetering van de waterkwaliteit, maar sinds een aantal jaren is er sprake van stagnatie.
Het Mesdagfonds vroeg journalist Geesje Rotgers onderzoek te doen naar de oorzaak daarvan.
Haar onderzoek laat zien dat in gebieden met een hoge fosfaatbelasting weinig intensieve veeteelt is, maar wel veel riooloverstorten, watervogels en natuurlijke kwel. Er zijn grote knelpunten gesignaleerd in het oppervlaktewater in West-Nederland, terwijl hier weinig veehouderij en landbouw gevestigd is.
“Het oplossen van de waterproblemen in Nederland ligt voor een belangrijk deel op het bord van de landbouw, maar uit het onderzoek dat wij hebben laten uitvoeren, blijkt dat de landbouw in een aantal gebieden niet alleen de oorzaak kan zijn. De landbouw kan hier dus ook niet alleen het probleem oplossen”, aldus bestuurder Jan Cees Vogelaar van het Mesdagfonds.
Vogelaar wees erop dat ook watervogels, riooloverstorten en fosfaatrijke kwel een bijdrage leveren aan de fosfaat- en nitraatbelasting van het oppervlaktewater, maar deze bronnen vallen nu voor een belangrijk deel buiten beeld. Vogelaar wijst erop dat wanneer knelpunten niet adequaat worden aangepakt en verbetering van de waterkwaliteit uitblijft, toekomstige sancties door de Europese Commissie niet kunnen worden uitgesloten.”
Fotocredits: Jan Cees Vogelaar (rechts) overhandigt de petitie aan de Vaste Kamercommissie van Infrastructuur en Milieu, Mesdagfonds
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Helder, Geesje, en gelijk maar een duim!
# 18 Wouter, ik heb de P-meetuitkomsten in water op zand, klei en veen met elkaar vergeleken. Zowel het RIVM (LMM-meetnet voor mestbeleid) als de waterschappen (MNLSO-meetnet voor mestbeleid) meten P-totaal in boerenslootwater. Toen ik de meetuitkomsten van RIVM en waterschappen met elkaar vergeleek, bleken de waterschappen structureel 2x zoveel fosfaat te meten als het RIVM. Toen ik de kwestie aankaartte bij onze autoriteiten, kwam aan het licht dat een verschil in lab-methode het verschil in uitkomst veroorzaakte. Welke de juiste lab-methode is, dat is voor mij nog altijd de vraag.
Dan naar jouw vraag: met de RIVM-lab.methode vind je weinig verschil in P-concentraties in water op veen en zand. Gebruik je de waterschaps-lab.methode, dan vind je 3x meer P in water op veen in vergelijking met zand.
De milieuwetenschap staat bol van de aannames, merk ik keer op keer. En geregeld blijken aannames, hoe logisch ze ook klinken, toch niet te kloppen met de meetuitkomsten. In hoeverre jouw idee opgaat dat het waterpeil een belangrijk effect heeft op de hoeveelheid P in het oppervlaktewater, daarover durf ik me op dit moment niet uit te laten. Daarvoor zou ik eerst de meetuitslagen in het oppervlaktewater moeten koppelen aan de grondwaterstanden, en daar wat statistiek op moeten loslaten.
Geesje #16, je schrijft "het lijkt mij aannemelijk dat alle fosfaten die door mensen in het water worden gebracht via riooloverstort en RWZI's ook afkomstig zijn uit de landbouw ;-)". Daar heb je natuurlijk gelijk in. En ook die emissies mogen we niet op het conto van de boer schuievn. Want je kunt P heel goed uit rioolwater halen.
Graag nog je reactie op mijn opmerking in #1 over mineralisatie van veengrond. Heb je daar naar gekeken?
Vanaf de vroege Middeleeuwen: inderdaad Geesje, neerslag van P uit de landbouw, maar vooral van die in verre oorden (vroeger Baltische landen, nu Amerika e.a. continenten, en, donot forget the sea, al die haring, kabeljauw en walvis, van de verste uithoeken ter wereld, allemaal naar de consumenten in dat kleine landje aan de Noordzee, en, via hun excrement, naar de directe ommelanden en wateren. Wat een verschil met bijv. Brazilie, waar het net andersom is.
Nog iets over watervogelpoepjes: tot halverwege vorige eeuw werden rond Zaandam veel eenden gehouden op ondermaatse vis en visafval van de visafslag (het zgn. puf). De eendeneieren (het waren er 100.000en) gingen in de Zaanse beschuit, en de afval daarvan weer viavia in het riool, de eendenpoep kwam op de weiden en landerijen terecht, door de eenden zelf verspreid, want ze werden half wild gehouden. Kortom: een win-win-win situatie! Dat ligt inmiddels anders dus!!
#15 Wouter, het lijkt mij aannemelijk dat alle fosfaten die door mensen in het water worden gebracht via riooloverstort en RWZI's ook afkomstig zijn uit de landbouw ;-)
Ik heb in de literatuur opgezocht welke vogels vooral in het water mesten (sommige soorten mesten meer op het land) en SOVON publiceert kaarten met getelde aantallen per soort per regio. Hoewel watervogels in heel Nederland voorkomen, ligt het zwaartepunt van de watermesters in West-Nederland, het stroomgebied van de grote rivieren en een stuk van Friesland en Groningen.