De FAO, de wereldvoedselorganisatie van de VN, pleit voor de cactus. Om precies te zijn voor de vijgcactus, de prikkelige bladcactus die onder meer op het wapen van Mexico prijkt. Volgens de FAO kan "meer kennis over deze natuurlijke hulpbron die maar al te vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd boeren en beleidsmakers helpen bij het strategischer en efficiënter gebruik van deze sterke plant."

"De meeste cactussen zijn niet eetbaar, maar de opuntia-soorten hebben veel te bieden, vooral als ze als een gewas behandeld worden en niet als een onkruid", schrijft de FAO. Oorspronkelijk afkomstig uit Mexico, groeit de cactus inmiddels in 26 landen over heel de wereld. De cactus blijkt zowel een nuttig 'laatste-redmiddel'-voedingsmiddel als een integraal onderdeel van een duurzame landbouw en veehouderij. Om het pleidooi voor dit voedsel-van-de-toekomst kracht bij te zetten, publiceerde de FAO een nieuwe editie van rapport, waarin niet alleen veel informatie over de cactusvijg staat, maar ook tips over "de beste manier om de culinaire kwaliteiten van de plant te benutten".

Fruit en groente
Cactussen zijn volgens de FAO zo interessant, omdat ze op grond kunnen groeien waar geen enkel ander gewas wil groeien. Ze dienen als bodemverbeteraar, zowel blad als vrucht zijn op meerdere manieren toepasbaar en ze bieden voedselzekerheid. Nog in 2015 kwamen de bijzondere kwaliteiten van de vijgcactus van pas toen het zuiden van Madagascar door de droogte getroffen werd. De cactus voorzag mens en dier van eten en vocht. De cactusvijgen zijn als fruit te eten en de jonge scheuten kunnen als groente gekookt worden. Ook zijn de bladschijven geschikt als veevoer en worden ze daarvoor geteeld, bijvoorbeeld in Brazilië, sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië.

De vijgcactus slaat in zijn bladeren water op. Volgens de FAO kan een hectare vijgcactussen tot wel 180 ton water bevatten, genoeg voor 5 volwassen koeien, mocht het water op zijn. Runderen die cactusblad eten, stoten minder methaan uit.

In Mexico, waar de vijgcactus oorspronkelijk vandaan komt, eten mensen gemiddeld 6,4 kilo vijgcactus (fruit en jonge bladschijven) per hoofd van de bevolking. In de andere delen van de wereld waar op enige schaal cactussen worden geteeld, gaat het vooral om veevoer. Gecultiveerde varianten hebben een voordeel boven de wilde soorten: ze zijn grotendeels stekelvrij.
Dit artikel afdrukken