#3, #4 en #1
Het netwerk veganistische telers in Nederland (www.bio-vegan.nl) pleit (net als de NVV) voor een eind aan al het diergebruik en aan het houden van dieren als eigendom. Aangezien doorgaans de teelt van wijndruiven voor 'veganistische' wijn met behulp van dierlijke inputs (nog) verbonden is met de uitbuiting van landbouwhuisdieren, wijzen ze een dergelijke 'biologische' teeltwijze af. (Anders is het net als het promoten van biologische gerst voor de productie van whiskey, en van biologische tabak voor rookwaren, als 'gezonder' te betitelen.)
Wat dit betreft hebben veganistische telers altijd overhoop gelegen met al diegenen in de permacultuur-beweging, die zonder te twijfelen dieren beschouwen als een integraal onderdeel van hun bedrijfssystemen. Daar mest inderdaad een zwak argument is voor instandhouding veehouderij, hebben 'bewuste' veganistische telers van wijndruiven de koe uit de keten geknipt.
Op 'biocyclische vegan' teeltbedrijven in Griekenland en Cyprus (www.biocyclic-vegan.org) worden, ondanks (of dankzij!) dat het houden van productiedieren en het gebruik van inputs op basis van dierlijke meststoffen en slachtafval uit respect voor de waardigheid van het dier in de ban is gedaan, kwaliteitswijnen (en olijvenolie) geproduceerd. En, ook dat heb ik met mijn eigen ogen gezien.
De mythe dat dierlijke mest onontbeerlijk is voor het onderhouden van de bodemvruchtbaarheid in conventionele, regeneratieve en biologische landbouwbedrijfssystemen, is inmiddels door diverse auteurs (Will Bonsall, Armanda Govers, Theo Grent, S. Higgins, Stuart Hill, Lisa Steltenpool, Lisette Kreischler, J. Verdonk, Dos Winkel) en vanzelfsprekend de PvdD (N. Pierson Foundation) ontkracht. Willen jullie (#3 en #4) hier meer over aan de weet komen? Lees de inmiddels volop beschikbare (vak)literatuur!
Inderdaad is de toekomst aan een plantaardige samenleving, en, daar hoort ook het 'nadenken' over de achtergronden van 'vegan' wijn bij (#1).