Flash^Blauwe vinvis eet wat hij of zij zeeft

Opvallend is dat de toch al grote CO2 footprint van de getande blauwe vinvis door de transitie naar baleinen flink is toegenomen: de CO2 zuinige koudbloedige kril wordt massaal omgezet in een warmbloedige zuurstof slurpende en CO2 uitstotende reus met een onwaarschijnlijk hoge voedseconversiefactor. Bij de dagelijkse uitstoot van 2kg CO2 per 100 kilo walvis bedraagt de dagelijkse CO2 uitstoot van deze oceaanreus van 200.000 kg maar liefst 4.000 kg CO2 per dag. Dat is dus 1,5 miljoen kilo per jaar. En dat 100 jaar lang! Een boom neemt "... 48 pounds of CO2 a year." op. Om de CO2 uitstoot van één blauwe vinvis te compenseren zijn dus bijna 60.000 bomen nodig. Ik bedoel maar.

Niemand van ons is er destijds bij geweest maar mogelijk ging het zo: toen de blauwe vinvis nog tanden had was hij groter dan de orka maar een minder begenadigd jager. Door zijn omvang was hij relatief veilig en kon hij nog een poos onbedreigd doorscharrelen. Een succesvolle jacht op meer en grotere prooien en een verdere groei waren echter niet voor hem weggelegd. Het is trouwens maar de vraag of het aanbod van voldoende grote prooien gezien hun begrensde voortplantingsmogelijkheden en inefficiente voedselconversie anders toereikend was geweest. Dat probleem heeft de plankton-etende kril niet met zijn bliksemsnelle voortplanting en voedselconversiefactor van onder de 1,5. Dat de groei van de getande blauwe vinvis stokte is evident. Ook dat zijn relatieve veiligheid in gevaar kwam. Gelukkig is het voor onze zeereus wat zijn omvang betreft goed gekomeb. We tasten alleen in het duister hóé de genetische variatie en de bron van de selectiedruk precies tewerk zijn gegaan voor zijn evolutionaire transitie van tandwalvis naar baleinwalvis. Vermoedelijk is een eerste geschikte blauwe vinvis eens met lange tanden - bij wijze van bijvangst - aan de kril begonnen en zijn daaruit de baleinen voortgekomen?