Maar liefst 88.000 kleine meren heeft onze aardbol er de afgelopen 35 jaar bijgekregen. Dat blijkt uit een vorig jaar verschenen studie. Het aantal meren neemt toe doordat gletsjers en permafrost smelten en doordat mensen waterreservoirs aanleggen.
De auteurs schatten dat meren met een oppervlak kleiner dan 1 km2 verantwoordelijk zijn voor 25% van de wereldwijde CO2-emissies uit meren en 37% van de emissies van methaan, een veel sterker broeikasgas dan CO2. Dat terwijl deze kleine meren slechts 15% van het meeroppervlak uitmaken.
Op de bodem van meren vormt dood organisch materiaal een voedingsbron voor bacteriën en schimmels en die micro-organismen stoten broeikasgassen uit. Klimaatverandering versnelt dat proces nog eens. Kleine meren stoten onevenredig veel broeikasgassen uit omdat er zich meer rottend materiaal ophoopt en ze minder diep zijn, waardoor gassen sneller in de atmosfeer zijn.
Maar de CO2 die vrijkomt uit meren, is toch dezelfde koolstof die door de planten in het meer is vastgelegd tijdens hun leven? Klopt, het gaat hier om de natuurlijke koolstofcyclus. De methaanuitstoot is wel aanleiding tot zorg.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.