1 min
Het invoeren van een belasting op het produceren van vlees zal de wereldwijde toename van vleesconsumptie en de daarmee samenhangende negatieve impact op het klimaat beperken.
Dat zei de Nederlander Maarten Hajer op de United Nations Environment Assembly in Nairobi.
Het International Resource Panel (IRP), waarin 34 topwetenschappers en 30 overheden zijn verenigd, bracht afgelopen week een rapport uit. Het IRP voorspelt dat de consumptie van kip en zuivel de komende tien jaar met 20% gaat toenemen en die van varkens- en rundvlees met 14%. In 2020 zal in China vooral de consumptie van varkensvlees significant zijn toegenomen en in Indonesië, de EU en Noord-Amerika de hoeveelheid gevogelte.
De auteurs roepen overheden op om hun inwoners te stimuleren minder vlees te eten, om de bijkomende ‘disproportionele kosten voor het milieu’ te vermijden.
Niet sexy
Hajer pleit voor de invoering van een belasting op de productie van vlees. “Als de rest van de wereld gaat kopiëren hoe we ons voeden in Noord Amerika of Europa, komt de planeet in grote problemen,” zegt Hajer. Hij denkt dat mensen minder vlees zullen eten als de prijs eerder in de keten verhoogd wordt. “Het is makkelijker en sexy om de taks door te voeren op consumentenniveau, maar minder effectief,” aldus Hajer.
Broeikasgas
Hajer: “Het huidige voedselsysteem moet veranderen omdat het niet houdbaar is”. Co-auteur Henk Westhoek benadrukt dat niet alleen overheden mensen moeten aanmoedigen om minder vlees te eten, maar ook supermarkten en grote voedingsproducenten. “Als ze betere alternatieven aanbieden, niet alleen alternatieven in vlees, kunnen zij de vleesconsumptie in westerse landen af laten nemen.”
Naast het invoeren van een taks, beveelt de IRP ook aan om de productie duurzamer te maken, voedselverspilling terug te dringen en mensen in steden meer in contact te brengen met de herkomst van hun eten.
China koploper?
China heeft in zijn deze maand gepubliceerde voedingsrichtlijn de boodschap ‘eet minder vlees’ al opgenomen en raadt - uit gezondheidsoverwegingen - aan dagelijks niet meer dan 200 gram vlees en eieren te eten. Als 1,3 miljard Chinezen zich daaraan houden en niet meer vlees gaan eten, scheelt dat 1,5% van de mondiale broeikasgasuitstoot, berekende ClimateProgress.
Dit artikel afdrukken
Het International Resource Panel (IRP), waarin 34 topwetenschappers en 30 overheden zijn verenigd, bracht afgelopen week een rapport uit. Het IRP voorspelt dat de consumptie van kip en zuivel de komende tien jaar met 20% gaat toenemen en die van varkens- en rundvlees met 14%. In 2020 zal in China vooral de consumptie van varkensvlees significant zijn toegenomen en in Indonesië, de EU en Noord-Amerika de hoeveelheid gevogelte.
De auteurs roepen overheden op om hun inwoners te stimuleren minder vlees te eten, om de bijkomende ‘disproportionele kosten voor het milieu’ te vermijden.
Niet sexy
Hajer pleit voor de invoering van een belasting op de productie van vlees. “Als de rest van de wereld gaat kopiëren hoe we ons voeden in Noord Amerika of Europa, komt de planeet in grote problemen,” zegt Hajer. Hij denkt dat mensen minder vlees zullen eten als de prijs eerder in de keten verhoogd wordt. “Het is makkelijker en sexy om de taks door te voeren op consumentenniveau, maar minder effectief,” aldus Hajer.
Broeikasgas
Hajer: “Het huidige voedselsysteem moet veranderen omdat het niet houdbaar is”. Co-auteur Henk Westhoek benadrukt dat niet alleen overheden mensen moeten aanmoedigen om minder vlees te eten, maar ook supermarkten en grote voedingsproducenten. “Als ze betere alternatieven aanbieden, niet alleen alternatieven in vlees, kunnen zij de vleesconsumptie in westerse landen af laten nemen.”
Naast het invoeren van een taks, beveelt de IRP ook aan om de productie duurzamer te maken, voedselverspilling terug te dringen en mensen in steden meer in contact te brengen met de herkomst van hun eten.
China koploper?
China heeft in zijn deze maand gepubliceerde voedingsrichtlijn de boodschap ‘eet minder vlees’ al opgenomen en raadt - uit gezondheidsoverwegingen - aan dagelijks niet meer dan 200 gram vlees en eieren te eten. Als 1,3 miljard Chinezen zich daaraan houden en niet meer vlees gaan eten, scheelt dat 1,5% van de mondiale broeikasgasuitstoot, berekende ClimateProgress.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Om de nieuwe voedingsrichtlijnen voor vleesminderen kracht bij te zetten, zet de Chinese overheid een campagne op waarin niemand minder dan Arnold Schwarzenegger optreedt, schrijft TheSalt.
Samen met de Chinese Nutrition Society en WildAid is een campagne opgezet met billboards en video's (waarin ook regisseur James Cameron en de Chinese steractrice Li Bingbing optreden) hoopt Schwarzenegger de Chinezen er van te overtuigen dat je prima met minder vlees toe kunt.
