Mijn jeugdherinnering: als wij ons bord niet leeg aten kregen we de yoghurt in datzelfde bord.
"Eerst naar oma, dan gaan we op de terugweg naar de McDonald's", gejuich vanaf de achterbank. Herkenbaar? Maar heel fout, zegt de Franse voedingskundige Béatrice de Reynal, die een 'autopsie van alle fastfoodproducten' uitvoerde. Eten mag nooit een beloning zijn. Bij een fastfoodketen al helemaal niet, want zelfs een kindermenu blijkt al een caloriebom te zijn waarmee een kind evenveel calorieën binnenkrijgt als met een normaal ontbijt, lunch en tussendoortje samen (in Frankrijk het goûter, het vier-uur-hapje). En dat in een maaltijd die 'erg klein' is en niet de indruk wekt veel calorieën te bevatten.
De Franse consumentenbond CLCV maakt zich dan ook zorgen. Van de Franse kinderen gaat 50% minstens één keer per maand naar een fastfoodketen, van de tieners is dat 60%. Eén op de 5 zit er iedere week, een verdubbeling ten opzichte van 10 jaar geleden. En dan kiezen ze niet voor een kindermenu met snoeptomaatjes en water - waarvan de voedingswaarde de afgelopen 10 jaar gedaald is, en de caloriewaarde gestegen - maar voor friet en frisdrank.
Als we hier dan toch jeugdherinneringen gaan ophalen:
Ik herinner me dat mijn broertjes en ik ons vroeger eens misdragen hadden en toen niet met onze ouders mee mochten eten. Wij kregen - aan een apart tafeltje - droog brood en een glaasje water. Volgens de overlevering heb ik toen continu op mijn broertjes ingepraat: "Wat zitten we hier gezellig, hè, jongens? En wat een lekkere boterhammen! Ik hoop dat we morgen weer aan dit tafeltje mogen eten." Et cetera...
Uiteindelijk zaten onze ouders aan de eettafel met lange tanden hun aardappels, vlees en groente weg te werken.
Of alles vroeger beter was Henric kunnen we nog eens over nadenken, maar hoezo vind je het raar dta eten geen beloning mag zijn? Het gaat hier natuurlijk om het voorbeeld van de Mac, of zoals die reclame van danoontje: ik lust geen groente meer....eet dan je danoontje maar......want daar zitten ook gezonde stofjes........
Ik at ook niet altijd mijn bord leeg, vaak bleef mijn vlees liggen en dan kreeg ik ook mijn toetje, maar: dat stuk vlees ging de koelkast in en dat at ik later of de volgende ochtend/middag op, was ook lekker. Maar als ik ergens niet mee naartoe wilde en toch moest hoefde ik niet met iets dergelijks omgekocht te worden, ik ging gewoon mee, tegenspraak was er gewoon niet bij, nee was nee.
Je moet je kinderen niet gaan omkopen, dat hoort niet, je kan ze wel belonen als ze iets doen als je het meteen vraagt, maar wanneer gaat dat op omkopen lijken? Daar moet je voor oppassen.
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
