Kijk even, door de grote facetogen van een wilde bij, naar het Amsterdamse Gijsbrecht van Aemstelpark. Links een groot groen vlak van kortgeknipt gras, waarop af en toe een losse boom staat. Vooruit een kaarsrecht wandelpad uit de jaren zestig, en rechts een rommelige waterkant vol gele rolklaver, witgekleurd walstro en roze kroonkruid. In het ultraviolette lichtspectrum vallen vooral de zwarte lijnen op je landingsplek op – het bloemblad – die rechtsreeks naar het nectar wijzen.
Alleen jammer dat de meeste zoetigheid waarschijnlijk al is weggekaapt door de honingbij. Die werkt samen met duizenden soortgenoten uit dezelfde kast, geeft de locatie van bloeiende planten door via de mysterieuze bijendans en maakt honing om de Nederlandse winter door te komen. Allemaal dingen die de 113 andere soorten bijen in Amsterdam niet kunnen. Hoe meer imkers een honingbijenkast neerzetten, hoe groter de concurrentie voor de wilde bij, die solitair leeft en zich anders heeft ontwikkeld. Om die te beschermen overweegt de hoofdstad maatregelen om het aantal honingbijen te beperken.
Dat schrijft de Volkskrant. Al sinds jaren is bekend dat onze liefde voor de honingbij de wilde bij schade doet. Nu pas draaien gemeentes de blinde liefde voor die ene bijensoort weer bij.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
.jpg){kind=link}