1 min
Hij beloofde het hier en schreef erover in de NRC. Wouter Klootwijk probeerde namaakbeest van de Natuurvoedingswinkel en de Chinees.
Karton is mooi. Een doos is prachtig. Nooit at iemand, eenmaal zindelijk geworden, nog stukjes van een doos. Maar als eetwaar niet bevalt getuigt een mens van zijn afgrijzen door te zeggen dat het naar karton smaakt. Stopverf is ook een woord voor narigheid.
Er is een nieuwe uitdrukking. ‘Het valt me reuze mee’. Opluchting dat het niet vies is. Het wordt gezegd van vormloos materiaal. Zoals het in het luchtleeg gezogen zakje in de winkel ligt (diepvries) verwacht je stopverf die naar nat karton smaakt. Het ziet er vooral zo onaantrekkelijk uit door wat het volgens het etiket wil zijn. Tonijn. Of kip.
Er is wel meer lelijke eetwaar. Maar een selderijknol jaagt je alleen verschrikt de winkel uit als het etiket je wijs wou maken dat het een zwezerik is, maar dan vegetarisch. En dat is de tonijn in het luchtleeg gezogen zakje. Gemaakt van sojabonenpulp.
Nog een uitdrukking van afgrijzen. Junkfood. Truffelculi’s nemen met het woord hoogstpersoonlijk afstand van bruine snacks langs de weg. Maar vegetarische vleeswaren zijn het waarachtige junkfood. De junk is vleeseter die er van af wil. Als knakworst vermomde sojabonen zijn gemaakt voor mensen die aan vlees verslaafd zijn maar het jammer vinden dat het van dieren komt. Tot op wetenschappelijk niveau, Wageningen, wordt geprobeerd structuren en consistenties te maken die mensen in hun mond als vlezig herkennen. Bonen, granen, melk, eieren en zeewier zijn de gevierde grondstoffen. De structuren lukken aardig. Met smaken wil het nog niet vlotten. Maar het ziet er vooral niet uit naar iets wat is om op te eten. Pulp. Je gaat er geen kerstmis mee vieren.
Ik kocht onbegrijpelijk dure proppen vegetarische tonijn in een natuurvoedingswinkel. Ze zien er uit of iemand ze alvast heeft voorgekauwd. Voer dat sommige vogels eerst half verteren om het daarna in de bekjes van hongerige jonkies in het nest te kokhalzen.
Zo een prop laat zich voorzichtig - hij valt makkelijk uit elkaar – tot een dik koekje bakken en lijkt dan op een Noors viskoekje (heerlijk junkfood, viskoekjes in Noorwegen!). Maar dan eentje waar een ingrediënt aan ontbreekt. En toch, serveer hem uit, de visite vindt het reuze meevallen. Gek hoor. Doe je je stinkende best op een appeltaart zonder hulp van Dr. Oetker maar met echte goudreinetten; zeggen je gasten: hij valt reuze mee.
Er wordt in de vegetarische vleeswarenindustrie wel eens gekeken hoe Sinterklaas het doet. Hij maakt van eetbare boetseerklei alles wat je maar wilt. Van bloedworst tot hele marsepeinen varkens. Zo is er in het verleden in een namakerij in Boxtel soja pulp geperst in koteletvormpjes. Het werd niks. Maar gevonden in een Chinese supermarkt. Een hele halve kip. Van soja. De feestdagen kunnen beginnen.
Deze tekst verscheen afgelopen maandagavond in NRC Handelsblad.
Fotocredits: Wouter Klootwijk
Dit artikel afdrukken
Er is een nieuwe uitdrukking. ‘Het valt me reuze mee’. Opluchting dat het niet vies is. Het wordt gezegd van vormloos materiaal. Zoals het in het luchtleeg gezogen zakje in de winkel ligt (diepvries) verwacht je stopverf die naar nat karton smaakt. Het ziet er vooral zo onaantrekkelijk uit door wat het volgens het etiket wil zijn. Tonijn. Of kip.
Er is wel meer lelijke eetwaar. Maar een selderijknol jaagt je alleen verschrikt de winkel uit als het etiket je wijs wou maken dat het een zwezerik is, maar dan vegetarisch. En dat is de tonijn in het luchtleeg gezogen zakje. Gemaakt van sojabonenpulp.
