Waar denk je aan bij woestijnplanten? Juist, cactussen. Met het oog op de verwoestijning en opwarming van de aarde zijn cactussen dan ook het voedsel van de toekomst, zegt de FAO.
De FAO, de wereldvoedselorganisatie van de VN, pleit voor de cactus. Om precies te zijn voor de vijgcactus, de prikkelige bladcactus die onder meer op het wapen van Mexico prijkt. Volgens de FAO kan "meer kennis over deze natuurlijke hulpbron die maar al te vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd boeren en beleidsmakers helpen bij het strategischer en efficiënter gebruik van deze sterke plant."
"De meeste cactussen zijn niet eetbaar, maar de opuntia-soorten hebben veel te bieden, vooral als ze als een gewas behandeld worden en niet als een onkruid", schrijft de FAO. Oorspronkelijk afkomstig uit Mexico, groeit de cactus inmiddels in 26 landen over heel de wereld. De cactus blijkt zowel een nuttig 'laatste-redmiddel'-voedingsmiddel als een integraal onderdeel van een duurzame landbouw en veehouderij. Om het pleidooi voor dit voedsel-van-de-toekomst kracht bij te zetten, publiceerde de FAO een nieuwe editie van rapport, waarin niet alleen veel informatie over de cactusvijg staat, maar ook tips over "de beste manier om de culinaire kwaliteiten van de plant te benutten".
Fruit en groente
Cactussen zijn volgens de FAO zo interessant, omdat ze op grond kunnen groeien waar geen enkel ander gewas wil groeien. Ze dienen als bodemverbeteraar, zowel blad als vrucht zijn op meerdere manieren toepasbaar en ze bieden voedselzekerheid. Nog in 2015 kwamen de bijzondere kwaliteiten van de vijgcactus van pas toen het zuiden van Madagascar door de droogte getroffen werd. De cactus voorzag mens en dier van eten en vocht. De cactusvijgen zijn als fruit te eten en de jonge scheuten kunnen als groente gekookt worden. Ook zijn de bladschijven geschikt als veevoer en worden ze daarvoor geteeld, bijvoorbeeld in Brazilië, sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië.
De vijgcactus slaat in zijn bladeren water op. Volgens de FAO kan een hectare vijgcactussen tot wel 180 ton water bevatten, genoeg voor 5 volwassen koeien, mocht het water op zijn. Runderen die cactusblad eten, stoten minder methaan uit.
In Mexico, waar de vijgcactus oorspronkelijk vandaan komt, eten mensen gemiddeld 6,4 kilo vijgcactus (fruit en jonge bladschijven) per hoofd van de bevolking. In de andere delen van de wereld waar op enige schaal cactussen worden geteeld, gaat het vooral om veevoer. Gecultiveerde varianten hebben een voordeel boven de wilde soorten: ze zijn grotendeels stekelvrij.
Dit artikel afdrukken
"De meeste cactussen zijn niet eetbaar, maar de opuntia-soorten hebben veel te bieden, vooral als ze als een gewas behandeld worden en niet als een onkruid", schrijft de FAO. Oorspronkelijk afkomstig uit Mexico, groeit de cactus inmiddels in 26 landen over heel de wereld. De cactus blijkt zowel een nuttig 'laatste-redmiddel'-voedingsmiddel als een integraal onderdeel van een duurzame landbouw en veehouderij. Om het pleidooi voor dit voedsel-van-de-toekomst kracht bij te zetten, publiceerde de FAO een nieuwe editie van rapport, waarin niet alleen veel informatie over de cactusvijg staat, maar ook tips over "de beste manier om de culinaire kwaliteiten van de plant te benutten".
Fruit en groente
Cactussen zijn volgens de FAO zo interessant, omdat ze op grond kunnen groeien waar geen enkel ander gewas wil groeien. Ze dienen als bodemverbeteraar, zowel blad als vrucht zijn op meerdere manieren toepasbaar en ze bieden voedselzekerheid. Nog in 2015 kwamen de bijzondere kwaliteiten van de vijgcactus van pas toen het zuiden van Madagascar door de droogte getroffen werd. De cactus voorzag mens en dier van eten en vocht. De cactusvijgen zijn als fruit te eten en de jonge scheuten kunnen als groente gekookt worden. Ook zijn de bladschijven geschikt als veevoer en worden ze daarvoor geteeld, bijvoorbeeld in Brazilië, sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië.
De vijgcactus slaat in zijn bladeren water op. Volgens de FAO kan een hectare vijgcactussen tot wel 180 ton water bevatten, genoeg voor 5 volwassen koeien, mocht het water op zijn. Runderen die cactusblad eten, stoten minder methaan uit.
In Mexico, waar de vijgcactus oorspronkelijk vandaan komt, eten mensen gemiddeld 6,4 kilo vijgcactus (fruit en jonge bladschijven) per hoofd van de bevolking. In de andere delen van de wereld waar op enige schaal cactussen worden geteeld, gaat het vooral om veevoer. Gecultiveerde varianten hebben een voordeel boven de wilde soorten: ze zijn grotendeels stekelvrij.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Was onlangs in het Noordoosten van Brazilie, daar worden als sind jaar en dag cactussen geteeld, worden dan vooral als veevoer geteeld voor in een droog jaar, als er anders helemaal niks meer te halen is kunnen ze er op overleven... Dus zal wel enigszins voedingswaarde hebben.
Na de insecten allemaal ook aan de cacteeën. Kan niet wachten en seedvalley ook niet
#1
Niet alleen dieren, Harry.
De antropoloog en selfmade woestijnbioloog Dr. Carlos Castaneda publiceerde in ’68 al ‘The Teachings of Don Juan’, waarbij hij dus ‘avant la lettre’ al op het biologisch duurzame en beslist zeer dynamische gebruik van de cactusvoeding wees, waarvoor ook studenten uit die tijd zich likkebaardend in de handen wreven...
Allemaal waar. We doen ook meer en meer met dit gewas in Swaziland. Een klein adderrtje in het gras volgt uit de laatste regel. Het is niet toevallig dat zo'n smakelijke plant stekels heeft.... De apen en wilde hoefdieren weten er ook weg mee als je stekelloze varieteiten aan gaat planten. En cochineal natuurlijk: een wolluis-soort die er ook dol op is. Je kunt daar dan wel weer een verfstof van maken, maar de productie heeft flink te lijden. De natuur heeft nou eenmaal een afschuw van monocultuur, en als je iets smakelijks op een paar hectare op het menu zet, is er altijd wel een schepsel wat zich in de handen wrijft en likkebaardend aan de maaltijd verschijnt. En die moet je dan weer gaan bestrijden...