Of dat gaat lukken, is de vraag. Vooralsnog is het eten van vlees een teken van dat het je goed gaat, als Chinees.
Volgens The Guardian behelst de nieuwe voedselrichtlijn van China een 'halvering van de hoeveelheid geconsumeerd vlees'. Die maatregel wordt dan ook van harte toegejuicht door klimaatorganisaties.
Zouden de Chinezen onverminderd doorgroeien in hun vleesconsumptie, heeft dat akelige gevolgen voor hun eigen gezondheid, de uitstoot van broeikassen en beschikbaarheid van landbouwgrond.
In de - ook hierboven in het artikel al genoemde - richtlijn schrijft de Chinese overheid voor dat Chinezen tussen de 14 - 27 kilo per jaar aan vlees eten. In 1982 at een Chinees gemiddeld nog 13 kilo vlees per jaar, nu is dat al opgelopen tot 63 kilo en als er niets verandert in de trend naar meer vlees, zal dat in 2030 nog 30 kilo meer zijn.
Het kippensommetje van Dick en Marc (#43,44) staat of valt met een aantal aannames/schattingen waarvan geen statistieken zijn. Eieren worden nl op 2 manieren geproduceerd, door de hybride bioindustriekip/legkooikip, en de (meest) rasloze scharrel/erfkip in de derde wereld (maar ook in China, Brazilie, India en Oost Europa nog wel deels). Die laatsten zijn restverwerkers van voer dat geen alternatieven heeft (graanresten, kafjes,onkruidzaden,wormpjes, slakken, groenteresten), en kosten de boer en de maatschappij vrijwel niets aan inputs, stalbouw, transport en andere investeringen. Het maakt dus nogal wat uit of het leghennenbestand van de wereld voor 25% , voor 50% of voor 75% uit die erfkippen bestaat, helaas, ze figureren niet in de statistieken, al stond in Louise's laatste boek een schatting van ca 50% meen ik (om het nog moeilijker te maken, er zijn ook allerlei gradaties, dus bijv. beginnen met een paar doosjes eendagskuikentjes, bijvoeren met mengvoeders en dus niet zelf uit laten broeden). Eieren van erfkippen zijn over de hele wereld (dus ook in Afrikaanse landen) duurder dan het bioindustrieei, ook al zijn ze vaak veel kleiner . Andere wetmatigheid: naarmate het erfkarakter van het ei toeneemt, neemt ook de belasting voor de planeet af, maar ook de verdienste voor de boer meestal vanwege de schaal (maar niet altijd). Want het maakt uiteraard nogal wat uit of je 15 of 15000 leghennen op je erf of bedrijf hebt (in mijn jeugd in Brabant was het iets in de orde van 100 of 200)!
Marc oppert het Cherry-picking, dus inderdaad even opzoeken:
'Kersen, Het ‘zwarte goud’ is een verhaal apart. En een vak apart. We halen dit bijzondere steenfruit bij de beste telers in Spanje, Griekenland, Turkije, Canada en Argentinië. ene klant wil donkere kersen, de andere weer lichtere kersen.'
Uit de reactie van Henk Westhoek (#14) begrijp ik dat de Vleestax-suggestie er door de Guardian is bijgefantaseerd. Gelukkig maar, want met die ad-hoc belasting-voorstellen schieten we niets op. Straks komt er één of andere wetenschapper die pleit voor belasting op flesjes gletsjerwater uit Amerika, of wijn uit Nieuw-Zeeland (je kunt er niet meer omheen), of appels uit Chili.
@Agnes nog even: ik pak je vraagteken over toepasbaarheid van de permacultuur maar even op als illustratie van het beeld dat veel mensen er nog van hebben. Dat t één of andere vorm-van-landbouw is. Die dus op de ene plek past, en op de andere niet. Maar het hart van de permacultuur is het proces van ontwerpen: hoe kom je uit waar je ongeveer denkt te willen wezen, op grond van alle hulpbronnen die je daarvoor kunt inschakelen?
Dat leidt dus overal tot nieuwe structuren en systemen. Die per definitie op de betreffende plek de aangewezen toepassing vormen. Voor zover je dat op elk moment kunt (blijven) bepalen.
Neem Sepp Holzer: hij boert in de Alpen tussen 1.100 en 1.500 m hoogte. Gematigd? Nou zeker. Hij is trouwens n fraai voorbeeld van n radicale keuze voor diversiteit en n tovenaar met microklimaat. Vandaar bijv. abrikozen waar dat 'officieel' helemaal niet kan. En dan tja, Joel Salatin, zeer gematigd. Zeer hogeschool permacultuur.
Er zijn wel degelijk elementen die terug kunnen komen, daar zit voorwerk in, en dat wordt dankbaar hergebruikt. Maar die vormen zijn zelf de permacultuur niet; geen enkele vorm is dat. De kruidenspiraal is dat niet, de kippentractor, en 'zelfs' het voedselbos niet. Het zijn wel allemaal uitstekende voorbeelden van toepassingen van de onderliggende ontwerpprincipes - en bovendien ook als vorm wel in veel verschillende situaties inzetbaar. Patronen en principes zijn universeel, hoe het uitpakt is telkens weer anders; maatwerk bij uitstek. En er gaat geheid nog n heleboel nieuws bij komen, we zijn er creatief genoeg voor. Er is wel enige urgentie..