Nog een uitdrukking van afgrijzen. Junkfood. Truffelculi’s nemen met het woord hoogstpersoonlijk afstand van bruine snacks langs de weg. Maar vegetarische vleeswaren zijn het waarachtige junkfood. De junk is vleeseter die er van af wil. Als knakworst vermomde sojabonen zijn gemaakt voor mensen die aan vlees verslaafd zijn maar het jammer vinden dat het van dieren komt. Tot op wetenschappelijk niveau, Wageningen, wordt geprobeerd structuren en consistenties te maken die mensen in hun mond als vlezig herkennen. Bonen, granen, melk, eieren en zeewier zijn de gevierde grondstoffen. De structuren lukken aardig. Met smaken wil het nog niet vlotten. Maar het ziet er vooral niet uit naar iets wat is om op te eten. Pulp. Je gaat er geen kerstmis mee vieren.
Ik kocht onbegrijpelijk dure proppen vegetarische tonijn in een natuurvoedingswinkel. Ze zien er uit of iemand ze alvast heeft voorgekauwd. Voer dat sommige vogels eerst half verteren om het daarna in de bekjes van hongerige jonkies in het nest te kokhalzen.
Zo een prop laat zich voorzichtig - hij valt makkelijk uit elkaar – tot een dik koekje bakken en lijkt dan op een Noors viskoekje (heerlijk junkfood, viskoekjes in Noorwegen!). Maar dan eentje waar een ingrediënt aan ontbreekt. En toch, serveer hem uit, de visite vindt het reuze meevallen. Gek hoor. Doe je je stinkende best op een appeltaart zonder hulp van Dr. Oetker maar met echte goudreinetten; zeggen je gasten: hij valt reuze mee.
Er wordt in de vegetarische vleeswarenindustrie wel eens gekeken hoe Sinterklaas het doet. Hij maakt van eetbare boetseerklei alles wat je maar wilt. Van bloedworst tot hele marsepeinen varkens. Zo is er in het verleden in een namakerij in Boxtel soja pulp geperst in koteletvormpjes. Het werd niks. Maar gevonden in een Chinese supermarkt. Een hele halve kip. Van soja. De feestdagen kunnen beginnen.
Deze tekst verscheen afgelopen maandagavond in NRC Handelsblad.
Fotocredits: Wouter Klootwijk
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Marc, ik zeg niet dat de vegatariers moeten op lossen. Als je de natuurlijke kringloop bekijk kom je zonder veehouderij in de knoop omdat je geen mineralen aanvoer meer hebt van die kant. Op mijn bedrijf houd dit in dat je op een andere plek je kali en fosfaat en een deel Stikstof moet vandaan halen. Maar het spreekwoord zegt niet voor niks; Waar een wil is, is een weg. Tevens denk ik net als jou dat de veehouderij altijd zou blijven in welke vorm dan ook.
Ha ha. Robin wat ben je mild gestemd! Jij ook fijne dagen!
Mensen zijn dom en vegetariërs zijn net mensen, Marc.
Klootwijk zou de Oude Plek eens moeten proberen. Van alle vegetarische restaurants die Nederland rijk is, is er een die bovenaan alle lijstjes staat en dat is de Oude Plek. Het is een Chinees in Rotterdam-Zuid. Je kan er alle traditionele Chinees-Indische gerechten bestellen, maar dan gemaakt met nepvlees.
De vegetariërs vinden het geweldig. Ik begrijp dat niet.
Jos #20 Waarom moeten de vegetariërs dit probleem oplossen? Als iedereen vegetarisch zou eten, dan is er een mineralenprobleem. Als, als, als. Dit gaat niet gebeuren dus geen probleem.
Maren zegt dat hij eigenlijk helemaal geen vlees wil, maar wel de structuur, smaak etc. Volgens mij wil Maren stiekum toch gewoon wel vlees, hij weet het alleen niet.
Ik begrijp eigenlijk niet waarom deze tekst van Wouter Klootwijk gebruikt wordt voor een draad. Er staat helemaal niets, tussen de regels door kan je afleiden dat Klootwijk nepvlees niet kan waarderen.